Φραγκοσυκιές και παραλιοφάγοι
Φραγκοσυκιές και παραλιοφάγοι
Ήκουσα (έλεγε η γιαγιά μου!) ότι το Δημοτικό Συμβούλιο θα πάει στον μάστορα απέναντι τον ομπρελά, τον παραλιοφάγο, που έβαλε φραγκοσυκιές να αποκλείσει τους ανθρώπους από την παραλία (!) για να τις ξεριζώσει. Καλύτερα είναι να περιμένουν να γίνουν τα φραγκόσυκα και να πάμε απ' τη μια την απαγορευμένη κι απ' την άλλη την ελεύθερη πλευρά να κόψουμε φραγκόσυκα μπόλικα και να τα κάνουμε μαρμελάδα ή να τα κάνουμε κρασί ή ακόμα και ξίδι. Μπορούμε και χυμό να επιχειρήσουμε και ίσως ανοίξουμε μια βιοτεχνία κερδοφόρα. Το Δημοτικό Συμβούλιο δεν τα καταφέρνει να αρθεί στο ύψος της περίστασης, κρίμα! Πρόκειται για μια περίφημη ξεχωριστή ιδέα φράχτη, αφού απαγορεύονται οι κατασκευές στην παραλία (κατασκευές που όμως γίνονται και στεριώνουν!). Θα πρότεινα να βραβευτεί ο ομπρελάς για την ξεχωριστή ιδέα του και να ανοιχτεί ένα βιβλίο με όλες αυτές τις έξυπνες ιδέες καταλήψεων, αποκλεισμών, παρακάμψεων των όποιων νόμων. Κάθε χρόνο θα δίνουμε κι ένα βραβείο στην πιο πρωτότυπη ιδέα αυθαιρεσίας. Από την οποία μπορούμε να ωφεληθούμε είτε με την εν λόγω μαρμελάδα φραγκόσυκο, είτε ασκώντας το μυαλό μας στις εξυπνάδες των νεοελλήνων, είτε με άλλον τρόπο που θα φανεί στην πορεία. Ας λάβουμε και κανένα μάθημα για τα προσωπικά μας, ας αποκλείσουμε τους ανεπιθύμητους βάζοντας ένθεν και ένθεν φραγκοσυκιές να ομορφύνουμε και τον τόπο. Σε περίπτωση ανομβρίας μπορεί να στύβουμε τα φύλλα και να παίρνουμε νερό, μπορεί να εφεύρουμε κανένα σπάνιο οινοπνευματώδες ποτό, κάποιο φάρμακο θεραπευτικό πάσης νόσου και πάσης μελαγχολίας. Να μην πάει λοιπόν εκεί το Δημοτικό Συμβούλιο εν σώματι τώρα, να πάει αργότερα που θα έχουν γίνει οι φραγκοσυκιές και τα φραγκόσυκα με τσάντες μαχαίρι και πιρούνι. Προσοχή στα αγκάθια γιατί μένουν καιρό και πονάνε. Να πάρετε και λάδι μαζί σας και να με φωνάξετε που κάτι ξέρω απ' αυτά. Μικρός για να κάνω τον γενναίο έσφιγγα το φραγκόσυκο στο χέρι μου και γέμιζα αγκάθια. Αλλά τα είχαμε μάθει τότε τα δύσκολα ζώντας διαρκώς μέσα στη φύση. Τα λέμε και παπουτσόσυκα λένε (στην Κύπρο) και φαραόσυκα και αλλιώς. Τις φαραοσυκιές και τ' ασφοδίλια μνημονεύει ο Σεφέρης στο συγκλονιστικό του ποίημα "Επιφάνια 1937", οπότε ευκαιρία με τις φραγκοσυκιές στη θάλασσα να κάνουμε και ποίηση. Όχι όμως μαζί με τα σκυλάδικα των αμαθών παραλιοφάγων. Αλλά με συνοδεία Θεοδωράκη! Κατακαημένη Αράχωβα!
Χρίστος Γεωργούσης
