Παριανές υποκειμενικότητες

Γράφει ο Γιώργος Ανδρεάδης Και η πλάκα σε τούτο τον Άγιο τόπο συνεχίζεται; Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς; Η αλήθεια είναι ότι από 1/1 του τρέχοντος διοικούμαστε από τους άλλοι, τους διαφορετικοί, τους καλλίτεροι, τους ηθικοί, αυτούς που ό,τι λέγανε πριν το πράττουν μετά. Κάποιες διαφορές είναι ακόμα και σήμερα, που είναι νωρίς, ορατές, βλέπε περιφερειακός. Το κλείσιμο της παραλίας για τα οχήματα φαίνεται να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Βοηθάει σίγουρα και η επισταμένη τοποθέτηση ρυθμιστών της κυκλοφορίας στον πολύπαθο κόμβο, οι οποίοι, απ’ ό,τι φαίνεται, γνωρίζουν καλά τη δουλειά τους. Κοντά σε όλα αυτά, η απαγόρευση του περάσματος από τον παραλιακό έκοψε και τις τσάρκες των «αργόσχολων» που, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν ήταν αμελητέα ποσότητα φορτώματος της κίνησης του περιφερειακού. Βέβαια το κρας τεστ του Αυγούστου μας αφήνει μετεξεταστέους, για να μη πω στον τόπο. Ίδωμεν , λοιπόν. Επίσης έχει δρομολογηθεί και η τοποθέτηση πεζοδρομίου από το γυμνάσιο μέχρι και τη διασ

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να λέει, να υποστηρίζει, να διεκδικεί, να ακούει ή να μην ακούει, να πράττει και να συμπεριφέρεται όπως θέλει. Όμως στο πλαίσιο της δημοκρατίας που ορίζεται από τις παραπάνω ελευθερίες έχει και υποχρεώσεις, οι οποίες προκαθορίζονται από τις θέσεις που κατέχει και έχουν ως προϋπόθεση υλοποίησής τους τη γνώση και, φυσικά, την κατάθεση προσωπικού χρόνου. Έτσι, πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι ο Σύλλογος δεν είναι μαγαζάκι κανενός, για να τον χρησιμοποιεί κατά το δοκούν προς ικανοποίηση προσωπικών απαιτήσεων ή απειλών. Ο συνδικαλιστής οφείλει να διεκδικεί στο πλαίσιο του δικαίου με αλληλεγγύη για όλους και πέρα από συντεχνιακά ζητήματα, προσδίνοντας κοινωνικό πρόσημο στους αγώνες του. Έτσι, λοιπόν, δε δικαιούται κανείς να μας απειλεί ότι θα φύγει από το ΔΣ, αν δεν εκλεγεί, να βγάζει λογύδρια επί προσωπικού και πολύ περισσότερο να λειτουργεί ως οπορτουνιστής συνάπτοντας σχέσεις υποτέλειας με την όποια αρχή. Στους πολιτικούς που ανακατεύονται στα εσωτερικά ενό

Εμείς τουλάχιστον το ελπίζουμε και σε πρώτη φάση θέλουμε να το πιστεύουμε με απόλυτο τρόπο. Από την άλλη η νοοτροπία των πολιτών και των πολιτικών μπορεί να αλλάξει; Καταρχάς η νοοτροπία δεν αλλάζει εύκολα, χρειάζεται χρόνος, βαθειά πίστη σε αξίες, τεράστιος αγώνας ισορροπίας ανάμεσα σ’ αυτές και το δίκαιο και σίγουρα τεράστια κατάθεση πόνου από τον εαυτό μας απέναντι στο βόλεμά του. Όταν, λοιπόν, ένας πολιτικός παρεισφρέει ως ερπετό, ακόμα δεν ανέλαβε την «εξουσία», στα εσωτερικά ενός συλλόγου με στόχο τον έλεγχό του, μάλλον σε ό,τι αφορά τα "νέα" ήθη δεν ξεκινάμε καλά. Γιώργος Ανδρεάδης

