Παριανές υποκειμενικότητες

Ευχαριστήρια (1) Καλημέρα από την Πάρο! Η εκδήλωση έγινε χτες 11 Μαρτίου κι έχω να ευχαριστήσω όλους που συνέβαλαν. Θα γίνει αυτό σε συνέχειες, έτσι ώστε να λειτουργήσει και η μνήμη μου. Δεν ήθελα από το χρονολόγιό μου να κάνω καμιά ανακοίνωση της πρόσκλησης, καθώς άλλοι είχαν την πρωτοβουλία. Δεν ήθελα επίσης να κάνω και προετοιμασία, αλλά να εξελιχθούν όλα απλά. Είπα χτες ότι ο σκηνοθέτης Αντονιόνι όταν πήρε το Όσκαρ πήγε στη λαμπρή τελετή, έλαβε στα χέρια του το μικρό χρυσό άγαλμα, είπε "ευχαριστώ" και κάθισε στη θέση του! Υπάρχουν πολλά εντυπωσιακά στη ζωή που δίνουν ουράνια τόξα, ζώνες της Παναγίας, χρησμούς ευφορίας. Ο Νίκος Αρκουλής, ο συγχωριανός Λευκιανός γιατρός, όταν τιμήθηκε στη Νάουσα πριν χρόνια (θήτευσε και ως κοινοτάρχης Λευκών και έπαρχος) είπε ότι δεν νομίζει να έκανε τίποτα που να δικαιολογεί την εκδήλωση τιμής! Ας κρατήσουμε μια σεμνότητα σε δύσκολες ώρες και να μην καβαλούμε το καλάμι. Δεν είμαστε ημίθεοι, δεν είμαστε σταρ και συχνά ο κόσμος που βλέπει σε

Χθες είχαμε γιορτή Από χθες νιώθουμε χαρούμενοι, νιώθουμε και ψηλότεροι γιατί λάβαμε παραδείγματα ζωής, αγάπης και μοιράσματος, ξαναγίναμε για λίγο άνθρωποι, αφήσαμε πίσω κακίες και υστεροβουλίες, ενωθήκαμε δανεισμένοι αγάπη και καλοσύνη από τον περίσσιο πλούτο του Δασκάλου και θυμηθήκαμε αυτά που γράφαμε το Δεκέμβρη του 2021 όταν ξεκινούσε η περιπέτειά του. Ο Δάσκαλος είναι ένας από τους πρώτους ανθρώπους που εκτίμησα κατά τον ερχομό μου στο νησί, το καλοκαίρι του 2014, φουριόζος από τη βοή της πόλης και αγχωμένος για αυτά που «έπρεπε» να γίνουν στον τόπο που αγαπούσα από μικρός. Στις πολλές συζητήσεις που άνοιγα με το Γιάννη, φίλος καρδιακός, πάντα έβρισκε τρόπο ο Δάσκαλος να τρυπώνει με τις ιδέες του και τις πράξεις του έστω κι από απόσταση. Ήταν τόσο έντονη η παρουσία του στις αναζητήσεις μας που το μυαλό μου γέννησε την εικόνα του χωρίς να τον έχω δει ποτέ. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν η απόφασή του, ως διευθυντής του Γυμνασίου, να αφήσει τις πόρτες του σχολειού του ανοιχτέ

