Παριανές υποκειμενικότητες

Το έργο των συμβουλίων των τοπικών αρχών, είναι σοβαρό και δύσκολο. Ιδίως όταν πρόκειται για αποφάσεις, που επηρεάζουν το μέλλον του τόπου, των παιδιών μας και των επόμενων γενεών. Πρέπει να αποφασίζουν αμερόληπτα και έξω από όποιες πιέσεις και προσωπικά συμφέροντα. Μια μικρή ιστορία, που ίσως βάλει ένα λιθαράκι προς αυτή την κατεύθυνση. Ως κηποτέχνης κάποτε, κατασκεύασα έναν κήπο. Στον κήπο αυτόν υπήρχαν: Στο κέντρο ένας ωραίος βραχόκηπος με καλλωπιστικά φυτά. Δεξιά αυτού βρίσκονταν ένας λαχανόκηπος, ενώ αριστερά αυτού ένας βοτανόκηπος με αρωματικά φυτά. Φωνάζοντας κάποιους φίλους ¨ειδικούς¨ για να σχολιάσουν – κρίνουν το έργο μου αυτό, τσακώθηκαν, διαφωνώντας για αυτό που έβλεπε ο καθένας τους. Αυτός που βρίσκονταν στην δεξιά πλευρά του οικοπέδου, κοιτάζοντας τον κήπο επέμενε ότι υπήρχε κατά προτεραιότητα στον κήπο, ένας λαχανόκηπος, μετά ένας βραχόκηπος και στο τέλος ένας βοτανόκηπος με αρωματικά φυτά. Αυτός που βρισκόταν στην αριστερή πλευρά του οικοπέδου, διαφωνούσε κάθετα λέγοντα