  Καταρχάς, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συναδέλφους μου που εργάστηκαν άοκνα, ώστε να τελεσθούν χωρίς κανένα ψεγάδι οι διπλές τοπικές εκλογές. Οι άνθρωποι του Δημοτολογίου, με την αμέριστη συμπαράσταση των εμπειρότερων στο αντικείμενο εργαζομένων, κατάφεραν με υπομονή και σύνεση να πράξουν τέλεια επικοινωνία τόσο με τις εκτός Πάρου απομακρυσμένες υπηρεσίες όσο και με τις δικές μας, εσωτερικές και εξωτερικές. Για μένα η επικοινωνία αποτελεί την αρχή που είναι το ήμισυ του παντός σε όλους τους στόχους που βάζει ο άνθρωπος. Και εκεί οι εργαζόμενοι του Δήμου πήραν άριστα.   Σε ό,τι αφορά στο μήνυμα των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων ένα είναι το σίγουρο. Στην Ελληνική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είτε σε τοπικό επίπεδο είτε σε επίπεδο επικρατείας, αυτοί που κυβερνούν εκλέγονται από μειοψηφίες, οι οποίες μάλιστα συρρικνώνονται με το πέρασμα του χρόνου. Αυτό, όσο κι αν δε θέλουν να το δουν κάποιοι, ζημιώνει τη δημοκρατία, τη φθείρει και παράλληλα καταγράφει μια κοι

Πρόσφατα τέθηκαν κάποια ερωτήματα προς το εκλογικό Σώμα τα οποία, κατά τον συντάκτη τους, είναι ρητορικά και μάλιστα ως τέτοια θα απαντηθούν (;) τις επόμενες Κυριακές από τις κάλπες. Τα ερωτήματα που έθεσε ο εμπειρότατος και συμπαθέστατος «εκλογομάγειρας», κατά την άποψή μου, δεν είναι καθόλου ρητορικά και θα προσπαθήσω με την υποκειμενική μου πένα να τα απαντήσω «αντικειμενικά» (επειδή κάποιοι γελούν και κάποιοι άλλοι ξεκαρδίζονται, έβαλα την προηγούμενη λέξη σε εισαγωγικά). Πάμε σε κάποιες μικρές τοποθετήσεις του συντάκτη, στα ερωτήματα και βέβαια στις απαντήσεις: Τοποθέτηση Α: Στις δημοτικές εκλογές του ΄19 δημιουργήθηκε μια μεγάλη συσπείρωση με αίτημα την απομάκρυνση Κωβαίου από τη διοίκηση του δήμου μας. Στηρίξαμε τότε το πρόσωπο του Κώστα Ροκονίδα, ως το πλέον κατάλληλο γι’ αυτήν την προσπάθεια. Φτάσαμε στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιαμε. Έφταιξε το γαρύφαλλο; Δεν είναι δυνατόν, φίλτατε, στους τωρινούς καιρούς να ισχυριζόμαστε ότι ένα λουλούδι καθοδηγεί ώριμους και συν

Επροψές πέρασαν από το Δήμο κάποιοι περιφερειακοί φίλοι, εκ της περιφερείας, ξέρετε υποψηφίοι για να ενημερωθούν από το ΔΣ μας, για τα χάλια μας. Με τον έναν απ’ αυτούς έχω μιλήσει και κατ’ ιδίαν, πίνοντας καφεδάκιον γλυκό-γλυκό και άνευ ζαχάρεως, παρακαλώ, κι έχουμε προβληματιστεί παρέα για τα παραπάνω χάλια μας. Επήρε, λοιπόν, τον λόγο και ανέπτυξε τας θέσεις της παρατάξεώς του με σύνεση και λογική χωρίς πολλές κορώνες. Η αλήθεια είναι ότι με το 99,9% αυτών που είπε εσυμφώνησα κι εγώ, τουλάχιστον στην κουβέντα που ανάπτυξα με τον εαυτό μου, παράλληλα με τα ακούσματα που είχα. Ξέρετε, στη θεωρία, λίγο πολύ, όλοι συμφωνάμε, όταν όμως επιμείνουμε στην πράξη, χάνεται εύκολα η ενότητα της συμφωνίας. Όταν ήρθε και η σειρά μου να λαλήσω, είπα κάπως βαριεστημένα: «Τίποτα απ’ αυτά που λέτε δε θα κάνετε…». Είπα και κάποια ακόμα όπως μαρτυρούν και οι τελείες, έθεσα παύλα (.-) και σώπασα. Η απάντηση που επήρα «με έβαλε στη θέση μου». Κεραυνοί θα ήταν τα λόγια του απαντητή, αν δεν είχε μεσολαβήσε