Λόγοι υγείας, που με ταλαιπωρούν το τελευταίο διάστημα, δεν μου επέτρεψαν να παραστώ στην τιμητική εκδήλωση για το Χρίστο Γεωργούση. Και το φέρω βαρέως. Γνωρίστηκα με το Χρίστο όταν ήμαστε μαθητές στο γυμνάσιο της Παροικίας. Ήταν ανήσυχο πνεύμα. Μαζί με το Νίκο Σαρρή αποτελούσαμε μια τριάδα που προσπαθούσε να ανακαλύψει έναν δίκαιο κόσμο. Φωτισμένοι καθηγητές, όπως ο Αβραάμ Ουλκέρογλου και ένας ναύτης, απόφοιτος της Νομικής Αθηνών, που υπηρετούσε στο Λιμεναρχείο της Πάρου μας βοήθησαν και ανακαλύψαμε τον σοσιαλισμό. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, ήταν τότε εξατάξιο, χαθήκαμε. Την περίοδο της χούντας ζούσαμε στην Αθήνα αλλά σπάνια βλεπόμαστε. Όταν έπεσε η δικτατορία, μετά την προδοσία της Κύπρου, πρέπει να ήταν Οκτώβρης του 1974, δέχτηκα επίσκεψη του Χρίστου στο σπίτι μου, στον Κολωνό. Μου ανακοίνωσε την απόφασή του να κατέβη υποψήφιος με το νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ στις Κυκλάδες. Του ευχήθηκα καλή επιτυχία, αν και γνώριζα το αποτέλεσμα. Η συντριπτική πλειοψηφία της Πάρου είχε προσανατολιστεί να ψηφ

Από τη  Νίνα Γεωργιάδου Να παγώνουν τα παιδιά σε σχολικά κτίρια που τρέχουν, μπάζουν, βουλιάζουν. Να παρακολουθούν, ατέλειωτες ώρες επί χρόνια, σταφιδιασμένα προγράμματα κι έναν όγκο άσχετων, ασύνδετων και αντιφατικών πληροφοριών. Να καρατομείται η φαντασία τους και να πετσοκόβεται η κριτική τους σκέψη για ν’ αποστηθίσουν την ιστορία των νικητών, την επιχειρηματολογία της έκθεσης των πιασάρικων «ιδεών» και τις sos-άρες των εξετάσεων. Να εκμηδενίζεται ο ελεύθερος χρόνος τους σε απογευματινά παραμάγαζα για να επαναλάβουν και να εμπεδώσουν την πρωινή τους ισοπέδωση. Να ξεζουμίζεται ο οικογενειακός προϋπολογισμός στα παραμάγαζα και να φορτώνονται την ενοχή. Να μην έχουν χρόνο να παίξουν, να σκεφτούν, να ερωτευτούν. Να προσαρμόζονται, με το ζόρι, σ’ ένα σχολείο ανταγωνιστικό, για να μη γίνουν ποτέ τους αλληλέγγυοι άνθρωποι. Για να μη γίνουν ποτέ τους άνθρωποι. Να τελειώνουν το σχολείο χωρίς να ξέρουν πώς λειτουργεί, το σώμα τους, ο φυσικός κόσμος, η εργασιακή σαλαμούρα που τους περιμένει κα

Στις 8 Μαρτίου του 415 μ.Χ., πεθαίνει με μαpτυpικό τρόπο η Ελληνίδα νεοπλατωνική φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρονόμος Υπατία (Βίντεο) Πρόκειται για μια από τις πιο αναγνωρισμένες και διακεκριμένες γυναίκες της αρχαιότητας, η οποία μεταξύ άλλων διακρίθηκε για τη συμβολή στη σκέψη γύρω από την επιστήμη, τα μαθηματικά, την αστρονομία και φυσικά την φιλοσοφία. Ήταν η πρώτη γυναίκα που διακρίθηκε στα μαθηματικά, ενώ η ζωή της έγινε και ταινία το 2009, με τον τίτλο «Agora». Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 370 μ.Χ και ήταν κόρη του μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα του Αλεξανδρέως. Η Ρωμαϊκή τότε Αλεξάνδρεια, έδινε πολλές ευκαιρίες διαπαιδαγώγησης. Έτσι η Υπατία, ένα ελεύθερο και ανένταχτο μυαλό από νεαρή ηλικία, θέλησε να σπουδάσει στην Αθήνα και στη σημερινή Ιταλία. Στην Αθήνα παρακολούθησε τα μαθήματα του Πλουτάρχου του νεότερου και της κόρης της Ασκληπιγένειας, μένοντας μαγεμένη από τη διδασκαλία της Νεοπλατωνικής σχολής. Όταν επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια ανέλαβε η ίδια την τοπ