Παριανές υποκειμενικότητες

  Όταν αρχίζεις να προβάλλεις τα αυτονόητα, ως «έργο», τότε … το έχεις χάσει το «παιχνίδι». Ακόμη χειρότερα, όταν «επικοινωνείς» το έργο των «προηγουμένων», ως δικό σου … Τα ανωτέρω είναι μία κριτική προς την δημοτική αρχή Πάρου που κάνει ακριβώς ότι και η προηγούμενη δημοτική αρχή και αποτυπώνει ένα φαινόμενο που συχνά παρατηρείται στην αυτοδιοίκηση. Την τάση για οικειοποίηση έργων που σχεδιάστηκαν και δρομολογήθηκαν, ακόμη και «συμβασιοποιήθηκαν», από προηγούμενες δημοτικές αρχές, και την «επικοινωνιακή ανακύκλωση» αυτονόητων ενεργειών ως σημαντικών επιτευγμάτων. Σε μια δημοκρατία, και ιδιαίτερα στην τοπική αυτοδιοίκηση, το έργο της διοίκησης δεν κρίνεται μόνο από τις προθέσεις, αλλά κυρίως από την ικανότητα να «παραγάγει υπεραξία» για την τοπική κοινωνία. Δυστυχώς, στην περίπτωση της σημερινής δημοτικής αρχής Πάρου, παρατηρείται όλο και πιο έντονα ένα φαινόμενο που υποδηλώνει πολιτική στασιμότητα και επικοινωνιακή ψηφοθηρία. Όταν παρουσιάζεις ως «μεγάλο έργο» τη συντήρηση σχολικ...

Βρισκόμαστε τέσσερις δεκαετίες πριν, μέσα στην αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου «Αρχίλοχος» σε μία λαϊκή συνέλευση για ένα τοπικό θέμα της Πάρου. Ξαφνικά ανεβαίνει στο «βήμα» ένας ψιλόλιγνος νεαρός, άγνωστος σχεδόν σε όλους. Επικρατεί σχετική ηρεμία που μετατρέπεται σε «απόλυτη ησυχία» μόλις ξεκινά την ομιλία του ο νεόφερτος στην κοινωνία του νησιού … Κώστας Ροκονίδας. Εκείνη την μέρα πολλοί παριανοί, όπως κι εγώ βρεθήκαμε μπροστά σε μία από εκείνες τις περιπτώσεις των ανθρώπων που δημιουργούν γύρω τους μια «αύρα». Παρουσία επιβλητική, φωνή δωρική βροντερή, πλούσιο λεξιλόγιο, λόγος μεστός, πολιτικός, με επιχειρήματα. Μέσα στα επόμενα σαράντα και πλέον χρόνια ο Κώστας θα γράψει την δική του ιστορία στο νησί με ανεξίτηλα γράμματα. Αγωνιστής για τις ανάγκες των ανθρώπων, ακούραστος και διεκδικητικός πέρασε διαδοχικά από την θέση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου και κατόπιν του επικεφαλή της παράταξης Λαϊκή Συσπείρωση. Ούτε στιγμή δεν «ξαπόστασε». Οι σύντροφοί του και οι συνοδοιπόροι...

Απανωτά είναι πλέον τα φαινόμενα διαφθοράς της κυβερνητικής παράταξης, που ακόμη και ο πλέον αφελής υποστηρικτής της είναι αδύνατον να μην τα αντιλαμβάνεται. Το μεγαλύτερο όμως όλων είναι η ηθική κατάπτωση, που είναι και αυτή ολοφάνερη, και έγκειται στην τεράστια προσπάθεια που καταβάλλεται από το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου, να παρουσιάζεται το μαύρο ως άσπρο. Έχουν φυσικά διακρίνει δύο πολύ μεγάλες ομάδες του ελληνικού πληθυσμού που μπορούν ακόμη να επηρεάσουν με επιτυχία και χρησιμοποιούν την τακτική της «πληροφοριακής υπερφόρτωσης». Οι ομάδες αυτές είναι από την μία μεριά εκείνοι που δεν έχουν ιδιαίτερες ικανότητες στο να επεξεργάζονται αυτά που ακούνε ή διαβάζουν από τα κρατικά ή ιδιωτικά «παπαγαλάκια» των μέσων μαζικής αποπλάνησης και η δεύτερη κατηγορία είναι εκείνων που αντιλαμβάνονται ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της δανιμαρκίας, αλλά ο εγωισμός τους δεν τους αφήνει να παραδεχτούν το λάθος τους. Η πρώτη κατηγορία «καταπίνει αμάσητα» ότι τις «σερβίρουν» διάφορες ...