Πολιτικός οργασμός επικρατεί στο νησί καθώς διανύουμε τον τελευταίο, πριν την κάλπη, μήνα. Ένας πολιτικός οργασμός βουβός, χωρίς συναίσθημα, χωρίς πάθος και με έκδηλο το φόβο πολιτικής έκφρασης των θέσεων και των αντιθέσεων. Ακόμα και το κίνημα ενάντια στην παράνομη καταπάτηση των παραλιών εξέφρασε απολιτίκ κινηματική δράση. Όμως έτσι είναι; Είναι δυνατό ένας συνειδητοποιημένος νεοφιλελεύθερος πολίτης να συμμετέχει στο συγκεκριμένο κίνημα; Μα, αν ήταν συνειδητοποιημένος συμμέτοχος, θα ήταν νεοφιλελεύθερος; Εκτός αν είχε κάποιο συμφέρον απ’ αυτή τη συμμετοχή, όπως π.χ. αλίευση ψηφαλακίων στο όνομα του δικαίου που εξέφρασε το κίνημα. Η πολιτική είναι παρούσα και εκφράζεται ποικιλοτρόπως καθ’ όλη τη διάρκεια του καθημερινού βίου μας. Από τον «πρώτο» πολίτη της χώρας μέχρι τον «τελευταίο». Αυτό τεκμηριώνεται εύκολα, αν σκεφτούμε ότι ο πολιτισμός, ως γέννημα της πόλης, σηματοδοτεί τη γενικότερη ανάπτυξη του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και προσωπικής ζωής του. Κατ’ επέκταση η

  Ρε φίλε, αυτός ο τύπος είναι άπαιχτος. Δηλαδή; Τι δηλαδή, ρε μεγάλε; Είπε τέλος και σε δυο μέρες τερμάτισε. Κόντρα στην επιστήμη και ακόμα στον ίδιο το χάρο. Το δρεπάνι δεν πρόλαβε να το κατεβάσει, τον κορόιδεψε. Είπε τέρμα και άντε γεια μαζί. The End . Τέλος εποχής. Μας άφησε σύξυλους. Είμαι σίγουρος ότι ο χάρος τον κούνησε πολλές φορές μέχρι να καταλάβει ότι είναι πεθαμένος. Είναι σα να ‘μαι μπροστά. Είμαι σίγουρος ότι του είπε: «Παλιοκουφάλα, δε θα με πάρεις όποτε γουστάρεις εσύ, για αυτό πάρ’ τα ‘ρχίδια μου και πορέψου». Και πέθανε! Δηλαδή; Ωωωω! Μου τα ‘χεις κάνει τούμπανο. Άκου , λοιπόν. Ο τύπος προερχότανε απ’ τα ‘ρχίδια ενός που ο μύθος λέει ότι γεννήθηκε στη Σμύρνη. Για κάποιον «αδιευκρίνιστο» λόγο βρέθηκε στη Δυτική Μακεδονία, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε την αγαπημένη του. Για την εποχή του ήταν πολύ μορφωμένος. Μιλούσε τέσσερις γλώσσες , κατά πως λέει ο μύθος. Αραβικά, Τούρκικα, Ρώσικα και Ελληνικά. Η αγαπημένη του ήταν Θρακιώ

  Στις 21 Μαΐου, Κωνσταντίνου και Ελένης, μεγάλη η χάρη τους, η δημοκρατία έλαμψε, με ιδιαίτερη λαμπρότητα βεβαίως βεβαίως λόγω της «απλής αναλογικής», και η γκαστρωμένη κάλπη απελευθέρωσε τέκνο δυνατό, ψιλό και λυγερό, έτοιμο να κυβερνήσει. Ας δούμε, λοιπόν, τους αριθμοί που είναι αδιάψευστοι κι ας κάνει τουμπεκί η υπόλοιπη μειονοψηφούμενη Ελλάδα. Δείτε τα επίσημα αποτελέσματα όπως τα δίνει το Υπουργείο Εσωτερικών: ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ Εκλογικό σώμα 9.945.502 Έδρες Συμμετοχή 6.060.691 Ποσοστό 60,94 % Αποχή 3.884.811 Ποσοστό 39,06 % Έγκυρα 5.902.447 Ποσοστό 59,35 % Άκυρα 123.484

