H Πάρος αποκτά μια φιλόξενη στέγη για τη σύγχρονη τέχνη
Μαργαρίτα Πουρνάρα Δεν ξέρω αν φταίνε οι Κυκλαδίτες πρόγονοί μου αλλά οι μυρωδιές από τα άγρια φυτά που μεγαλώνουν στις ανεμοδαρμένες πλαγιές αυτών των νησιών μπαίνουν από τη μύτη μου κατευθείαν στην καρδιά μου. Μου προκαλούν ακαταμάχητη συγκίνηση τα αρώματα του θυμαριού, του φασκόμηλου, του μάραθου. Γι’ αυτό και όταν άνοιξε την πόρτα του εργαστηρίου της η Δήμητρα Σκανδάλη στην Αλυκή της Πάρου και με τύλιξαν όλες αυτές οι ευωδιές, αισθάνθηκα ότι επιτέλους η σύγχρονη τέχνη που παράγεται στην Ελλάδα μπορεί να έχει ταυτότητα, να μη μοιάζει με όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα (στα μάτια μου τουλάχιστον) πράγματα που βλέπω σε εκθέσεις και θα μπορούσαν να έχουν γίνει σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Αυτό ήταν που με δόνησε όταν είχα πρωτοδεί δουλειά της εικαστικού –που χρησιμοποιεί λουλούδια, σπαρτά, φύκια, θραύσματα από καΐκια ως πρώτη ύλη– στις δύο καταπληκτικές ομαδικές εκθέσεις που είχε κάνει ο επιμελητής Κώστας Πράπογλου σε ένα από τα εγκαταλελειμμένα κτίρια στο ψυχιατρικό συγκρότημα στο Δαφν