Παριανές υποκειμενικότητες

Dimitris Calandranis Πριν τρεις εβδομάδες το’ σκασε μια κατσίκα από ένα μικρό μαντρί στην Αγκαιριά. Από εκείνη τη στιγμή σήμανε συναγερμός. Βγήκαν περίπολοι που χρησιμοποίησαν και ντρόν για να την εντοπίσουν, πλην όμως, στάθηκε αδύνατο να την πιάσουν. Μόλις αντιλαμβανόταν τους ανθρώπους να πλησιάζουν έτρεχε προς το βουνό, όπου κανείς δεν μπορούσε να τη φτάσει. Και τώρα παραμένει εκεί και όταν πεινάσει κατεβαίνει στα χαμηλά, σε κήπους και χωράφια και τρώει ό τι πράσινο βρίσκει μπροστά της: κλήματα, ελιές, ζαρζαβατικά, ενώ ο ιδιοκτήτης της στήνει καρτέρι κάθε τόσο μαζί με έναν ειδικό, για να την «συλλάβουν». Παρόλα αυτά, μέχρι αυτή τη στιγμή η κατσίκα παραμένει ελεύθερη. Όλοι γνωρίζουμε ότι η κατσίκα είναι ένα σκληροτράχηλο ζώο που μας προμηθεύει υγιεινό γάλα, ξινομυζήθρες και νόστιμο κρέας, πλην όμως επικίνδυνη όταν μένει ελεύθερη, κάτι που συμβαίνει συχνά, παρά τις προσπάθειες των ιδιοκτητών. Και εδώ τίθεται το θέμα: Όσα χρόνια οι ιδιοκτήτες εφάρμοζαν το παστούρωμα, που σωστά απαγορεύτ

Του Δημήτρη Καλανδράνη Σε εστιατόριο στο νησί Μια φασολάδα ζήτησα Μαζί με μια σαλάτα. Ουί μεσιέ, μου είπανε Και μου ‘φεραν, Αντί το εθνικό μας φαγητό, λίγα φασόλια σκόρπια μέσα σε γαλλική σαλάτα. Ο σερβιτέρ, Μπον απετί μου ευχήθηκε. Παρντόν μεσιέ λε σερβιτέρ, απάντησα Κομπρενέ βου, θέλω φασολάδα, Μια μερίδα κανονική Που να μυρίζει Ελλάδα Με σκόρδο, ελαιόλαδο, σέλινο και καρότο Ο σερβιτέρ μού έφερε τον Μετρ Εντό ρεστοράν μοντέρν, μου λέει Οκι φασολάντα, κάνει μποκού αέρια Βρε άσε τα αέρια Μεσιέ λε Μετρ Του λεω εγώ. Εντό ντεν είναι Παρίσι στο Γαλλία. Εντό Πάρος είναι, στο Ελλάντα.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Πυξίδα ωκεανών της ζωής, πιστός πλοηγός. Δάδα σκοτεινών λαβυρίνθων, οδηγός ανεκτίμητος. Φάρος λιμανιών αφιλόξενων, προστάτης άγιος. Κριτής αμαρτιών αυστηρός. Δικαστής αδικιών αδέκαστος. Βασανιστής ψυχών ανελέητος. Στην πορεία του βίου συνοδοιπόρος. Δικαιοσύνης ζυγός. Σύμβουλος ακριβός στο πνεύμα, την πίστη, την αρετή, τη δικαιοσύνη. Στης σάρκας τις αδυναμίες, στων πειρασμών τα θέλγητρα, μάνας φυλαχτό. Φόβος και τρόμος στου ύπνου τη γαλήνη. Κατηγορίας μάρτυρας κρυφών ανομιών. Μάτι Θεού σε σώμα ανθρώπινο. Της τελειότητας της ψυχής λυδία λίθος. Η Συνείδηση, εικόνα Θεού ενάρετου ανθρώπου. (Γράφτηκε το 2013) Πηγή:  Dimitris Calandranis

Dimitris Calandranis Μια φορά και έναν καιρό ήταν κάτι Αρχαία Λατομεία στην Πάρο, που κάτι ιδιώτες προσπαθούσαν να τα αγοράσουν.  Λοιπόν, κάποια στιγμή, μια ομάδα πατριωτών συνέταξε ένα αίτημα με το οποίο ζητούσε από τους κατοίκους του νησιού και τους φίλους τους να το υπογράψουν, για να εμποδιστεί η αγοραπωλησία των Λατομείων και να περιέλθουν στο Δημόσιο.  Ακούστε, όμως τι συνέβηκε: Πέρασαν εβδομάδες και μόνο πολύ λίγοι Παριανοί υπέγραψαν το αίτημα.  Τότε ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και ο Φειδίας που χρησιμοποιούσαν τα Λατομεία για να φιλοτεχνούν τα έργα τους, θύμωσαν για αυτή την αδιαφορία και την προσβολή των Παριανών και ζήτησαν από τον Περικλή να τους τιμωρήσει παραδειγματικά.