Είναι καταπληκτικό και αξιοπρόσεκτο το πόσο εύκολα η πολιτική παράταξη του νυν Δημάρχου πέταξε στο καλάθι των αχρήστων την ανεξαρτησία της, προκειμένου να υπερασπιστεί τα κεκτημένα κέρδη, από τις βουλευτικές εκλογές, της νέας δημοκρατίας. Εν μια νυκτί ο ανεξάρτητος Δήμαρχος όλων των Παριανών έγινε ο μοναδικός και απόλυτος υποστηριχτής του κόμματος μέσα στο οποίο ζει και κινείται όλα αυτά τα χρόνια που διοικεί το Δήμο. Για άλλη μια φορά, και ειδικότερα μετά την ανακοίνωση των «φίλων» της παράταξης «Επιμένουμε στην πράξη», πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, αποδείχθηκε ότι η ανεξαρτησία των υποψηφίων υπάρχει μόνο στη θεωρία και κατατίθεται μόνο για την υφαρπαγή ψήφων και κάλπικων συνεργασιών. Αφού μοιραστούν τα κουκιά, όλοι επιστρέφουν στις κομματικές στάνες που ανήκουν και εφαρμόζουν μέχρι κεραίας τις πολιτικές θεωρίες και πράξεις που επιβάλλουν τα συμφέροντα που υπηρετούν. Αυτοί που έγραψαν το κείμενο επιχειρούν να ασκήσουν πολιτική κριτική στον ομόσταυλο πολιτικό αντίπαλο του νυν Δημάρχου.

Επειδή κάποιοι μιλούν για πολιτική και την ανακατεύουν με το κόμμα, την αυτοδιοίκηση και την ανεξαρτησία, θα ήθελα να πω δυο ακόμα λόγια στο πλαίσιο μιας επιδιωκόμενης «καθαρής» πολιτικής σκέψης που έχει στόχο τη συνειδητοποίηση των θέσεων και των αντιθέσεων. Σήμερα έχουμε πάνω απ’ τα κεφάλια μας μια βαθιά συντηρητική κυβέρνηση η οποία πράττει προς όφελος των μεγάλων ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων, καταργώντας το κράτος, όπως και απ’ όπου μπορεί, με εγκληματικές αποφάσεις και ενέργειες. Δείτε μερικά από τα εγκλήματα που κατάφερε να διαπράξει η ΝΔ τα τελευταία τέσσερα χρόνια: https://www.scandalopedia.gr/ Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν τη «συντηρητική» πολιτική πορεία της ΝΔ, η οποία καθορίζεται από κυβερνητικές αποφάσεις - εντολές, με τη συναίνεση φυσικά της βουλής καθώς και με τη συναίνεση των δύο βαθμών της τοπικής αυτοδιοίκησης, αφού πάνω από το 90% των Δήμων και των περιφερειών ελέγχεται από τους ανθρώπους της, ανεξάρτητους ή μη. Επειδή για όλα αυτά έχουμε κι εμείς ως πολίτες την

Χθες είχαμε γιορτή Από χθες νιώθουμε χαρούμενοι, νιώθουμε και ψηλότεροι γιατί λάβαμε παραδείγματα ζωής, αγάπης και μοιράσματος, ξαναγίναμε για λίγο άνθρωποι, αφήσαμε πίσω κακίες και υστεροβουλίες, ενωθήκαμε δανεισμένοι αγάπη και καλοσύνη από τον περίσσιο πλούτο του Δασκάλου και θυμηθήκαμε αυτά που γράφαμε το Δεκέμβρη του 2021 όταν ξεκινούσε η περιπέτειά του. Ο Δάσκαλος είναι ένας από τους πρώτους ανθρώπους που εκτίμησα κατά τον ερχομό μου στο νησί, το καλοκαίρι του 2014, φουριόζος από τη βοή της πόλης και αγχωμένος για αυτά που «έπρεπε» να γίνουν στον τόπο που αγαπούσα από μικρός. Στις πολλές συζητήσεις που άνοιγα με το Γιάννη, φίλος καρδιακός, πάντα έβρισκε τρόπο ο Δάσκαλος να τρυπώνει με τις ιδέες του και τις πράξεις του έστω κι από απόσταση. Ήταν τόσο έντονη η παρουσία του στις αναζητήσεις μας που το μυαλό μου γέννησε την εικόνα του χωρίς να τον έχω δει ποτέ. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν η απόφασή του, ως διευθυντής του Γυμνασίου, να αφήσει τις πόρτες του σχολειού του ανοιχτέ

