Να μην είμαστε ζηλιάρηδες
Του Χρίστου Γεωργούση
Τι έχετε πάθει κι έχετε όλοι τρομοκρατηθεί με το τέρας που θα γίνει στις Κολυμπήθρες; Τι τις θέλουμε τις Κολυμπήθρες, όλο τρύπες είναι και βράχια, καλύτερα να τα ξεριζώσουμε όλα και να κάνουμε ένα ωραίο χώρο, ένα τεράστιο οικόπεδο και μετά βλέπουμε. Θα χωράει πολυθρόνες πολυτελείας, ομπρέλες, κρεβάτια αριστοκρατικά, μπορεί κι εμείς επιτέλους να ξαπλάρουμε εκεί με καλή συντροφιά να μας πάει στα σύννεφα.
Ζηλιάρηδες όλοι δεν αφήνετε τίποτα να προοδεύσει, και μόλις πιάσουμε την καλή , αμέσως ο φθόνος σας κυριεύει. Θα δώσουμε ένα οικόπεδο 400 στρεμμάτων και θα πάρουμε λεφτά, θα πάμε μπροστά θα προοδεύσουμε, θα φτιάξουμε μια άλλη Νάουσα με καλό μπετόν και πισίνες , αριστοκρατική, όχι με αυτούς τους στενούς δρόμους και τα σοκάκια. Θα έχουμε και πισίνες εκατοντάδες, θα βάλουμε τα γυαλιά στους Ευρωπαίους όλους που μάς κάνουν τον βαρύ και τον έξυπνο. Τον καιρό που εμείς κάναμε Παρθενώνες αυτοί έτρωγαν βελανίδια, έχουν πει, αλλά αν δεν ήταν η Ναυμαχία του Ναυαρίνου μπορεί κι εμείς να είμαστε ακόμα στα κουντουρίδια.
Όλοι είναι λίγο αφελείς ίσως και ανόητοι (συγγνώμη!) που δεν βλέπουν την πρόοδο και την εξέλιξη. Θα μεγαλώσουμε και θα φουσκώσουμε σαν ωραία μπαλόνια. Το κακό είναι βέβαια ότι το πολύ φούσκωμα σπάνε και τα λάστιχα και τα μπαλόνια. Το κακό είναι ότι στο τέλος της κατηφόρας είναι η ανηφόρα και το αντίστροφο. Να μην είμαστε κακοί και να μιλάμε για τέρατα είπε ένας φίλος, αυτά μόνο στα παραμύθια υπάρχουν, κρίμα που δεν το ξέραμε, πάνε χαμένα τα χρόνια του σχολείου. Ο καημένος ο Όμηρος προειδοποίησε τον 8ο π.Χ. αιώνα για τα τέρατα, αλλά ο Πολύφημος, οι Λαιστρυγόνες, οι Κύκλωπες και Σκύλλα και η Χάρυβδη και όλα αυτά είναι στην καθημερινή ζωή και νομίζω ότι το κατασκεύασμα απέναντι στο Μαρτσέλο θα είναι μια χάρυβδη, που θα ρουφά όλο το νερό και μετά θα το ξαναξερνά πίσω. Μην πνιγεί κανένας με αυτά τα απότομα, αλλά θα μου πείτε η πρόοδος έχει και τα θύματά της, όπως είπε σεβαστός μας φίλος στην έκρηξη του Τσερνομπίλ που μάλλον επηρέασε και την Ελλάδα.
Μιλάμε για ανάπτυξη για πρόοδο για ξεκίνημα μπροστά, για άνοδο, θα πάμε μέχρι την άκρη του ουρανού, το νησάκι θα γίνει στεριά θα ενωθεί με την άλλη Ελλάδα με την τεχνολογία που διαθέτουμε και τότε ποιος μας πιάνει.
Τώρα βέβαια μέσα στην εξέλιξη είναι και απρόβλεπτα, μια σύγκρουση πολεμική, μια κατηφόρα στην οικονομία, τίποτα τσούχτρες ή άλλα επώδυνα, όπως ο κατηραμένος όφις (ιός), όπως οι σεισμοί ή κάποιος μετεωρίτης που μπορεί ξαφνικά να πέσει και να φέρει τη θάλασσα στα σπίτια. Εγώ όμως είμαι με την πρόοδο, θέλω κι άλλες τέτοιες μονάδες, κι άλλο μπετόν, κι άλλο τσιμέντο κι άλλο κόσμο, κι άλλα λεφτά. Δίπλα στις Λεύκες να ενώσουμε τα κτήματα και να δώσουμε 400 στρέμματα για ένα άλλο χωριό, αυτό το βαρεθήκαμε και την Παροικιά με τα αρχαία της. Το έχω ξαναπεί, τι την έχουμε την Εκατονταπυλιανή με τόσα κελιά και δεν την κάνουμε ξενοδοχείο; Εκεί που θα γίνει το μεγάλο, το ασύγκριτο, το αριστοκρατικό συγκρότημα βρίσκονται από κάτω θαμμένες πόλεις της αρχαιότητας και ψηλά το μυκηναϊκό ανάκτορο. Θα μάς φάει η αρχαιολογία και καλά κάναμε και την διώξαμε το 1978.
Ξέχασα τη Μάρπησσα. Χρειάζεται κι εκεί ένα άλλο χωριό με μπετόν και τσιμέντο και σίδερα, αυτές οι λαϊκούρες μας κουράζουν. Όσοι λένε ότι η Μύκονος μπήκε στον τουρισμό από την αρχαία Δήλο, λάθος κάνουν. Μπήκε με το χρήμα των Αράβων, που τρέχει σαν το πετρέλαιο. Μπορεί ανοίγοντας τρύπες κι εδώ στην Πάρο για τα θηριώδη κτήρια να βγει πετρέλαιο ή φυσικό αέριο και να σωθούμε όλοι.
Ψηφίζω και με τα είκοσί μου νύχια πρόοδο και εξέλιξη και μπετόν και πισίνες, αλλά έχω κάποιο φόβο για το νερό, η τεχνολογία θα μας βρει τη λύση να δένουμε τα σύννεφα να μην τα αφήνουμε να φεύγουν. Όσοι δεν είναι μαζί μου, φίλοι μου είναι, αλλά ή έχουν συμφέροντα ή το μυαλό τους κάνει πουλάκια ή θέλουν πάντα αντίλογο ή ανατρέφουν κακίες. Τους αγαπούμε όλους, μαζί θα πάμε μπροστά ή θα καταστρέψουμε τελικά το νησί, αν ζωντανέψουν τα τέρατα των παραμυθιών. Πρόοδος είπαμε, τσιμέντο και μπετόν και μπετονιέρες παντού, δεν θα ξαναφέρουμε τα γαϊδουράκια για μετακίνηση, τώρα έχουμε τις γουρούνες και τα μαύρα αυτοκίνητα πελωρίων διαστάσεων. Είδατε ότι χωράμε όλοι!
Με το καλό οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου!
Πρόσω ολοταχώς!