Παριανές υποκειμενικότητες

O Δρ Bruce Lipton είναι μοριακός βιολόγος, έχει διατελέσει καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια, συμπεριλαμβανομένου του Στάνφορντ και είναι συγγραφέας 11 βιβλίων. Το βιβλίο του “Η Βιολογία της Πεποίθησης” βραβεύτηκε ως ένα από τα καλύτερα βιβλία επιστήμης το 2006. Ο Δρ Lipton έχει δημοσιεύσει πάνω από 20 επιστημονικά άρθρα για τη σχέση του νου με το σώμα. Η Εναλλακτική Δράση επικοινώνησε μαζί του και παρακάτω σας παραθέτουμε τις απαντήσεις του. Η συνέντευξη έγινε μέσω Skype. Συνέντευξη/Επιμέλεια συνέντευξης: Κατερίνα Τσιτούρα, Μωυσής Σεργιάννης – Έχετε πει πως «η γλώσσα κατασκευάστηκε για να κρύβει τα συναισθήματα». Πιστεύετε πως η λογική έχει παραγκωνίσει την ικανότητα του ατόμου να «διαβάζει» την ενέργεια των γύρω του και, αν ναι, πώς μπορούμε να ενισχύσουμε αυτή μας την ικανότητα, απολαμβάνοντας ποιοτικότερες διαπροσωπικές και επαγγελματικές σχέσεις; Το πρώτο πράγμα που πρέπει να λάβετε υπόψη είναι το εξής, ότι υπάρχουν δύο τρόποι επικοινωνίας. Η γλώσσα είναι ένας τρόπος που έχουμε ανα

Μια γωνιά της Αθήνας που τίποτα δεν θυμίζει το τσιμέντο που την περιβάλλει. Σε μια Αθήνα που δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε ή σε ένα κυκλαδίτικο νησί που ακόμη δεν έχουμε επισκεφτεί. Μία αίγλη αυθεντικότητας και απλότητας με άρωμα γιασεμιού και με στολίδια, κληματαριές και βουκαμβίλιες, τυλίγουν μια γωνιά της Αθήνας που τίποτα δεν θυμίζει το τσιμέντο που την περιβάλλει. Μια σκονισμένη ιστορία… Που ξεκινά στα μέσα του 19ου αιώνα. Ήταν τότε που ο βασιλιάς Όθωνας προσδοκώντας την ανοικοδόμηση των ανακτόρων (σημερινή Βουλή) έφερε τους ξακουστούς τεχνίτες στην Αθήνα από τη Σαντορίνη και την Ανάφη. Οι άνθρωποι αυτοί θέλοντας να στεγαστούν κάπου μαζί με τις οικογένειές τους, διάλεξαν μία μικρή γωνιά στα βορειοανατολικά του βράχου της Ακρόπολης, μιας και όπως λέγεται θύμιζε τον τόπο τους. Έτσι απλά και ήσυχα χτίστηκε μια λιλιπούτεια συνοικία στο κέντρο της πόλης με άρωμα Αιγαίου και κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. Τα Αναφιώτικα. Λευκά σπιτάκια, στενά σοκάκια, βουκαμβίλιες και κληματαριές συνθέτουν έν

Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει. Δημοκρατία έχουμε και η αντίθετη άποψη δεν διώκεται. Ούτε το φρόνημα. Ευτυχώς. Και ας μην το ξεχνάμε ότι στις δημοκρατίες γίνονται και εκλογές. Και ο λαός εκλέγει αυτούς που επιθυμεί να τον κυβερνήσουν. Μπορεί να είναι δεξιοί, κεντρώοι, κεντροαριστεροί ή κομμουνιστές. Τα κόμματα εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση της χώρας και σε τοπικό επίπεδο οι δημοτικές παρατάξεις στις διοικήσεις των δήμων. Στο νησί μας ο λαός στηρίζει ή ανέχεται την ίδια δημοτική αρχή το πολύ για δύο θητείες. Εντολή για τρίτη θητεία θα αποτελέσει εξαίρεση του κανόνα. Ο Μάρκος Κωβαίος φιλοδοξεί να υπερβεί το φράγμα και να πάει για τρίτη θητεία που αυτή τη φορά θα είναι όχι 4ετία, αλλά 5ετία. Το πιθανότερο κατά τη δική μας εκτίμηση είναι ότι δεν θα τα καταφέρει, αλλά η κάλπη είναι κάλπη. Το είδαμε και στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές. Όπου με μια μεγάλη συσπείρωση επιδιώχτηκε η αλλαγή δημοτικής αρχής και οι εκλογές χάθηκαν από λάθη που έγιναν τα περισσότερα μια εβδομάδα πριν α