Είδα την εικόνα σε χρονολόγιο συναδέλφου. Θεωρώ ότι έχει ξεχωριστή αξία και για αυτό τη μεταφέρω στη συνδικαλιστική  ομάδα μας συνοδευμένη με δυο λόγια.  Είναι πολύ άσχημο να έχουν οι συνάδελφοί μας τέτοια άποψη για το ΔΣ μας. Αυτή τη στιγμή το Διοικητικό μας Συμβούλιο  αποτελείται από 9 άτομα. Θεωρώ ότι όλοι μας είμαστε βυθισμένοι στα ατομικά υπηρεσιακά προβλήματά μας και αγκυλωμένοι στις προσωπικές μας ζωές. Δυστυχώς, δε γίνεται έτσι δουλειά.  Τα προβλήματα που μας ταλανίζουν είναι τεράστια. Πέρα από τα πολύ σοβαρά συντεχνιακά μας ζητήματα υπάρχουν θέματα ζωής για τα οποία μόνο μοιρολογούμε. Προχθές πέθανε ένας συμπολίτης μας, επειδή άργησε να μεταφερθεί σε νοσοκομείο και, όταν αυτό έγινε, δε βρισκόταν ΜΕΘ για να νοσηλευτεί.  Τι κάνουμε εμείς για αυτό;  Έχουμε το αεροπλάνο των αεροδιακομιδών το οποίο εξοπλίστηκε με Παριανά χρήματα να σκουριάζει στο έδαφος. Το γιατί δεν υπήρχε ΜΕΘ είναι θέμα της κεντρικής διοίκησης και της εφαρμοσμένης πολιτικής της κυβέρνησης. Έχουμε όμως τεράστιες π

Συμφωνείτε με ΑΥΤΟ το κείμενο; "Απεργούν οι ναυτεργάτες μας και χρειάζονται τη συμπαράστασή μας. Όποιος έχει στην οικογένειά του ναυτεργάτη, μπορεί να καταλάβει καλύτερα αυτά που γράφουμε. Κάτω από αντίξοες συνθήκες, χωρίς ωράρια, χωρίς Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Πάσχα, στο κατάστρωμα και κάτω στις μηχανές, οι ναυτεργάτες μας δουλεύουν σκληρά με καλοσύνες και φουρτούνες, χειμώνα καλοκαίρι με μισθούς που ελάχιστα αντιπροσωπεύουν το μέγεθος μιας υπεύθυνης δουλειάς με κοινωνική προσφορά, αφού χωρίς αυτούς η νησιωτική Ελλάδα θα ήταν αποκομμένη από τη στεριανή. Όμως, (και αυτό απευθύνεται στην Π.Ν.Ο. και τα άλλα ναυτεργατικά σωματεία), η απεργία μέσα στο καταχείμωνο, εκτός από την ταλαιπωρία των νησιωτών, μάλλον βολεύει και τους πλοιοκτήτες, που εξοικονομούν καύσιμα. Ασφαλώς η υπογραφή της συλλογικής σύμβασης του 2023 είναι ζήτημα πολύ σοβαρό, αλλά εάν δεν υπάρξει σοβαρή αντίδραση από μέρους τους, το αποτέλεσμα θα είναι πενιχρό. Απεργία της Π.Ν.Ο. το χειμώνα, είναι σαν να απεργούν ο

Διαβάζοντας το κείμενο του Δασκάλου με τον τίτλο «Επιδόματα και χαρακτήρας», ήρθαν στο μυαλό μου πολλές σκέψεις και αναδύθηκαν πολλά παλιά ερωτήματα που ταλαιπωρούν πολλούς από τους συμμετέχοντες στα συνδικαλιστικά κοινά. Πού σταματούν οι υποχρεώσεις των εργαζομένων και από πού ξεκινούν τα δικαιώματα, πώς διεκδικούμε το χαμένο δίκιο μας, μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας απεργιακός αγώνας, πώς συνθέτεται μια ατζέντα διεκδικήσεων, ποια μέσα θα χρησιμοποιήσουμε για να πετύχουμε τους δίκαιους στόχους μας, μέχρι που φτάνει το περί δικαίου αίσθημα, πώς και ποιος κρίνει την ύπαρξή του; Η μια σκέψη έφερε την άλλη και όλες μαζί σκάλισαν τη μνήμη και έφεραν στην επιφάνεια εικόνες όμορφες και συνάμα δύσκολες που έζησα, όταν κατοικούσα στον Ωρωπό και στον Κάλαμο. Εκεί, κάθε μέρα, φεύγαμε οικογενειακώς από το σπίτι το πρωί για να πάμε στις δουλειές μας και στο σχολείο που βρισκόταν στην Αθήνα. Καθημερινά κάναμε 120 χιλιόμετρα πήγαινε έλα. Τότε η βενζίνη είχε 1€. Το αέριο είχε 0,55 €. Η μετατροπή που