Παριανές υποκειμενικότητες

  Το ότι η Ελλάδα είναι η χώρα της υπερβολής δεν περιμένετε βέβαια να το μάθετε από εμένα. Εύκολα ενθουσιαζόμαστε και εύκολα απογοητευόμαστε. Και μερικές φορές , ακριβώς επειδή καταλαβαίνουμε το χούι μας προσπαθούμε να το παίξουμε ψύχραιμοι και να κρατήσουμε ισορροπίες. Μόνο που και πάλι δεν καταφέρνουμε να αποτυπώσουμε την πραγματικότητα αλλά την παραμορφώνουμε με το φόβο να μην μας πουν υπερβολικούς. Από χθες το βράδυ, μετά τη λήξη του αγώνα του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ στην Τούμπα, όλοι συζητούν για τη μυθική ασίστ του Κωνσταντέλια. Ομολογώ πως στα 50 χρόνια που παρακολουθώ ποδόσφαιρο, τέτοια ενέργεια δεν έχω ξαναδεί. Τουλάχιστον σε ελληνικό γήπεδο. Δεν είναι η μόνη εκπληκτική ενέργεια του μικρού και δεν μας πρωτοσυστήθηκε χθες το βράδυ. Το παιδί μας έχει δείξει το σπάνιο ταλέντο του και σε άλλα σπουδαία παιχνίδια, όπως τα δύο του κυπέλλου κόντρα στον Παναθηναϊκό. Πρόκειται για σπάνιο ταλέντο που έχει δουλευτεί καλά από τον οργανισμό του ΠΑΟΚ, γιατί δείχνει μια τεχνική αρτιότητα που δεν αρκε

  Σ ένα πρωτάθλημα που μέσα στους αγωνιστικούς χώρους είναι άκρως ανταγωνιστικό, που έχει τέσσερις ομάδες να κοντράρουν στα ίσα για την κατάκτησή του, που ακόμα και οι λεγόμενοι μικρομεσαίοι ή και μικροί κοιτούν στα μάτια τους μεγάλους και τους βάζουν δύσκολα, το ενδιαφέρον του κόσμου στρέφεται στα δοκάρια του Περιστερίου. Εκεί όπου όλα τα ωραία σταμάτησαν ως δια μαγείας και προσγειωθήκαμε απότομα στην ελληνική μίζερη πραγματικότητά μας. Εκεί όπου βγήκαν μεταλλικά πεντάμετρα και πενηντάρες κορδέλες της τροχαίας, τσάπες και ξινάρια, διαιτητές που μετρούν και μπερδεύονται στην πρόσθεση και την αφαίρεση και μετά ανακοινώσεις, ένταση άνευ λόγου, αθλητική δικαιοσύνη, ξανά ανακοινώσεις, πύρινα άρθρα, εφέσεις, απειλές για CAS και δεν συμμαζεύεται.  Σιγά μην άφηναν το ποδόσφαιρο να κυριαρχήσει. Δεν μπορούν αυτοί που διοικούν τις ομάδες να αφήσουν κάποιον άλλον να είναι πρωταγωνιστής εκτός απ τον εαυτό τους. Λέγεσαι Μελισσανίδης και είσαι πρόεδρος της ΑΕΚ. Είσαι αυτός που θα ευγνωμονούν αιώνια

  Άλλο ένα ντέρμπι ΑΕΚ - Παναθηναϊκού πέρασε στην ιστορία με την 'Ενωση να παίρνει τη νίκη με 1-0 και να πλησιάζει τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό στους 4 βαθμούς. Ποδοσφαιρικές αναλύσεις θα διαβάσετε από αλλού, υπάρχουν πολλοί πιο ειδικοί από εμένα να εξηγήσουν τι συνέβη αγωνιστικά χθες, εγώ θα επικεντρωθώ σ ένα σημείο που θεωρώ πως είναι το σημαντικότερο και που δεν του δίνεται η δέουσα προσοχή - το αντίθετο μάλιστα καθώς επιδιώκεται ένα απαράδεκτο γεγονός να παρουσιαστεί σαν απότοκο της"καυτής" έδρα και ευκαιρία για ειρωνεία των αντίπαλων που "σκιάζονται" ή κάνουν ότι σκιάζονται. Αναφέρομαι στη κροτίδα που έπεσε πίσω απ το τέρμα του Παναθηναϊκού και τα όσα διαδραματίστηκαν μετά. Να ξεκαθαρίσω κάτι. Στο γήπεδο, σε κάθε γήπεδο δεν πρέπει να πέφτει τίποτα, ούτε καν χαρτί τουαλέτας. Οταν πριν λίγα χρόνια ο Παναθηναϊκός τιμωρήθηκε γιατί κάποιοι ανεγκέφαλοι πέταξαν ένα κουτάκι μπύρα στον Ιβιτς, συμφώνησα αμέσως με αυτή την τιμωρία, αρνούμενος να αποδεχθώ πως είχε σημασία

