Παριανές υποκειμενικότητες

  Στη φωτογραφία ο μπάρμπα Ηλίας ο φαροφύλακας (ο φαναριέρης) έτοιμος πάνω στο γάιδαρο με το φανάρι της Νάουσας, το «Φαροκόρακα». Διακρίνονται από αριστερά οι Τζανέτος, Μοσχούτης, Δρόσος, Καρατζάς, Κρητικός, Λαζαρίνος και Πριμικύριος, στη πλατεία Βεντουρή. Η ιστορία μας συγκρατεί, γράφει και αναφέρει όσους έχουν κάνει κάποιο μεγάλο έργο, όσους είχαν κάποια μεγάλη θέση, για να τους θυμόμαστε. Ονόματα μεγάλα, σπουδαία, φημισμένα, επιστήμονες, φιλόσοφοι, ήρωες της επανάστασης, κλπ.   Όμως δίπλα σε αυτούς υπήρχαν πάντα οι απλοί, οι φτωχοί, οι δυστυχείς, οι ανώνυμοι και αφανείς, που τους έφαγε το μαύρο το σκοτάδι γιατί χάθηκαν από τις μνήμες και τα βιβλία. Γι’ αυτούς θα γράψουμε δύο λόγια, να τους επαναφέρουμε στο φως.   Πώς ζούσε αυτός ο κόσμος; Τί έτρωγε; Θα αναφέρουμε για ανθρώπους λαϊκούς, φτωχούς, τίμιους, απλοϊκούς, μεροκαματιάρηδες, βιοπαλαιστές και αγωνιστές στη ζωή, σ’ εκείνα τα δύσκολα πέτρινα χρόνια. Αυτοί ήταν οι γονείς μας. Δούλεψαν σκληρά για μία καλύτερη ζωή,...

Το πρόβλημα με τη χώρα μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Και αυτό δεν αντιμετωπίζεται εύκολα, ούτε επιλύεται αύριο ή μεθαύριο. Δεν «ανήκομεν εις την Δύσιν», ως νοοτροπία και ας ισχυριζόμαστε αυτάρεσκα το αντίθετο. Εξ ου και οι τεράστιες δυσκολίες προσαρμογής με τα δυτικά καπιταλιστικά πρότυπα και οδηγίες. Κάθε λαός έχει την ιστορία του και εμείς τη δική μας, που μας καθορίζει και ας μην την γνωρίζουμε οι περισσότεροι. Αρματολοί και κλέφτες στη στεριά, έμποροι και πειρατές στη θάλασσα, απείθαρχοι, επαναστατήσαμε, φτιάξαμε κράτος, σκοτώσαμε τον πρώτο μας κυβερνήτη, φέραμε βασιλιά για να τον ανατρέψουμε και να τον διώξουμε, φέραμε άλλον που τον σκοτώσαμε στη Θεσσαλονίκη, μαυρίσαμε τον Τρικούπη, που πέθανε πικραμένος στο εξωτερικό, αλλά ονομάσαμε τη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου με το όνομά του, κυνηγήσαμε το Βενιζέλο, που διπλασίασε την Ελλάδα, αλλά στάθηκε τυχερός και τη γλύτωσε από δύο απόπειρες δολοφονίας, δολοφονήσαμε τον Ίωνα Δραγούμη, καταστρέψαμε την Ελλάδα της Ιωνίας, εκτελέσαμε τους 6 μετά τ...

Τα Χριστούγεννα του 1914, πέντε μήνες μετά την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ομάδες γερμανικών και βρετανικών στρατευμάτων κατά μήκος των βελγικών και γαλλικών συνόρων κατέβασαν τα όπλα και κράτησαν ανεπίσημες εκεχειρίες. Τραγούδησαν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στα χαρακώματα την παραμονή των Χριστουγέννων, και την ημέρα των Χριστουγέννων, μερικοί ήταν αρκετά γενναίοι για να περπατήσουν στη ουδέτερη περιοχή και να συναντήσουν τους εχθρούς τους από κοντά. Υπάρχουν φωτογραφίες που θυμίζουν εκείνη την ημέρα, όπως υπάρχουν και επιστολές από ανώτερους αξιωματικούς, που διέταζαν τους άνδρες τους να μην συναντηθούν με τον εχθρό. Αλλά οι στρατιώτες δεν υπάκουσαν τις εντολές. Έσφιξαν τα χέρια και αντάλλαξαν τσιγάρα και γλυκίσματα. Έθαψαν τους νεκρούς τους μαζί, περισυνέλλεξαν τα πτώματα που ήταν παγιδευμένα ανάμεσα στις δύο γραμμές και που ήταν πολύ επικίνδυνο να μετακινηθούν κατά τη διάρκεια της μάχης. Η ανάπαυλα από την αιματοχυσία που επέλεξαν αυτοί οι στρατιώτες ήταν σύντομη, και μ...