Ένα υπέροχο τρόπο να τη βγάζεις «καθαρή», όταν σε πιάνουν με την «γίδα στην πλάτη», μας δίδαξε ο πρωθυπουργός και ο εκπρόσωπος τύπου του. Κι αυτός δεν είναι άλλος από την μαθηματική απόδειξη ότι δύο αρνήσεις προκαλούν μία κατάφαση, πλην επί πλην μας κάνει συν. Δηλαδή το ένα αρνητικό σκάνδαλο της πληρωμένης «ομάδας αλήθειας» με χρήμα του κορόιδου Ελληνικού λαού, επί το άλλο αρνητικό σκάνδαλο της «σίτισης» των ΜΜΕ πάλι με χρήμα του κορόιδων, με αλληλεπίδραση μας δίνουν την θετική για την κυβέρνηση «αποπλάνηση και παραπλάνηση» των πολιτών. Πάμε όμως στο «ψητό» … Τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε μια ομάδα ακραίων λαϊκιστών με μοναδικό της σκοπό να παρεμβαίνει στα πράγματα προς όφελος του κυβερνώντος κόμματος κατασυκοφαντώντας τους πολιτικούς του αντιπάλους και όχι μόνο. Μια «δουλειά» οργανωμένη επαγγελματικά σε τέτοιο επίπεδο ώστε να μην αφήνει τίποτα ασχολίαστο και μάλιστα πολλές φορές με τόνο «απάνθρωπο». Έφθασαν στο σημείο να εύχονται «ψόφο» στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών. Μια ...

  Πριν αρκετό καιρό, την εποχή που καταβαλλόταν τεράστια προσπάθεια από όλα τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, να παρουσιάσουν τα «Τέμπη» ως ένα «ατυχές συμβάν» και όχι ως έγκλημα, το κρατικό (υποτίθεται αντικειμενικό) ραδιόφωνο είχε προσκεκλημένο ένα Έλληνα καθηγητή πανεπιστημίου της Γερμανίας. Η συζήτηση κυλούσε ομαλά (όπως ακριβώς περίμενε ο «σοβαρός» δημοσιογράφος) με μετριοπαθείς τοποθετήσεις και συστάσεις περί αναμονής των πορισμάτων και εμπιστοσύνης στη δικαιοσύνη. Ως την στιγμή όπου σίγουρος πια για τις «απόψεις» του καλεσμένου έθεσε την ερώτηση, αν θα έπρεπε να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός για την υπόθεση των Τεμπών, όπως ζητούσε η αντιπολίτευση. Σύμφωνα με τα προλεχθέντα η απάντηση ήταν δεδομένη και κατηγορηματική, πως «όχι» δεν έπρεπε να υπάρξει παραίτηση, αλλά επισταμένη διερεύνηση και απόδοση πολιτικών και ποινικών ευθυνών. Με προφανή την ικανοποίηση και προσπαθώντας να ευχαριστήσει τον καλεσμένο του «έφθασε» αναπάντεχα η καταιγίδα. Ο πρωθυπουργός έπρεπε να είχε παραιτηθεί πρ...