  Το λάβαρο της επανάστασης εναντίον της διοργάνωσης του παγκοσμίου κυπέλλου από το Κατάρ σήκωσε και όχι αδικαιολόγητα κατά τη γνώμη μου ο γνωστός για τις ριζοσπαστικές του απόψεις πρώην ποδοσφαιριστής Ερίκ Καντονά. Η τεράστια αυτή προσωπικότητα για το χώρο του ποδοσφαίρου δήλωσε πριν την έναρξη της διοργάνωσης (το απόσπασμα από δημοσίευμα του Πρώτου Θέματος)  «Για να είμαι ειλικρινής, δεν με νοιάζει καθόλου το Μουντιάλ αυτό. Δεν είναι πραγματικό Μουντιάλ για εμένα. Το Κατάρ δεν είναι μια ποδοσφαιρική χώρα. Δεν είμαι εναντίον της ιδέας να φιλοξενηθεί αυτή η διοργάνωση σε μια χώρα που μπορεί να προωθηθεί και να αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο, όπως συνέβη σε προηγούμενες δεκαετίες με τις ΗΠΑ και με τη Νότια Αφρική. Στο Κατάρ δεν υπάρχει τίποτα, μόνο το χρήμα. Όλα γίνονται για τα λεφτά. Ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν και συμπεριφέρονται στους ανθρώπους που συμμετείχαν στην κατασκευή των γηπέδων είναι φρικτός. Τόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν. Και εμείς θα πάμε να γιορτάσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο», είπε

Μια μέρα πριν την σέντρα στο Μουντιάλ του Κατάρ τα λόγια του Ερικ Καντονά, αποτελούν την σκληρή υπενθύμιση των εγκλημάτων και της διαφθοράς, που οδήγησαν στην διοργάνωση αυτή. «Εγώ ο λάτρης του ποδοσφαίρου δεν θα δω ούτε ένα παιχνίδι αυτού του Μουντιάλ. Πόσες χιλιάδες θάνατοι, για να χτιστούν αυτά τα γήπεδα, και στο τέλος τι; Να διασκεδάσουν το πλήθος για δύο μήνες και κανείς δεν νοιάζεται… Το μόνο νόημα αυτής της εκδήλωσης, το ξέρουμε όλοι, είναι το χρήμα. Είναι ισχυρότερο από όλα! Πήρα την απόφασή μου δεν θα το παρακολουθήσω. Ξέρω ότι δεν τους νοιάζει και ότι εγώ δεν θα αλλάξω τον κόσμο. Αλλά εγώ προσωπικά δεν θέλω να συμμετάσχω σε αυτή τη μασκαράτα. Ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν στους ανθρώπους που έχτισαν τα γήπεδα είναι φρικτός. Και χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν. Κι όμως, θα γιορτάσουμε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο». Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, όπου κατά την κατασκευή των γηπέδων του, σύμφωνα με τον «Guardian» έχασαν την ζωή τους περίπου 6.500 εργάτες, είναι μια ακόμα μια μαύρη σελίδα

