Παριανές υποκειμενικότητες

Πολύς λόγος εξακολουθεί να γίνεται για την ανεξαρτησία των πολιτικών στις τοπικές εκλογές και για τους κομματικούς υποψήφιους που συμμετέχουν σ’ αυτές. Ειδικότερα μετά τη συνάντηση που διοργάνωσε η Λαϊκή Συσπείρωση στο ΕΠΑΛ, η θεωρητική συζήτηση που αναπτύσσεται περιβάλλεται με ακόμα πιο προχωρημένα επιχειρήματα ανάλυσης του φαινομένου. Σε τούτη τη γραφή δε θα μπω στη διαδικασία της αξιολόγησης των διαφορετικών υποκειμενικών απόψεων, αλλά θα προσπαθήσω να κρατήσω το λόγο μου στην ανιδιοτέλεια που οφείλει να έχει κάποιος, όταν αναζητά με υποκειμενικό τρόπο την αντικειμενικότητα της θεωρητικής αλήθειας. Θα ξεκινήσω, λοιπόν, θυμίζοντας ότι η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου και η κατά συνείδηση έκφρασή της είναι θεμελιωμένο συνταγματικά δικαίωμα. Αυτό σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε πολίτης - βουλευτής - δημοτικός σύμβουλος μπορεί, στο πλαίσιο ενός δημοκρατικά λειτουργούντος κόμματος ή μιας παράταξης, να διαχωρίζει τη θέση του. Για να μιλήσουμε για τα τοπικά μας, λοιπόν, όταν μια παράταξη δηλώνε

  Κοινή Ανακοίνωση περιβαλλοντικών οργανώσεων, 23 Νοεμβρίου 2022: Στις 24 Νοεμβρίου, στο συμβούλιο υπουργών ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ψηφίζεται ένας νέος Κανονισμός έκτακτης ανάγκης που ως στόχο έχει να επιταχύνει την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Βάσει αυτού του νέου Κανονισμού, οι ΑΠΕ συνιστούν έργα «υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος για λόγους δημόσιας υγείας και ασφάλειας». Αυτό σημαίνει ότι τα έργα ΑΠΕ θα έχουν πλέον πλήρη προτεραιότητα όταν, κατά την αδειοδοτική διαδικασία, θα σταθμίζονται σε σχέση με άλλα νομικά αγαθά όπως είναι η προστασία της βιοποικιλότητας, υπονομεύοντας έτσι το ευρωπαϊκό περιβαλλοντικό κεκτημένο. Καταρρίπτεται δηλαδή στην πράξη το σκεπτικό και οι στόχοι της Οδηγίας για τους Οικοτόπους, της Οδηγίας για την προστασία των Πουλιών, καθώς και της Οδηγίας-Πλαίσιο για τα νερά. Παραβιάζεται η Αρχή της Προφύλαξης και αφαιρείται ο λόγος ύπαρξης της «δέουσας εκτίμησης», ενώ ταυτόχρονα καταργείται ένα μεγάλο τμήμα της νομολογίας του Δικαστηρίου τ

«Σήμερα βλέπω παιδιά να φτάνουν στο γήπεδο για να προπονηθούν σε άψογα γήπεδα με ομοιόμορφα κομμένο γρασίδι, που ούτε καν ονειρευόμασταν στην εποχή μου. Κατεβαίνουν από αυτοκίνητα που πολλές φορές δεν μπορούν καν να οδηγήσουν (και χρησιμοποιούν οδηγό), με κουρέματα τελευταίας λέξης της μόδας, παντελόνια κατεβασμένα, ακουστικά για να μιμηθούν μεγάλους σταρ και μερικά τατουάζ που τους κάνουν να νιώθουν ότι έχουν μεγαλώσει. Περπατούν με το κεφάλι κάτω κοιτάζοντας τα κινητά τους τηλέφωνα, βγάζοντας selfie ή μιλώντας σε κάποιο live Instagram. Τους κοιτάζω στα μάτια, αλλά δεν βλέπω πείνα ή φιλοδοξίες. Πολύ πόζα και λίγη ουσία, αυτά είναι τα πρότυπα της σημερινής κοινωνίας των εικόνων, που παρουσιάζουν ως παραδείγματα ανθρώπους χωρίς αξίες που έχουν μοναδικό σκοπό να καταλήξουν να πρωταγωνιστήσουν σε κάποια άχρηστη τηλεοπτική εκπομπή για να τους αναγνωρίζουν στο δρόμο.  Αυτοί δεν είναι ποδοσφαιριστές, είναι δήθεν «ποδοσφαιριστές». Έχουν όλοι ήδη χορηγό, πριν καν παίξουν, έχουν τον ατζέντη και