Στην φωτογραφία δεξιά η Γαλου, αριστερά ο Βάγγος λένε τα κάλαντα στον Αχιλλέα Καρατζά και τον εγγονό του.   Ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας Τολστόι έγραφε ημερολόγιο, όπου σημείωνε κάθε μέρα τα συμβάντα και το πρόγραμμα της ζωής του. Παράδειγμα προς μίμηση. Πρέπει όλοι μας από την παιδική μας ηλικία καθημερινά να σημειώνουμε τα λάθη μας, τις πίκρες και τις χαρές μας, απογοητεύσεις, βάσανα, καημούς, παρέες και διασκεδάσεις, τις μέρες και τις ώρες που αφήσαμε ανεκμετάλλευτες. Τα γεγονότα και τα σκαμπανεβάσματα του βίου μας, αυτά που μας χάρισε η ζωή κι αυτά που μας πήρε η μοίρα, στον αγώνα που δώσαμε ως άνθρωποι μέσα στην κοινωνία. Κι όταν, με το καλό, γεράσουμε θα ανοίγουμε το ημερολόγιο και θα «ξαναζούμε» όσα περάσαμε!!! Πολλοί φεύγουμε χωρίς να αφήσουμε κάτι να μας θυμούνται. Κι έτσι μας ξεχνάνε γρήγορα και φεύγουμε ασήμαντοι, αδιάφοροι αφού δεν αφήσαμε κάτι για το σύνολο, τους συνανθρώπους μας στην τοπική μας κοινωνία. Πρέπει λοιπόν να προλάβουμε πριν φύγουμε να καταλάβουμε τα λάθη μα...

Στην εποχή μας υπάρχει μια γενικευμένη απογοήτευση και οργή και το μεγάλο ερώτημα που τίθεται από πολλούς, ή η μεγάλη ανησυχία καλύτερα, είναι πως τελικά αυτή θα «μετατραπεί» σε κάτι δημιουργικό και δεν θα οδηγήσει σε καταστροφικά αποτελέσματα. Προς το παρόν όλες οι ενδείξεις μας οδηγούν στο … δεύτερο. Φράσεις όπως «όλοι ίδιοι είναι» ή «για όλα είναι υπεύθυνοι αυτοί» ακούγονται παντού και από όλους σχεδόν και θεωρούνται «θέσφατα», γνώμες που πρέπει να γίνονται σεβαστές σαν να προέρχονται από το Θεό, δηλαδή ισχυρισμοί που δεν χρήζουν περεταίρω διερεύνησης και αποδείξεων. Δείχνουμε μια τάση να αποδίδουμε τις ευθύνες για όλα τα προβλήματα και γενικότερα τα «κακώς κείμενα» ή τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, στους πολιτικούς αποκλειστικά και ανεξαιρέτως και μάλιστα αποφεύγοντας «επιμελώς και παντελώς» την αυτοκριτική ή την αναφορά στην δική μας προσωπική ευθύνη. Έτσι «καθαρίζουμε» μια και καλή με την πάρτη μας και φυσικά όταν «φταίνε όλοι» στην ουσία «δεν φταίει κανένας». Οπότε μπορούμε ν...

  Στις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες ο πολίτης έχει αυξημένες απαιτήσεις και από το πολιτικό σύστημα στην γενική του έννοια, αλλά και από κάθε πολιτικό μεμονωμένα, την στιγμή μάλιστα που θεωρεί ότι εκείνος τον ορίζει ως αντιπρόσωπο του. Αυτές του οι απαιτήσεις μπορεί και πρέπει να εκκινούν από ηθική βάση και να καταλήγουν, μετά την μακρά διαδρομή των αξιών που αποτυπώνονται στο σύνταγμα, στην αποτελεσματικότητα. Όμως πολλές φορές έχουμε ακούσει σε συζητήσεις να τίθεται το δίλημμα αν θα ήταν προτιμότερο ένας πολιτικός να ήταν (ας το πούμε κομψά) λιγότερο ηθικός και περισσότερο αποτελεσματικός και όχι το αντίστροφο. Φτάνουμε ακόμη και στο σημείο να αποδεχθούμε ότι μπορεί και να «διαφθαρεί» αρκεί να υλοποιήσει μεγάλα έργα και σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αρκεί με απλά λόγια να μας κάνει την ζωή καλύτερη. Γίνεται άραγε να είναι κάποιος και ηθικός και αποτελεσματικός ή στην πολιτική το να είσαι μονίμως προσκολλημένος στην πλευρά της ειλικρίνειας, του δικαίου και του αγαθού είναι μειονέκτη...

