Παριανές υποκειμενικότητες

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ (Το κείμενο είναι παλιό, πριν το 2015, αλλά πολίτες και τοπικές εξουσίες άφησαν τα πράγματα στο σημερινό σημείο, εκτός ελέγχου). Η κυβέρνηση έφερε για ψήφιση ένα νόμο που δίνει το υπόλοιπο των παραλιών στους όποιους επιχειρηματίες. Δεν ξέρουμε τι θα περάσει τελικά απ’ αυτό το «προδοτικό» σχέδιο νόμου. Η περιφρόνηση προς όλα όσα αποτελούν δημόσια αγαθά έχει παντού επικρατήσει. Αν χάσαμε, αν πλέουμε μέσα στην κρίση, είναι πρώτα γιατί απωλέσαμε το μέτρο στον ηθικό τομέα.  Δεν είναι όμως μόνο η κυβέρνηση που έδειξε αυτήν την συμπεριφορά. Ας ρίξουμε μια ματιά στο καθεστώς που επικρατεί στις παραλίες σε κάθε νησί και στην Πάρο που βρισκόμαστε και βλέπουμε τα πράγματα από κοντά. Περιφράξεις, άπειρες πολυθρόνες, ομπρέλες, κοπή των δένδρων, κατασκευές, σκουπίδια, αταξία, ηχορύπανση. Προστίθενται οι ακαθαρσίες που ρίχνουν πλοία και άλλοι ασυνείδητοι.  Πάμε κι αλλού, όπου «δεν προσέξαμε και δεν ακούσαμε κρότον κτιστών ή ήχον». Δεν τα βάλαμε με την ουσιαστική κατάληψη των πεζοδρ

Η εικόνα που παρουσιάζει ο οικισμός της Παροικιάς είναι απογοητευτική, αφού τα πάντα έχουν καταλυφθεί από, τροχοφόρα. Δεν υπάρχει ίχνος πεζοδρομίου ή διάβαση για πεζούς . Μέχρι και στο λιμάνι δίπλα από το νέο πεζοδρόμιο παράλληλα με τα κάγκελα, δημιουργήθηκε ένας νέος χώρος στάθμευσης για ενοικιαζόμενα και λοιπά αυτοκίνητα. Η απάντηση της δημοτικής αρχής είναι ότι δεν είναι δική της αρμοδιότητας, αλλά των υπηρεσιών (αστυνομίας, λιμενικού), η απάντηση των υπηρεσιών είναι ότι ο φόρτος εργασίας είναι μεγάλος και το έμψυχο δυναμικό δεν επαρκεί για την αστυνόμευση των χώρων αρμοδιότητάς των και η ζωή συνεχίζεται στην ίδια απελπιστική κατάσταση, η οποία κάθε χρονιά επιδεινώνεται. Δεν αντέχει άλλη υποβάθμιση η Παροικιά, η πόλη μέρα με την ημέρα, χρονο με τον χρόνο καταστρέφεται, έχει καταντήσει σαν το λιμάνι του Πειραιά, διακομιστικό κέντρο, προς όφελος της περιφέρειας.