Παριανές υποκειμενικότητες

Της Δήμητρας Μυρίλλα Το ημερολόγιο γράφει 24 και 25 Ιανουαρίου 2007. Στον οίκο Κρίστις στο Λονδίνο 850 πολύτιμα αντικείμενα βγαίνουν σε δημοπρασία. Ακριβώς τότε και για πρώτη φορά το περιβάλλον του έκπτωτου μονάρχη Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ παραδέχεται ότι πολλά από τα αντικείμενα που βγαίνουν στη δημοπρασία του Κρίστις είναι μέρος εκείνων που κυριολεκτικά άρπαξε από το Τατόι το 1991. Ωστόσο, είχαν πουληθεί σε συλλέκτες προτού καν φτάσουν τα κοντέινερ στην Αγγλία. Η εκπρόσωπος Τύπου της τέως βασιλικής οικογένειας Αλίκη Στρογγυλού, μιλώντας τότε στα «ΝΕΑ», παραδέχεται ότι μεγάλο μέρος των αντικειμένων που θα δημοπρατηθούν από τον Οίκο Κρίστις στις 24 και 25 Ιανουαρίου 2007 προέρχονται από τα αντικείμενα που ο Κωνσταντίνος πήρε μαζί του σε 9 κοντέινερ τον Φεβρουάριο του 1991, με τις ευλογίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το ποσό που συγκεντρώθηκε από την εκποίηση των 850 αντικειμένων της συλλογής είναι 14.194.338 ευρώ. Και αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Διότι, τί περιείχαν τα κοντέϊνερ τα 9 κοντέ

Σε ώτα μη ακουόντων … Έχει δημιουργηθεί η εντύπωση , που μάλλον προσεγγίζει την πραγματικότητα , ότι η δημοτική εξουσία δεν επικοινωνεί με την κοινωνία. Αυτό δεν σημαίνει αποχή του δημάρχου και των συμβούλων του από εκδηλώσεις όλων των ειδών και καφενειακού τύπου συναντήσεις και συναναστροφές. Το αντίθετο μάλιστα. Αυτός είναι ο τομέας που επιδίδονται με ιδιαίτερη επιτυχία. Αυτό που εννοούμε είναι , οι πραγματικές ανάγκες μιας οποιασδήποτε κοινωνίας , άρα και της δικής μας. Είναι πολύ πιθανόν να μην μπορεί η δημοτική αρχή να αναγνωρίσει τα σημαντικά ζητήματα και ως εκ τούτου να αδυνατεί να τα επιλύσει , αν και νομίζουμε ότι μάλλον αδιαφορεί και ρίχνει όλο το φταίξιμο στην γραφειοκρατία και την νομοθεσία , δηλαδή στην κεντρική διοίκηση . Είναι εύκολο παραδείγματος χάριν να αντιληφθείς πώς θα βελτιώσεις το οδικό δίκτυο , πως θα συντηρήσεις κτήρια , πως θα έχεις επαρκή φωτισμό , αλλά δύσκολο πως θα επαναφέρεις την κοινωνική συνοχή που χάνεται μέρα με την μέρα. Αν δεν καταλαβαίνεις ότι σε μ

Ανήκουμε στο γένος των θνητών. Για όλους μας θάρθει η ώρα που θα εγκαταλείψουμε το μάταιο τούτο κόσμο. Ό,τι έχει αρχή έχει και τέλος, μόνο που κανείς μας δεν γνωρίζει το πότε. Φθαρμένο ρούχο το σώμα μας, που άλλοι, οι περισσότεροι, προτιμούν τον ενταφιασμό του και άλλοι την καύση του. Δεν σκοπεύουμε να φιλοσοφήσουμε. Δεν είμαστε ούτε φιλόσοφοι, ούτε θεολόγοι. Απλά πρόθεσή μας είναι επισημάνουμε την ανάγκη δημιουργίας ενός δεύτερου κοιμητηρίου στην Παροικιά, γιατί υπάρχει πλέον το αδιαχώρητο και η επέκταση του υπάρχοντος είναι προβληματική. Η ανάγκη δημιουργίας του είχε επισημανθεί εδώ και καιρό. Είχαν μάλιστα γίνει και συζητήσεις με την Ι. Μ. Λογγοβάρδας, για την παραχώρηση κτήματος της Μονής, ώστε να εξυπηρετείται εκτός από την Παροικιά και η Νάουσα. Ανήκουμε στο πόπολο. Δεν έχουμε το προνόμιο άλλων που ενταφιάζονται σε ξεχωριστούς χώρους της επιλογής τους, όπως οι βασιλείς, οι αρχιερείς και οι επώνυμοι πολιτικοί. Όμως μας δίδεται η ευκαιρία, εάν το αποφασίσει η παρούσα δημοτική αρχή