Παριανές υποκειμενικότητες

Δήλωση-βόμβα εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας στο EURACTIV αποκαλύπτει ότι η Κομισιόν είχε ενημερωθεί απ' το 2024 για τα εμπόδια του Άρθρου 86 σε υποθέσεις διαφθοράς στην Ελλάδα. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία «δείχνει» την Κομισιόν ως αρμόδια να εξετάσει τη συμβατότητα του Άρθρου 86 του Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και αφήνει αιχμές για ολιγωρία της Επιτροπής. Η δήλωση-βόμβα έρχεται μία μέρα μετά την ηχηρή εκδήλωση στις Βρυξέλλες για το θέμα από τον ευρωβουλευτή και συντονιστή της επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, καθηγητή Νικόλα Φαραντούρη με τη συμμετοχή της Μαρίας Καρυστιανού, του Juan Fernando López Aguilar, ευρωβουλευτή S&D και π. Υπουργού Δικαιοσύνης της Ισπανίας, του Χρήστου Ράμμου, π. Προέδρου της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) και επίτιμου Αντιπρόεδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ιωάννη Δρόσου, Ομότιμου Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, Νομικής Σχολής Αθηνών και της Daniela Mainenti, Καθηγήτριας Συγκριτικού Ποινικού...

 

Του Κώστα Αργουζή Η άλλη επιτροπή που, όπως πληροφορήθηκα, επισημοποιήθηκε και εμπλουτίστηκε προ ημερών από το Δημοτικό Συμβούλιο, εάν θα έχει συνέχεια, θα συμπληρώσει την πρόσφατη ιστορία του τόπου μας με δεδομένα άγνωστα σε όλους μας, αφού εμείς οι παλιοί σιγά σιγά αποχωρούμε και οι νεώτεροι στερούνται προφορικών πηγών με αποτέλεσμα το λόγο να έχουν τα επίσημα έγγραφα του δήμου, των κοινοτήτων και άλλων υπηρεσιών και φορέων του νησιού που πλέον δεν υφίστανται. Είναι πολύ νωρίς βέβαια να μιλήσουμε για δημιουργία παραρτήματος του Γενικού Αρχείου του Κράτους στο νησί μας (ΓΑΚ), η απουσία του οποίου έχει ως αποτέλεσμα τα αρχεία της Πάρου να μεταφέρονται σταδιακά στο παράρτημα του ΓΑΚ στη γειτονική μας Νάξο, όπου υπάγεται και η Πάρος. Ήδη το αρχείο του καταργηθέντος Ειρηνοδικείου της Πάρου, όπως με πληροφόρησαν, μεταφέρθηκε στη Νάξο, όπου βρίσκεται και το αρχείο του Γυμνασίου της Πάρου, όταν αυτό λειτουργούσε μέχρι το 1962 ως παράρτημα του Γυμνασίου της Νάξου. Το αρχείο της κοινότητας Πάρ...

Πολλοί ισχυρίζονται πως μια κοινωνία οφείλει να μένει προσηλωμένη στις παραδόσεις και στις ρίζες της. Μάλιστα, ανά τους αιώνες ιδρύθηκαν σχολές, σύλλογοι και σωματεία με αποκλειστικό σκοπό να διαφυλάξουν την παράδοση «αναλλοίωτη» και «καθαρή», ώστε να μεταβιβαστεί ακέραιη στην επόμενη γενιά. Η άποψη αυτή έχει μια αδιαμφισβήτητη γοητεία που μας υπόσχεται συνέχεια, σταθερότητα και ταυτότητα σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς. Είναι όμως πράγματι η ακινησία εγγύηση ζωής ή μήπως η ίδια η προσκόλληση μετατρέπει την παράδοση σε μουσείο, στερώντας της τον παλμό που την κράτησε ζωντανή επί αιώνες; Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων κοινωνιών που αναζήτησαν «καθαρή παράδοση». Στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, μετά την Επανάσταση, η ανάγκη για συγκρότηση εθνικής ταυτότητας οδήγησε σε κινήσεις που ήθελαν να καθαγιάσουν συγκεκριμένα ήθη και έθιμα ως αυθεντικά «ελληνικά». Όλα αυτά αποδεικνύουν πως η ανάγκη προστασίας της παράδοσης δεν είναι τυχαία. Σε έναν κόσμο που τρέχει γρηγορότερα από τον ρυθμό της μνήμης...