Παριανές υποκειμενικότητες

Δημοσιεύουμε το δεύτερο σχόλιο συμπατριώτη μας. Δεν γνωστοποιούμε το όνομά του σεβόμενοι την επιθυμία του. Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους να μη θέλει να γίνει γνωστό το όνομά του. Δηλώνουμε πάντως ότι το σχόλιο δεν είναι κατασκευασμένο, όπως κάποιοι θα επιχειρήσουν να πουν. Μας ενδιαφέρει η ουσία των σχολίων, που ελπίζουμε να είναι πολλά, καταγράφοντας πραγματικότητες και καταστάσεις που δεν έχουν πέσει στη δική μας αντίληψη. Η Γ.Θ. εργάζεται σε μεσιτικό γραφείο

          Φρειδερίκος Νίτσε: Ο αινιγματικός της   αμφισβήτησης Είναι μερικά στα διαβάσματά μου που με έχουν ξεχωριστά εντυπωσιάσει. Ένα απ’ αυτά βρίσκεται στη διαπίστωση ότι στα πολιτικά, φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά, ψυχολογικά και άλλα παρεμφερή κείμενα γίνεται συχνή αναφορά στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους (α) και στον Νίτσε (β). Τα κείμενα είναι από όλες τις γωνιές του κόσμου. Συχνά διαβάζοντας για έναν από τους μεγάλους δεν μπορείς να καταλάβεις τα βασικά, ποια θα πρέπει να κρατήσεις στη μνήμη σου, ποια μπορεί να γίνουν καθημερινότητα στο δικό σου λόγο. Συγκινήθηκα διαβάζοντας για πολλοστή φορά κείμενο από εφημερίδα (Βήμα , 4-6-2000) του καθηγητή φιλοσοφίας Γεράσιμου Βώκου για τον Φρειδερίκο Νίτσε, με τίτλο « Ο δάσκαλος της καχυποψίας». Αντιγράφω για τους φίλους που ενδιαφέρονται μερικές γραμμές από το άρθρο αυτό: «Πολλοί είναι όμως αυτοί που αντιστάθηκαν στην προηγούμενη αντίληψη και αναγνώρισαν στη φιλοσοφία του Νίτσε όχι μόνο μια από τις συνιστώσες της φιλοσοφικής σκέψης τ