Η πιο καθαρή περίπτωση υποψήφιου κομματικού δημάρχου είναι αυτή που εκφράζεται από τη δημοτική παράταξη της “Λαϊκής Συσπείρωσης”, η οποία με το ίδιο όνομα, τα ίδια σύμβολα και τις ίδιες θέσεις συμμετέχει στις δημοτικές εκλογικές διαδικασίες οριζόντια σε όλους ή σχεδόν σε όλους του δήμους της χώρας. Δηλώνει ξεκάθαρα, ότι στηρίζεται από το ΚΚΕ και ότι οι ιδεολογικές και προγραμματικές της αρχές είναι ταυτόσημες με το κόμμα που τη στηρίζει. Δεν έκρυψε ποτέ την ταυτότητά της, ακόμα και όταν αυτό ήταν σε βάρος της εκλογικής της επιτυχίας. Στα προεκλογικά της φυλλάδια τόνιζε: «…Το ψηφοδέλτιο της “Λαϊκής Συσπείρωσης“ εκφράζει την κοινή δράση των ριζοσπαστικών κοινωνικών δυνάμεων στο νησί μας. Είναι ο συνδυασμός που στηρίζεται από το ΚΚΕ». Και συνέχιζε: «… δήμος, περιφέρεια, κυβέρνηση και Ε.Ε. συνδέονται με ένα νήμα που “γεννά” τα προβλήματα για την κοινωνία των πολλών και την ευημερία των λίγων και οικονομικά ισχυρών. Γι΄αυτό και εμείς λέμε, ότι και η ψήφος πρέπει να είναι ενιαία. “Λαϊκή Συσπ

Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα που αντιμετωπίζει , τα τελευταία χρόνια , ο Δήμος Πάρου είναι οι σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων και της αιρετής διοίκησης. Έχουμε την εντύπωση ότι στους εκπροσώπους της δημοτικής πλειοψηφίας δεν έχει καν περάσει από το μυαλό τους , δεν έχουν καθόλου προβληματιστεί , για τις παραμέτρους του εργασιακού περιβάλλοντος του οργανισμού. Γι αυτό λοιπόν ας αναφέρουμε κάποια πράγματα , μήπως και βοηθήσουμε. Πρωταρχικό στοιχείο είναι η θεμελίωση στην συνείδηση των εργαζομένων ότι υπάρχει ειλικρινής σεβασμός σε αυτό που κάνουν , μία φροντίδα και ένα προσωπικό ενδιαφέρον. Κατόπιν μία στενή συνεργασία που θα συμπεριλαμβάνει θέσεις και προτάσεις τους (που έχουν γίνει κατά καιρούς , αλλά δεν έχουν ληφθεί υπ΄ όψιν οι περισσότερες) για την βελτίωση λειτουργιών και εμπλοκή τους στις αποφάσεις. Άλλωστε εκείνοι έχουν την εμπειρία , χρόνων πολλές φορές και αν απογοητευτούν σταματούν να κάνουν και προτάσεις. Το Δημοτικό Συμβούλιο που είναι το αποφασιστικό όργανο (αν και στην τελευ

Δεν θα φωνάξουμε τον Τσίπρα, τον Ανδρέα ή τον Καραμανλή για να μας πουν τι θα ψηφίσουμε στις δημοτικές εκλογές και δεν θα τους ζητήσουμε τη γνώμη για τα σκουπίδια μας και τον περιφερειακό.   Κομματισμός και βέρες για το γάμο Ας υποθέσουμε ότι έχουμε εκλογές και "κατεβαίνουν" τέσσερα κόμματα να διεκδικήσουν την ψήφο μας με τα ονόματα Α, Β, Γ και Δ. "Τα κόμματα είναι αναγκαίο κακό" είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Πρώτος. Κακό ναι, αναγκαίο δεν ξέρω έτσι που πορεύτηκαν. Τα κόμματα βέβαια γράφονται, οι άλλοι που ασκούν εξουσία, οι αόρατοι, δεν γράφονται, δεν φαίνονται. Το χρήμα που κυβερνά, η Εκκλησία που βρίσκει τρόπους, η υπαλληλία που αποτελεί μόνιμη και μη εκλεγμένη δύναμη, οι διάσημοι που ασκούν πιέσεις, και άλλοι θύλακες πάσης αρχής και εξουσίας. Πήραμε την κυβέρνηση δεν πήραμε την εξουσία, είχε πει πρώτος ο Ανδρέας (σκόπευε να τα πάρει όλα;) και μετά ο Τσίπρας και οι περί αυτόν. Υπάρχει το κράτος πίσω από όλα, κατεστημένες συνήθειες και νόμοι γραπτοί κα