Στις μέρες μας κυριαρχεί η τάση , που με τόση ευκολία διατυπώνεται από μέσα ενημέρωσης και «αγανακτισμένους πολίτες» , να θεωρείται πως η πολιτική από την φύση της είναι «ανήθικη». Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και χρησιμοποιείται από την «εξουσία» , μέσω των προπαγανδιστών της , προκειμένου να «σπρώξουν» μία μερίδα ψηφοφόρων , είτε στην αποχή και την αδιαφορία , είτε προς ακροδεξιές κατευθύνσεις. Έτσι δικαιώνεται μια απολίτικη στάση που ευνοεί όσους θέλουν να κάνουν τις «δουλειές» τους , με την μικρότερη δυνατή αντίσταση. Κατ΄ αρχήν να κάνουμε μία διάκριση ανάμεσα στους πολιτικούς και την ηθική και στην πολιτική και την ηθική. Είναι ένα συνηθισμένο λάθος που γίνεται κατά κόρον , να θεωρείται ανήθικη η πολιτική από πράξεις πολιτικών που ανάγονται όπως είναι αυτονόητο σε ανθρώπινες αδυναμίες. Σε αυτό το επίπεδο εκείνο που πρέπει να γίνεται , είναι μία συνειδητή επιλογή του πολιτικού προσώπου με γνώμονα το πρέπον, το προσήκον, το ενδεδειγμένο, το δέον γενέσθαι και φυσικά να την υποστηρίζει ...

Είσαι ιδιωτικός υπάλληλος , παντρεμένος με ένα παιδί ανήλικο. Αμείβεσαι με 800 ευρώ τον μήνα , άλλα τόσα η γυναίκα σου και τα βγάζετε πέρα … ίσα-ίσα. Ξαφνικά … το «αφεντικό σου τρελαίνεται» και τριπλασιάζει τον μισθό σου. Και μετά από αυτό … πάλι τα βγάζετε πέρα … ίσα-ίσα , δεν μένει στο τέλος του μήνα τίποτα! Ερώτημα … Μπορείς να «αυτοπροβάλλεσαι» ως … νοικοκύρης ; Μόλις ανακοινώθηκε , αγαπητοί φίλοι , η έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τις απευθείας αναθέσεις , όπου διαπιστώνεται αδιαφάνεια , μη έγκαιρος προγραμματισμός , αλλά κυρίως εξάντληση των ανωτάτων ορίων. Και φυσικά μετά από αυτό , αφήνει σαφείς αιχμές για διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Η έρευνα έγινε την περίοδο 2021-2022 , όπου το ποσοτικό όριο αυξήθηκε από 20000 σε 30000 ευρώ για τις συμβάσεις προμηθειών και γενικών υπηρεσιών και σε 60.000 ευρώ για τις δημόσιες συμβάσεις έργων ή κοινωνικών και άλλων ειδικών υπηρεσιών, καθώς και έργων Τεχνολογίας Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Άρα πριν έκαναν οι Δήμοι τις «δουλειές ...