Του Χρίστου Γεωργούση Πετύχατε. Οι πετρούλες που ρίξατε στα γρανάζια έφεραν εμπλοκή στα μηχανήματά τους. Μερικά εξαρτήματα έσπασαν. Τ’ ανταλλακτικά που έβαλαν βιαστικά δεν είχαν τέλεια εφαρμογή. Δεν λογάριασαν τις τριβές, δεν μέτρησαν σωστά την τάση. Έσφιξαν τις βίδες πολύ, χωρίς να λογαριάσουν την τριβή και την θέρμανση. Τα μέταλλα στράβωσαν. Ένα βραχυκύκλωμα έκανε το μοτέρ να στρέφεται πιο σύντομα, οι ιμάντες γλίστρησαν και πετάχτηκαν. Μπερδεύτηκαν όλα, παραδόθηκαν όλα σε ανεξέλεγκτη κίνηση και θρυμματίστηκαν. Άξονες, ρουλεμάν, σίδερα, σύρματα, αντιστάσεις, πηνία, νάτα σωριασμένα τώρα, εύκολο ήταν, έπρεπε να πεθάνετε πρώτα.  (Ελεγείο για το Πολυτεχνείο, 1973). 49 χρόνια Πολυτεχνείο 46 χρόνια «Αρχίλοχος» Επέτειος της εξέγερσης των νέων σήμερα και ας ψάξουμε τη σχέση που έχει ο «Αρχίλοχος» με το Πολυτεχνείο. Τα γεγονότα έλαβαν χώρα το τριήμερο 15, 16 και 17 Νοεμβρίου 1973, ένα χρόνο αργότερα (17 Νοεμβρίου 1974) έγιναν εκλογές μετά την επταετία γύψου και ανέλαβε τη διακυβέρνηση της ...

Στην συνέντευξη για το Truthout που ακολουθεί , ο Νόαμ Τσόμσκι μοιράζεται τις σκέψεις του για τα αίτια και τις συνέπειες αυτού του φρικτού εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. CJ Πολυχρονίου: Νόαμ, πριν από 20 χρόνια, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε την εισβολή στο Ιράκ παρά τη μαζική αντίθεση σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Αρκετοί κορυφαίοι Δημοκρατικοί γερουσιαστές κατέληξαν να υποστηρίξουν τον πόλεμο, συμπεριλαμβανομένου του Τζο Μπάιντεν. Τόσο για ιστορικούς όσο και για μελλοντικούς σκοπούς, ποιες ήταν οι αιτίες και οι συνέπειες του πολέμου στο Ιράκ; Noam Chomsky: Υπάρχουν πολλά είδη υποστήριξης, που κυμαίνονται από καθαρή έως σιωπηρή. Το τελευταίο περιλαμβάνει εκείνους που το θεωρούν λάθος αλλά όχι κάτι περισσότερο, «μια «στρατηγική γκάφα», όπως σχολίασε εκ των υστέρων ο Ομπάμα. Υπήρχαν στρατηγοί Ναζί που αντιτάχθηκαν στις μεγάλες αποφάσεις του Χίτλερ, ως στρατηγικές γκάφες. Δεν τους θεωρούμε αντίπαλους της ναζιστικής επιθετικότητας. Το ίδιο και για τους Ρώσους στρατηγούς που αντιτάχθηκαν στην...

 

Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Το 1957 ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης (1938-1957) απαγχονίστηκε στα 19 του χρόνια. Η βασίλισσα που πέθανε σήμερα (και που δεν επισκέφθηκε ποτέ την Ελλάδα) μπορούσε να τον σώσει. Τον δολοφόνησε δι’ απαγχονισμού.

Όλοι ξέρουμε το #Σινικό_Τείχος της Κίνας, ΑΛΛΑ ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΕΙΧΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ;;;; Λέγεται φρούριο Κουμμπάλγκαρ, είναι ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα οχυρών και βρίσκεται στη δυτική Ινδία! Το φρούριο κατασκευάστηκε τον 15ο αιώνα σε στρατηγικό σημείο, και χώριζε τα (εχθρικά μεταξύ τους) αρχαία Ινδικά βασίλεια Μεβάρ και Μαρβάρ! Είναι χτισμένο σε ύψος που ξεπερνάει τα 1.000 μέτρα (πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας) και το τείχος εκτείνεται σε 36 χιλιόμετρα περιμετρικά του οχυρού! Το φρούριο Κουμμπάλγκαρ (γνωστό και ως το "Μέγα Τείχος της Ινδίας") έχει καταχωρηθεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO!!! Πηγή: Η γεωγραφία είναι πολύ κουλ

Στις 9 Αυγούστου του 1978 επρόκειτο να συμβεί το χειρότερο αεροπορικό δυστύχημα στα ελληνικά χρονικά. Ένα Boeing 747 της Ολυμπιακής απογειώθηκε από το Ελληνικό με προορισμό τη Νέα Υόρκη, μεταφέροντας 400 επιβάτες και 18 μέλη πληρώματος. Κατά την απογείωση ακούστηκε μία έκρηξη από το δεξιό μέρος του αεροσκάφους, με το πλήρωμα να αντιλαμβάνεται ότι ο ένας κινητήρας είχε τεθεί εκτός λειτουργίας. Λόγω της απώλειας ισχύος το αεροπλάνο αδυνατεί να πάρει ύψος και κυριολεκτικά ξύνει τις ταράτσες των πολυκατοικιών της Αθήνας. Ο κυβερνήτης Σήφης Μιγάδης και το πλήρωμά του έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Το αεροπλάνο είναι καταδικασμένο να πέσει. Παρ’ όλα αυτά δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια και μέσα από έναν συντονισμό ενεργειών και κρίσιμων αποφάσεων αγωνίζονται για το απίθανο. Ο μηχανικός προσπαθεί να αποκαταστήσει μέρος της ισχύος και ο Μιγάδης επιχειρεί να κρατήσει το αεροσκάφος παράλληλο με το έδαφος και όσο το δυνατόν πιο χαμηλά, μειώνοντας ταυτόχρονα και τις αεροδυναμικές αντιστάσει...