Παριανές υποκειμενικότητες

Η τελευταία ουσιαστική προσπάθεια μεταρρύθμισης στη τοπική αυτοδιοίκηση έγινε το 2010 με τον «Καλλικράτη» , που συνέπεσε χρονικά με την περίοδο των μνημονίων και την έναρξη πολιτικών δημοσιονομικής σταθερότητας , δυσχεραίνοντας την εφαρμογή του. Μέχρι τότε αργά , αλλά σταθερά , βελτιώνονταν το πλαίσιο λειτουργίας των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Έπειτα είχαμε τον «Κλεισθένη» που επρόκειτο για « πρόχειρη προσπάθεια » μεταρρύθμισης , από μία κυβέρνηση που αντιλαμβανόταν ότι δεν έχει εκλογική απήχηση στον θεσμό. Η αλήθεια είναι ότι είχε κάποια ψήγματα δημοκρατικότητας , χωρίς όμως την τόλμη για μεγάλες αλλαγές στην «απαγκίστρωση» της τοπικής αυτοδιοίκησης από την κεντρική εξουσία. Το πρώτο βήμα για την μεγάλη μεταρρύθμιση τις περισσότερες φορές πρέπει να είναι αργό , προσεκτικό , μελετημένο και το δεύτερο … ριζοσπαστικό. Κατόπιν ήλθε η επόμενη κυβέρνηση που γνωρίζοντας την δύναμη της και στους δύο βαθμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης , το «πήγε » στο άλλο άκρο , δίνοντας απόλυτη εξουσία

Στην τελευταία, επεισοδιακή είναι γεγονός, συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου (11-4-23) θέσαμε τα παρακάτω ζητήματα: ⦁ «Κατάληψη» της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου Ο Δήμαρχος ο οποίος δεν έχει λύσει το πρόβλημα της στέγασης της πολεοδομίας εδώ και περίπου τρία χρόνια κρύβεται πίσω από την υποβάθμιση της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου μετά την εγκατάσταση των υπαλλήλων της πολεοδομίας δεν υπάρχει χώρος ούτε για να κάθονται οι δημοτικοί σύμβουλοι. Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα την επαναφορά της αίθουσας στην προκαθορισμένη χρήση της και αναμένουμε τον Δήμαρχο να εκτελέσει την απόφαση. ⦁ Στέγαση Δημοτικού Ωδείου Άλλο ένα κατόρθωμα της δημοτικής αρχής του Μ. Κωβαίου είναι η επί χρόνια υποβάθμιση των πολιτιστικών δομών του Δήμου μας, όπως το Δημοτικό Ωδείο και το Εικαστικό Εργαστήρι και η απόδοση απαράδεκτων χαρακτηρισμών για τους εργαζόμενους που χρόνια στήριζαν τη λειτουργία του. Τελευταία πράξη η εμμονή του Δημάρχου και της πλειοψηφίας του για την μετεγκατάστα