Είναι βέβαιο ότι η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά χωρίς ένα «σοβαρό» και ισχυρό κόμμα αντιπολίτευσης. Η πρωτοφανής (στην διαφορά με τον δεύτερο) επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις τελευταίες εκλογές , δημιουργεί ήδη «επικίνδυνες καταστάσεις» τόσο στο κυβερνών κόμμα με εμφανείς τάσεις αλαζονείας , όσο και στην αξιωματική αντιπολίτευση με «διαλυτικά φαινόμενα». Όμως η σημαντικότερη ίσως επίπτωση , που διαπιστώθηκε και στις δημοτικές εκλογές , είναι η περαιτέρω «άρνηση των ψηφοφόρων» να προσέλθουν στις κάλπες. Το φαινόμενο «γιγαντώθηκε» στον Δήμο Αθηναίων. Όταν με τόση ευκολία απεμπολεί ο πολίτης βασικά του δικαιώματα , σημαίνει ότι κοντεύει να φτάσει σε ένα σημείο που θα «δεχθεί τα πάντα». Ας πάμε σε μερικές γενικές διαπιστώσεις… 1- το παιχνίδι παίζεται στο κέντρο και αποδεδειγμένα όποιος επικρατήσει σε αυτό που αποκαλούμαι «μεσαίο χώρο» , βγαίνει νικητής. 2- η παρουσίαση κυβερνητικής πρότασης «καθαρής» , κοστολογημένης και ευκολονόητης , δημιουργεί το ...

Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ θα κάνω φασαρία θα σπάσω τα μικρόφωνα , τα ράδια , τα ηχεία. Έχει άραγε καμία σχέση η παραπάνω μαντινάδα με τον σύγχρονο Έλληνα και κατά συνέπεια με τον σημερινό Παριανό ορθόδοξο ή διαμαρτυρόμενο ; Κρατήστε , στο πίσω μέρος του κεφαλιού σας , το υπονοούμενο. Όπου βρεθούμε λοιπόν κι όπου σταθούμε και πρωτίστως και κυρίως εκεί που χτυπά ο παλμός της χώρας , δηλαδή στα καφενεία , θα αρχίσουμε να απαριθμούμε τα στραβά και ανάποδα , που συναντήσαμε στον πρωινό διάβα μας και να κατηγορούμε τις αρχές του τόπου για αδιαφορία και ολιγωρία. Ωραία και όμορφα για να ξεκινήσει καλά η μέρα μας , ίσως σωστά και δίκαια μερικές φορές. Ποτέ όμως δεν θα αναλογιστούμε τις δικές μας υποχρεώσεις , τις δικές μας συμπεριφορές και τις δικές μας ευθύνες. Σε δυτικές δημοκρατίες που επικρατεί η προτεσταντική ηθική , κυρίαρχο στοιχείο είναι η ευθύνη του πολίτη στην προστασία , την συντήρηση , την επισκευή και τον καθαρι...

Αφήνοντας πίσω μας τον απόηχο των πρόσφατων δημοτικών εκλογών, τις εντάσεις και τις αδυναμίες των χαρακτήρων, καλό είναι να σταθούμε σε ένα σημείο. Στα πρόσωπα και στον ρόλο τους στο τελικό αποτέλεσμα και στο αν τα πρόσωπα ωθούν τα πράγματα προς την σωστή κατεύθυνση ή οι πολιτικές και μόνον αυτές, θα δώσουν τελικά τις απαιτούμενες λύσεις; Στην εποχή που ζούμε έχει περιοριστεί ο ρόλος των ιδεολογιών και των πολιτικών θέσεων και έχει αναβαθμιστεί εκείνος των προσώπων που βγαίνουν μπροστά. Η δυσαρέσκεια του κόσμου προς την προηγούμενη δημοτική αρχή, εκφράστηκε με έντονο τρόπο και έφερε στο προσκήνιο αρκετούς νέους με ικανότητες και όρεξη για δουλειά. Είναι όμως αυτό αρκετό για να έχουμε μια άλλη πορεία και να μην καταλήξουμε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να λέμε «μία από τα ίδια». Όχι δεν είναι αρκετό. Πρέπει μαζί με τα πρόσωπα να αλλάξουν και οι πολιτικές που εφαρμόζονται μέσα από τις αποφάσεις που θα παρθούν τον πρώτο καιρό. Εκεί θα έχουμε τα αρχικά «δείγματα γραφής»… Υπάρχουν άραγε ...

