Ποιος μεγάλος προπονητής μπορεί να έρθει στον Ολυμπιακό;
Γράφει ο Νίκος Καραμάνος
Για να μην σας κρατάω σε αγωνία, θα σας πω τη γνώμη μου αμέσως και μετά θα αιτιολογήσω.
Κανένας!
Κανένας πραγματικά μεγάλος προπονητής δεν θα έρθει Αύγουστο μήνα σε μια ομάδα που ήδη έχει διαμορφώσει το ρόστερ της και που μάλιστα ενώ ψάχνει τον αντικαταστάτη του νυν προπονητή της , συνεχίζει να κάνει μεταγραφές (Χουάνγκ, Λάϊτνερ).
Ποιος κάνει αλήθεια αυτές τις μεταγραφές; Ο Καρεμπέ, θα σπεύσουν να πουν κάποιοι. Αρα ο Καρεμπέ θα πρέπει να βρει έναν προπονητή που να συμφωνεί με το υπάρχων ρόστερ, άντε να κάνει κάποιες μικρές ακόμα προσθήκες ή να απομακρύνει κάποιους άλλους που δεν του κάνουν. Όπως και να έχει, ομάδα δική του δεν θα είναι αυτός ο Ολυμπιακός. Θα είναι ένα είδος υπηρεσιακού προπονητή ενώ ακόμα η σεζόν καλά-καλά δεν έχει αρχίσει.
Όπως και να το κάνεις βέβαια, κάτι τέτοιο είναι πρόκληση, αφού αν τα καταφέρει να επιτύχει τους υψηλότατους στόχους που κάθε χρόνο έχει η συγκεκριμένη ομάδα, την επόμενη σεζόν θα του παραδοθούν εν λευκώ τα κλειδιά της ερυθρόλευκης διαχείρισης.
Αποτελεί όμως αυτό κίνητρο για έναν καταξιωμένο προπονητή; Σίγουρα όχι, αν και εδώ που τα λέμε με ένα καλό χρηματικό ποσό στον λογαριασμό του και με το άλλοθι "δεν φταίω εγώ, φταίει ο προηγούμενος" μπορεί να πορευτεί εν ειρήνη για ένα διάστημα. Το πόσο μεγάλο θα είναι, θα εξαρτηθεί από την ανοχή κυρίως των φιλάθλων. Οι οποίοι μάλλον σε πρώτη φάση θα κρίνουν την ποιότητα του παρεχόμενου θεάματος και μετά τα αποτελέσματα.
Γιατί κακά τα ψέμματα, ο Ολυμπιακός τον τελευταίο χρόνο δεν έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, με αποκορύφωμα τα δύο τελευταία παιχνίδια με τη Χάϊφα όπου η ανάπτυξή του με μπαλιές 50 μέτρων στο γάμο του Καραγκιόζη ήταν τραγική. Και για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, μπορεί να έχει θέματα το ρόστερ του Ολυμπιακού, ακόμα και ποιοτικά, αλλά διάβολε πόση ποιότητα παραπάνω χρειάζεσαι για να μη σηκώνεις τη μπάλα στα σύννεφα μόλις ο αντίπαλος σε πλησιάσει στα δύο μέτρα; Αυτή είναι η δουλειά του προπονητή. Να δουλέψει επάνω στο τακτικό κομμάτι, να εκμεταλλευτεί τα δυνατά του σημεία, να "κρύψει" τις αδυναμίες του, να διαβάσει σωστά τον αντίπαλο. Και σε όλα αυτά ο Μαρτινς του 2021-2022 πήρε κακό βαθμό.
Το πόσο ικανός και έμπειρος πρέπει να είναι ο αντικαταστάτης του είναι ένα θέμα που δεν αφορά τόσο την ουσία, αλλά τον κορεσμό αυτής της αίσθησης νεοπλουτισμού που διακρίνει τους καλομαθημένους απ' τους τίτλους πειραιώτες. "Στον Ολυμπιακό πρέπει να έρθει προπονητής-όνομα γιατί ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα και πρέπει να έχει τον καλύτερο προπονητή", θα σου πει η πλειοψηφία των οπαδών του. Αυτά λοιπόν αφορούν το μάρκετινγκ, όχι την ουσία.
Αν στρέψουμε το κεφάλι μας στα ξένα προηγμένα πρωταθλήματα θα διακρίνουμε "ταπεινούς" προπονητές που πήραν ομάδες με προβληματικά και φτηνά ρόστερ και πέτυχαν να δώσουν μια ταυτότητα στα κλαμπ, να παίξουν ελκυστικό ποδόσφαιρο, να κατακτήσουν τον σεβασμό όλων, έστω κι αν δεν πέτυχαν να κατακτήσουν τίτλους, γιατί όπως και να το κάνουμε από ένα σημείο και μετά για να κατακτήσεις τίτλους στην Αγγλία ή στην Ισπανία πρέπει και καλή οργάνωση να έχεις και χρήμα.
Για να τελειώνω λοιπόν, θα πω πως ο Ολυμπιακός ούτε θα έχει, αλλά ούτε και χρειάζεται σ αυτή τη φάση να έχει προπονητή έναν Μπιέλσα, έναν Μαρσελίνιο ή κάποιο άλλο τρανταχτό όνομα. Αυτό που πρέπει να ψάχνει είναι προπονητές με τα χαρακτηριστικά του Ιραόλα της Ράγιο Βαγεκάνο ή του Πότερ της Μπράιτον, προπονητές που έχουν πετύχει πράγματα με τα ελάχιστα, έχουν "στίψει" όλο το διαθέσιμο δυναμικό των ομάδων τους και έχουν παρουσιάσει όμορφο ποδόσφαιρο. Προπονητές που δεν θα γυρίσουν να πουν "το ρόστερ που έχουμε δεν το έφτιαξα εγώ, δεν μπορούμε φέτος να περιμένουμε πολλά πράγματα κλπ κλπ". Φυσικά είναι διαφορετικό πράγμα να δουλεύεις στη Μπράϊτον ή στη Ράγιο χωρίς άγχος (εντάξει, με μόνο ίσως άγχος την αποφυγή του υποβιβασμού) και διαφορετικό να δουλεύεις σε μια ομάδα με στόχο την κατάκτηση όλων των εγχώριων τίτλων και την καλή παρουσία στην Ευρώπη.
Και εδώ έρχεται η ώρα να αποφασίσουν τί θέλουν οι φίλαθλοι της ομάδας, αλλά και ο ιδιοκτήτης. Για τους μεν πρώτους, είμαι σίγουρος πως αν κάποιος τους κοιτάξει στα μάτια και τους πει πως φέτος ο στόχος είναι να παίξουμε όμορφο ποδόσφαιρο, θα το καταλάβουν και θα το δεχτούν. Για τον ιδιοκτήτη πάλι που έχει καλομάθει τόσα χρόνια από τα χρήματα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, που παίρνοντας το πρωτάθλημα έχει το δικαίωμα να "αστοχήσει" δύο φορές μέχρι να βγει εντελώς έξω (Champions League, Europa, Conference), δεν είμαι σίγουρος πως κάτι τέτοιο θα είναι αρκετό.
Βλέπετε ζούμε στην Ελλάδα, στη χώρα που οι παράγοντες κυρίως κάνουν διαχείριση και όχι επενδύσεις. Στη χώρα που το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν είναι από μόνο του εμπορικό προϊόν, αλλά το μέσο για να επιτευχθούν άλλοι άσχετοι στόχοι.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση που θα κάνουμε στο μέλλον.
