Παριανές υποκειμενικότητες

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αποσύρει από τα Πανεπιστήμια προσωρινά την Πανεπιστημιακή αστυνομία. Δεν θα σου πει κανεις το γιατί, το παρουσιάζουν όμως ως κάτι φυσιολογικό και προσωρινό. Θα σου πω εγώ τι συμβαίνει: Στη Θεσσαλονίκη μετά την αναίτια και βίαιη επέμβαση στη συναυλία του Θανάση, που έβγαλε από τα ρούχα τους όχι μόνο όσους αντιτίθενται αλλά και οικογένειες που ήταν εκεί και κόσμο που δεν σχετίζεται με το ΑΠΘ αλλά φρίκαρε με όσα συνέβησαν, η οργή ξεχείλισε. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Στην εξεταστική του Σεπτεμβρίου η πτώση της συμμετοχής των φοιτητών σημείωσε βουτιά σε πάρα πολλές σχολές. Οι φοιτητές φοβήθηκαν να πάνε να δώσουν τα μαθήματα του σε ένα περιβάλλον που θυμίζει δικτατορία και υπήρξαν αμφιθέατρα άδεια. Αναρτησεις τις τελευταιες μερες στα σοσιαλ το επιβεβαιώνουν. Τρίτον οι διαρκείς έλεγχοι, σωματικοί και στοιχείων σε φοιτητές που απλά πήγαιναν στις σχολές τους μέσα στο Campus από αστυνομικούς εξόργισε εκατοντάδες γονείς ακόμα και στελέχη πολιτικά που τα παιδι

Πανηγυρίζει με δελτίο τύπου ο Δήμαρχος για την έκταση του παλαιού αεροδρομίου που με την 103/2022 απόφαση του Εφετείου Αιγαίου περιήλθε στην κυριότητα του δήμου. Το οποίο αναμφισβήτητα, είναι επιτυχία του δικηγόρου του δήμου κ. Κώστα Φιφλή. Πρόκειται για μια έκταση 223 στρεμμάτων, εκ των οποίων τα 188 προήλθαν από δωρεά του αείμνηστου Νικολάου Παντελαίου και τα υπόλοιπα 35 στρέμματα από αγορά του Δήμου. Η έκταση αυτή επί δημαρχίας Στέλιου Φραγκούλη παραχωρήθηκε στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας με όρο: Να επιστραφεί η έκταση στον Δήμο, εάν παύσει να λειτουργεί το αεροδρόμιο. Όπερ και εγένετο με τη βούλα του δικαστηρίου.

Τα τελευταία χρόνια η Αλυκή και η ευρύτερη περιοχή εμφανίζει εντυπωσιακή τουριστική ανάπτυξη. Τα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και η κατασκευή παραθεριστικών κατοικιών παρουσιάζουν συνεχή αύξηση και αυτό δημιουργεί υποχρεώσεις κυρίως από τη δημοτική αρχή και για έλεγχο της ασυδοσίας που έχει κάνει την εμφάνισή της και εδώ αλλά κυρίως για έργα υποδομής.

Του Πρόδρομου Νικηφορίδη Ως γέννημα θρέμμα της Κρήτης, βίωσα και βιώνω τον επαναλαμβανόμενο βιασμό της βόρειας Κρήτης και ειδικότερα του Ηρακλείου. Το πρώτο μου ταξίδι στις Κυκλάδες έγινε το 1978. Πάρος, Μύκονος και, ευτυχώς, αμέσως μετά Αμοργός. Στο Δημοτικό πηγαίναμε εκδρομή στα Μάταλα. Νάξος, Ιος, Σίκινος, Αστυπάλαια, Τήνος και Σύρος πολύ αργότερα. Στη Μύκονο επανήλθα για να επισκεφθώ τη Δήλο. Στην επιστροφή από τη Δήλο δεν αναγνώριζα το αγαπημένο κυκλαδίτικο τοπίο. Είχε χαθεί. Ο ξερός και απογυμνωμένος βράχος, με τη Χώρα και το πυκνό λευκό της, δεν υπήρχε πια. Το λευκό είχε εξαπλωθεί παντού, κυριαρχούσε. Ο βιασμός του τόπου είχε ήδη ξεκινήσει και σταδιακά χανόταν το όποιο πνεύμα του. Ο ρυθμός και η ταχύτητα ανέγερσης νέων κατασκευών διαταράσσουν αμετάκλητα την ισορροπία που έχει επιτευχθεί.

  Επίθεση αγάπης και Έλενα! "Η βασική πολιτική θα έπρεπε να είναι ξαναφυτέψουμε όσους περισσότερους κέδρους μπορούμε! Και βελανιδιές, και σχοίνους και φίδες και αρμυρίκια και κρίταμα και θυμάρια και φασκόμηλα και ό,τι άλλο μπορούμε. Από τις φυτεύσεις που γίνονται τόσα χρόνια από τόσους ανθρώπους στο Πάρκο του Αι-Γιάννη του Δέτη οι κέδροι πάνε πάρα πολύ καλά. Πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον πενήντα με ύψος πάνω από ένα μέτρο. Επίθεση χρειάζεται, η άμυνα δεν είναι αρκετή. Επίθεση αγάπης και δημιουργίας!". Αυτά έγραψε πριν χρόνια η Έλενα Συμεωνίδου ως απάντηση για την κοπή των κέδρων. Οι κέδροι  κατεβαίνουν μέχρι τη θάλασσα να βαφτιστούν στο Φιλίζι, στο Νταμουλί και αλλού. Ν' απαντάς στο κακό με το καλό, λέει η φίλη μας, να βρίσκεις τρόπους ώστε το κακό να χάνει στο τέλος το στοίχημα. Όλος ο δυτιικός πολιτισμός (και ο ανατολικός!) βασίζονται πάνω στον Μωσαϊκό νόμο. Γι' αυτό καταλήγουμε τυφλοί με το "οδόντα αντί οδόντος και οφθαλμόν αντί οφθαλμού". Δέστε