Η ΚΔΕΠΑΠ από την ημέρα που δημιουργήθηκε μέχρι σήμερα , που μπαίνουν οι «τίτλοι τέλους» , προσέφερε ένα σημαντικότατο έργο στην Παριανή κοινωνία που είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Από την δημιουργία υποδομών κοινωνικής πρόνοιας έως την λειτουργία και αποτελεσματική διαχείριση πολιτιστικών και αθλητικών εγκαταστάσεων. Μέσα και πέρα από όλα αυτά , πληθώρα εκδηλώσεων σε όλους τους τομείς και ταυτόχρονα επιμορφωτικά και εκπαιδευτικά σεμινάρια , προσφέροντας τα μέγιστα όχι μόνο σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο , αλλά και σε αυτή καθαυτή , την με ορθό τρόπο τουριστική και οικονομική ανάπτυξη της Πάρου. Μέσα σε περίπου εικοσιπέντε χρόνια , από την ίδρυσή της επί δημαρχίας Αργουζή , διεκδίκησε και υλοποίησε πληθώρα ευρωπαϊκών προγραμμάτων που χωρίς αυτά τα παιδιά , οι γονείς και οι ηλικιωμένοι , δεν θα είχαν την φροντίδα και την κοινωνική πρόνοια του σήμερα. Για να καταλάβει και ο πολίτης η ΚΔΕΠΑΠ λειτουργεί ή διαχειρίζεται βρεφονηπιακό σταθμό , παιδικό σταθμό , το πρόγραμμα «Βοήθεια σ...

Θερμές ευχαριστίες σε όσους με εμπιστεύτηκαν , για άλλη μία φορά και με εξέλεξαν δημοτικό σύμβουλο. Να είναι σίγουροι ότι θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια να εκπροσωπήσω επάξια την Δημοκρατία στον τόπο μας. Συγχαρητήρια στον Κώστα Μπιζά και του εύχομαι ειλικρινά , καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο του. Η επιτυχία του θα είναι και επιτυχία της Πάρου. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές του 2019 , υποστηρικτής της Λαϊκής Συσπείρωσης , προκειμένου να «προτρέψει» τους πολίτες να ψηφίσουν τον Κώστα Ροκονίδα , χρησιμοποιούσε το παρακάτω πειστικότατο επιχείρημα: Όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα και χρειάζεσαι γιατρό , θα προσπαθήσεις να βρεις τον καλύτερο , χωρίς να σε νοιάζει αν αυτός είναι δεξιός , κεντρώος ή αριστερός . Και ο καλύτερος φυσικά και τότε , ήταν ο Ροκονίδας. Πριν από λίγες μέρες , σε μία συγκέντρωση στην Παροικιά , ένας άλλος υποστηρικτής , ανέφερε αυτό που είχε πει ένας κινέζος σοφός ηγέτης: Δεν έχει σημασία τι χρώμα θα είναι ο γάτος , αρκεί να πιάνει ποντίκια. Εμείς λοιπόν έχουμε σήμερα τρείς γάτους. Μόνο ο ένας πιάνει ποντίκια. Σύμφωνα με την «Αριστοτελική» λογική τα πράγματα είναι απλά. Ή θα βγάλουμε τον «κόκκινο» γάτο , ή θα μάθουμε να ζούμε με τα ποντίκια. Τόσο απλά !!! ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ  