    Ενας ολόκληρος γύρος ολοκληρώθηκε λοιπόν χθες και βρήκε τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή χειμώνα με την εξαιρετική συγκομιδή των 37 βαθμών σε 13 αγώνες! Οι "πράσινοι" έδειξαν αξιοθαύμαστη σταθερότητα, αντιμετώπισαν τον κάθε αγώνα σαν τελικό, βρήκαν λύσεις σε όλα τα προβλήματα που τους παρουσιάστηκαν και ... ευχαριστούν το Θεό για τη διακοπή λόγω μουντιάλ που θα τους προσφέρει απαραίτητες ανάσες και κάποια ενδεχόμενη μεταγραφική ενίσχυση απαραίτητη κατά τη γνώμη μου μετά τους σοβαρούς τραυματισμούς των Τρουγιέ, Αϊτόρ και Παλάσιος. Φυσικά τα όσα πέτυχαν φέρουν τη σφραγίδα του προπονητή τους, του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που όσο κι αν θέλει με τις δηλώσεις του να υποβαθμίσει το δικό του ρόλο και να υπερτονίσει αυτόν των παικτών του, δεν θα καταφέρει να μας πείσει ότι χωρίς την παρουσία του στην άκρη του πάγκου τους οι "πράσινοι" θα είχαν την ίδια πορεία. Ομως χθες το απόγευμα στο Φάληρο είχαμε και το τελευταίο μεγάλο παιχνίδι του πρώτου γύρου, αυτό ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ.

Ο επικεφαλής της FIFA έστειλε μία ντροπιαστική επιστολή προς τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες για να μας πει ότι «το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να παρασύρεται από την πολιτική». Βρισκόμαστε σχεδόν μια εβδομάδα πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο με τον πρόεδρο της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, και τη γενική γραμματέας, Φατμά Σαμούρα, να μας καλούν να «χαρούμε το ποδόσφαιρο». «Σας παρακαλώ, ας επικεντρωθούμε τώρα στο ποδόσφαιρο», έγραφε η επιστολή των Ινφαντίνο και Σαμούρα προς τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες των χωρών που συμμετέχουν στη διοργάνωση. «Γνωρίζουμε ότι το ποδόσφαιρο δεν ζει σε κενό αέρος και γνωρίζουμε εξίσου ότι υπάρχουν πολλές προκλήσεις και δυσκολίες πολιτικού χαρακτήρα σε όλο τον κόσμο. Αλλά, σας παρακαλούμε, να μην επιτρέψετε το ποδόσφαιρο να παρασύρεται σε κάθε ιδεολογική ή πολιτική μάχη που υπάρχει», πρόσθεσαν. Ο Ελβετός παράγοντας της FIFA έχει επιχειρήσει ήδη από την αρχή του χρόνου να δείξει ότι τάχα ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο. Τον περασμένο Μάιο, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σ

  Επειδή αρχίζω να εκνευρίζομαι με την κριτική που ασκείται στον Αρη που στην ενδεκάδα που δεν έχει ούτε έναν Ελληνα, είπα να γράψω αυτές τις γραμμές για να αναδείξω μια διαφορετική οπτική του θέματος και γιατί θεωρώ πως αυτή η κριτική εμπεριέχει αρκετή δόση υποκρισίας. Ο Αρης λοιπόν δεν είναι ελληνική ομάδα γιατί δεν έχει ούτε έναν Ελληνα στη σύνθεσή του. Ωραία! Ας υποθέσουμε τώρα πως υπάρχει στο Χαλάνδρι ένα εστιατόριο που σερβίρει αποκλειστικά μεξικάνικο φαγητό. Αυτό δεν το καθιστά μια μεξικάνικη επιχείρηση. Προφανώς και είναι ελληνική, αφού βρίσκεται σε ελληνική πόλη, κατά πάσα πιθανότητα έχει Ελληνες ιδιοκτήτες και οι πελάτες του κατά κύριο λόγο είναι Ελληνες. Το ζητούμενο γι αυτή την επιχείρηση όπως και για όλες τις υπόλοιπες είναι αν το προϊόν που διαθέτει είναι ποιοτικό, όχι γιατί έχει μόνο μεξικάνικα και δεν πετάει και κανένα παστίτσιο ή κανένα πιτόγυρο.  Οποιος θέλει ελληνική κουζίνα θα πάει αλλού και θα την απολαύσει. Θα μου πείτε τώρα τι σχέση έχει το ποδόσφαιρο με το φαγητ

