Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΟΥ, ΤΟ ΧΤΑΠΟΔΙ
Πρίν από μερικές εβδομάδες η τύχη μού χαμογέλασε. Χαζεύοντας το βυθό με τη μάσκα μου, είδα ένα χταποδάκι. Μικρό. Ίσα με μια παλάμη. Κρύφτηκε αμέσως κάτω από ένα βραχάκι, αλλά γρήγορα ξαναβγήκε, καθώς καθόμουν σχεδόν ακίνητη για να μη το τρομάξω. Είμαι κι εγώ από αυτούς που αποφάσισαν να μη φάνε ξανά χταπόδι από τότε που είδα το ντοκιμαντέρ «Ο δάσκαλός μου το χταπόδι» (παρεμπιπτόντως βραβευμένο με Όσκαρ το 2021).Έτσι μπήκα στο πετσί του ρόλου κι αποφάσισα να πιάσω φιλίες με το χταποδάκι, να το επισκέπτομαι καθημερινά και βλέπουμε…Πήγα και την επόμενη και την μεθεπόμενη. Εκεί το χταποδάκι, σταθερά να παίζει κρυφτό στο ίδιο πάντα βραχάκι. Εκείνο λοιπόν το απόγευμα κι ενώ σχεδόν είχα αποκοιμηθεί στην αιώρα, άκουσα μια αντρική φωνή να λέει: - - Έτσι το κάνουμε. Του γυρίζουμε το κεφάλι και το χτυπάμε στα βράχια για να είναι μαλακό όταν θα το φάμε. Μπορείτε να φανταστείτε τη φρίκη που ένιωσα; Από την άλλη σκέφτηκα πως είναι αδύνατο κάποιος να σκοτώσει ένα τέτοιο πλ