Δεν είναι δυνατόν να βάζουμε σε μια ζυγαριά , από την μια μεριά αξίες και έννοιες πανανθρώπινες , όπως της ελευθερίας , της ισότητας , της αλληλεγγύης και πρωτίστως της αξιοπρέπειας και από την άλλη το πρόσκαιρο και υποτιθέμενο για εμάς συμφέρον. Τα δημοκρατικά συντάγματα όλου του κόσμου προκρίνουν , ως ανώτατη αξία , την αξιοπρέπεια του ατόμου και γι αυτό δεν γίνεται να ποδοπατείται με καιροσκοπισμούς και τακτικισμούς της τελευταίας στιγμής. Έτσι δεν πρέπει να προσπαθούμε να «μειώσουμε» σημαντικούς ανθρώπους , που προσκλήθηκαν στο νησί μας να μιλήσουμε για τον πολιτισμό. Ούτε βέβαια να αναζητούμε «δικαίωση» με αντιφατικές δηλώσεις. Και ούτε φυσικά να «υποδυόμαστε» τον Πόντιο Πιλάτο , εκεί όπου όλοι ξέρουν ότι «έχουμε βάλει το χεράκι μας». Όλα αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας όποιοι τα κάνουμε. Θα είναι όμως αργά και για το νησί και για τους κατοίκους του. Και επειδή στην χώρα μας υπάρχει στην πλειοψηφία «βαθιά» θρησκευτικότητα , άλλοι εξ αρχής και άλλοι εσχάτως στα γεράματα , θα υπενθυμ...

Αγαπητοί φίλοι , το σανό είναι έτοιμο!!! Ήδη κυκλοφόρησαν τα προεκλογικά φυλλάδια , γεμάτα όμορφες φωτογραφίες , μακέτες έργων από την μια και υποσχέσεις γενικές κι αόριστες με πλήθος «θα» και «μπορούμε» από την άλλη , που σκοπό και στόχο έχουν να εντυπωσιάσουν τους ψηφοφόρους. Απευθύνονται στον ψυχισμό και στην φαντασία τους , ώστε να πειστούνε στην εικονική πραγματικότητα από την μία και στην απολιτικη ουδέτερη στάση από την άλλη και να θεωρήσουν ότι , εντός της επόμενης πενταετίας πλέον , όλα θα πάνε καλύτερα. Ήδη έχουν ξεκινήσει και οι παρουσιάσεις «μεγαλόπνοων σχεδίων» που στην καλύτερη περίπτωση θα χρειαστούν πάνω από δύο δεκαετίες για να ολοκληρωθούν. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει με τίποτα , ότι αν είναι αναγκαία , δεν πρέπει η προετοιμασία να ξεκινήσει άμεσα. Όταν όμως έχεις την εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος , απ΄ όπου απουσιάζει παντελώς η πολιτική βούληση , αλλά χρησιμοποιήθηκαν παρόμοιες ενέργειες για να εξαπατηθούν οι πολίτες , προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο σου , τότε...

Έχει ειπωθεί αμέτρητες φορές και όμως οι περισσότεροι συνεχίζουμε να κάνουμε το ίδιο λάθος. «Ο ορισμός της παράνοιας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και κάθε φορά να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα». Έχουμε δύο υποψηφίους δημάρχους που βλέπουν τα πράγματα από την ίδια πολιτική οπτική γωνία . Άρα δεν μπορούν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Το μόνο που μπορούν είναι να παρουσιάζουν μεγαλεπήβολα σχέδια και πολύχρωμα προεκλογικά προγράμματα γεμάτα υποσχέσεις , «θα» και «μπορούμε». Η ουσία είναι ότι θα ακολουθήσουν «πιστά» , χωρίς ίχνος διεκδικητικότητας , τις επιταγές της κεντρικής εξουσίας που στραγγαλίζει την νησιωτικότητα και την τοπική αυτοδιοίκηση. Έτσι για άλλη μια φορά και σε λίγο χρονικό διάστημα , θα αντιληφθούμε όλοι μας , ότι τίποτα δεν άλλαξε. Όμως θα είναι αργά. Μια ακόμη χαμένη δημοτική περίοδος για την Πάρο. Και το χειρότερο όλων είναι ότι η πλήρης υποταγή στα κελεύσματα «της κεντρικής εξουσίας» , μπορεί να οδηγήσει το νησί σε επικίνδυνους δρόμους. Αυτό έγινε και ...