  Παναθηναϊκός: Αναμενόμενο το ... jet lag Πέντε χρόνια απουσίας από την Ευρώπη είναι πάρα πολλά. Ο Παναθηναϊκός έχει ... ξεμάθει να διαχειρίζεται τέτοια παιχνίδια και θα χρειαστεί χρόνος για να τα καταφέρει. Τηρουμένων των αναλογιών, των απουσιών, των κενών που δεν έχουν ακόμα καλυφθεί, η χθεσινή εμφάνιση κόντρα στη Σλάβια ήταν αξιοπρεπής. Μάλιστα αν απέφευγε το δεύτερο γκολ (λάθος κυρίως των μέσων και όχι των αμυντικών) θα είχε βάσιμες ελπίδες στη ρεβάνς, έστω κι αν έχει χάσει και για το δεύτερο παιχνίδι τον καλύτερο παίκτη του. Για τον διαιτητή δεν έχω να πω και πολλά. Πολλές αποφάσεις του ήταν ακατανόητες όπως ας πούμε οι δύο αποβολές (έχω την εντύπωση πως προσπάθησε να διορθώσει ένα λάθος με ένα άλλο). Ο Ιβάν δείχνει να εμπιστεύεται απ την αρχή - και δικαίως - τον Τσέριν, ενώ ο Βαγιαννίδης αν συνεχίσει έτσι θα ... δικαιώσει τον προπονητή του για τον δισταγμό του στη μεταγραφή δεύτερου (μάλλον τρίτου αφού υπάρχει και ο Τόρο) δεξιού εξτρέμ. Πολύ καλός ψηλά ο Μάγκνουσον, καθαρίζει ό,

Γράφει ο Νίκος Καραμάνος Για να μην σας κρατάω σε αγωνία, θα σας πω τη γνώμη μου αμέσως και μετά θα αιτιολογήσω. Κανένας!  Κανένας πραγματικά μεγάλος προπονητής δεν θα έρθει Αύγουστο μήνα σε μια ομάδα που ήδη έχει διαμορφώσει το ρόστερ της και που μάλιστα ενώ ψάχνει τον αντικαταστάτη του νυν προπονητή της , συνεχίζει να κάνει μεταγραφές (Χουάνγκ, Λάϊτνερ).  Ποιος κάνει αλήθεια αυτές τις μεταγραφές; Ο Καρεμπέ, θα σπεύσουν να πουν κάποιοι. Αρα ο Καρεμπέ θα πρέπει να βρει έναν προπονητή που να συμφωνεί με το υπάρχων ρόστερ, άντε να κάνει κάποιες μικρές ακόμα προσθήκες ή να απομακρύνει κάποιους άλλους που δεν του κάνουν. Όπως και να έχει, ομάδα δική του δεν θα είναι αυτός ο Ολυμπιακός. Θα είναι ένα είδος υπηρεσιακού προπονητή ενώ ακόμα η σεζόν καλά-καλά δεν έχει αρχίσει. 

Του Νίκου Καραμάνου Όταν βλέπεις μια ομάδα με ποιοτικούς παίκτες (συγκριτικά με αυτούς της Μακάμπι, όχι της Λίβερπουλ) και δεν μπορεί να αλλάξει πάνω από 3 πάσες χωρίς η τρίτη να είναι 50 μέτρων στον πρώτο αγώνα, περιμένεις πως αυτό κάπως θα διορθωθεί στο δεύτερο παιχνίδι. Κι όμως. Ξαναβλέπεις ακριβώς το ίδιο έργο και στο δεύτερο. Μόλις ο Ολυμπιακός πιεζόταν λίγο, άρχιζε τις πενηντάρες πάσες στο γάμο του Καραγκιόζη. Συγγνώμη, αλλά αυτό είναι ευθύνη του προπονητή 100%. Και δεν μιλάμε για μια ομάδα που άλλαξε ριζικά το ρόστερ της όπως ας πούμε ο Αρης. Μιλάμε για παίκτες που είναι αρκετό καιρό στον Πειραιά και αν μη τι άλλο θα πρεπε να έχουν καλύτερη επικοινωνία και συνοχή στο παιχνίδι τους. Αυτό που έπαιξε ο Ολυμπιακός με τη Μακάμπι δεν ήταν ποδόσφαιρο και δίκαια τιμωρήθηκε με αποκλεισμό.