Παριανές υποκειμενικότητες

Γράφει ο  ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ -Συνταξιούχος αγρότισσα δώρισε στο κράτος, στο Δήμο Μεσολογγίου, ασθενοφόρο! (Τηλεόραση). -Είχαν δίκιο όσοι ανησύχησαν για το παράνομα ψάρεμα αγγουριών της θάλασσας από τις θάλασσες της Πάρου, που μπορεί και να συνεχίζεται. Από το 2016 ως το 2021 40 τόννοι αυτών των θαλάσσιων ολοθούριων έχουν κατασχεθεί σε ιταλικές παράκτιες περιοχές. Κινδυνεύουν και οι ιππόκαμποι, το γνωστό χαριτωμένο ζωάκι της θάλασσας. Υπολογίζεται ότι περίπου 37 εκατομμύρια ιππόκαμποι αλιεύονται κάθε χρόνο κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες. Όλα αυτά του κέρδους και του λαθρεμπορίου έχουν καταστροφικές συνέπειες στη βιοποικιλότητα και ζημιώνουν ανεπανόρθωτα το περιβάλλον (Ντιάνα Καρτσαγκούλη, περιοδικό του Βήματος). -'Ο μεγαλύτερος δάσκαλος είναι η αποτυχία" δήλωσε ο Γιώργος Λίλλης νέος συγγραφέας (Βήμα 19-11-2023). Ας κάνουν ορθή διαχείριση λοιπόν της αποτυχίας γονείς και δάσκαλοι και σχολεία και να μην την καταριούνται! -Για τον επικίνδυνο Νοέμβριο του 1983 γράφει ο Μάρκος Καρα

Το δυστύχημα μας συγκλόνισε όλους, μας ταρακούνησε για τα καλά. Ήταν βλέπεις νέα παιδιά. Ο ανθός της Χώρας. Και πως το αντιμετώπισαν οι κυβερνήτες μας; Με τον συνήθη τρόπο. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει και αλλιώς. Επίσκεψη στον τόπο του δυστυχήματος, έκφραση συλλυπητηρίων στους συγγενείς και δηλώσεις του τύπου «Θα αποδοθούν ευθύνες, όπου υπάρχουν», «Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο», «Ο εισαγγελέας έδωσε εντολή για έρευνα», και κάποιες παραιτήσεις ή αποπομπές ή προφυλακίσεις. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν τα συστημικά κανάλια. Είναι αυτά που γεμίζουν τον εγκέφαλό μας με σκουπίδια και μας αποπροσανατολίζουν καθημερινά. Αυτά θα διαχειριστούν την οργή μας μέχρι να την εκτονώσουν. Αυτά τις πρώτες μέρες της τραγωδίας, γιατί μετά αναλαμβάνει ο πανδαμάτορας χρόνος να εξαλείψει ακόμα και τον πιο οδυνηρό πόνο. Και έπειτα από μερικά χρόνια η αργόσυρτη δικαιοσύνη θα ρίξει αυλαία. Στο μεταξύ θα έχουν γίνει ελάχιστα ή απολύτως τίποτα αναφορικά για την εξάλειψη των αιτίων που προκάλεσαν την τραγωδ

Δείτε ένα μικρό ιστορικό για τους πυραύλους που έπεσαν στην Πολωνία. Ποιος αποκομίζει οφέλη απ' όλο αυτό; Τίνος συμφέροντα εξυπηρετούνται; Των Αμερικάνων; Των Ευρωπαίων; Των Ρώσων; Του Πούτιν; Των Ουκρανών; Του Ζελένσκι; Όλου του κόσμου; Των 8.000.000.000 ανθρώπων που κατοικούν στον πλανήτη μας; Του 1% των ανθρώπων που κατέχουν τον παγκόσμιο πλούτο;  Έχουμε μάθει ότι στις δημοκρατίες οι αποφάσεις λαμβάνονται από τις πλειοψηφίες.  Διαβάστε προσεχτικά, κατανοήστε και δώστε τις απαντήσεις σας.  Γιώργος Ανδρεάδης Πυραυλικό χτύπημα στην Πολωνία Δύο ρουκέτες χτύπησαν στο έδαφος της Πολωνίας σύμφωνα με όσα μετέδωσε ο τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός ZET, επικαλούμενος ανεπίσημες πηγές. Απέδωσε την έκρηξη σε «αδέσποτους» πυραύλους, στον απόηχο των σφοδρών πυραυλικών επιθέσεων που εξαπέλυσε η Ρωσία σε διάφορες περιοχές της Ουκρανίας. «Πυροσβέστες έσπευσαν στο σημείο, δεν έχει διευκρινιστεί τι έχει συμβεί», δήλωσε ο Λούκας Κούτσι, αξιωματικός της πυροσβεστικής. Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης αναφ

Στην συνέντευξη για το Truthout που ακολουθεί , ο Νόαμ Τσόμσκι μοιράζεται τις σκέψεις του για τα αίτια και τις συνέπειες αυτού του φρικτού εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. CJ Πολυχρονίου: Νόαμ, πριν από 20 χρόνια, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε την εισβολή στο Ιράκ παρά τη μαζική αντίθεση σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Αρκετοί κορυφαίοι Δημοκρατικοί γερουσιαστές κατέληξαν να υποστηρίξουν τον πόλεμο, συμπεριλαμβανομένου του Τζο Μπάιντεν. Τόσο για ιστορικούς όσο και για μελλοντικούς σκοπούς, ποιες ήταν οι αιτίες και οι συνέπειες του πολέμου στο Ιράκ; Noam Chomsky: Υπάρχουν πολλά είδη υποστήριξης, που κυμαίνονται από καθαρή έως σιωπηρή. Το τελευταίο περιλαμβάνει εκείνους που το θεωρούν λάθος αλλά όχι κάτι περισσότερο, «μια «στρατηγική γκάφα», όπως σχολίασε εκ των υστέρων ο Ομπάμα. Υπήρχαν στρατηγοί Ναζί που αντιτάχθηκαν στις μεγάλες αποφάσεις του Χίτλερ, ως στρατηγικές γκάφες. Δεν τους θεωρούμε αντίπαλους της ναζιστικής επιθετικότητας. Το ίδιο και για τους Ρώσους στρατηγούς που αντιτάχθηκαν στην

Παναγιώτης Μαυροειδής Το ιδιαίτερο στοιχείο της ιστορικής στιγμής είναι ότι ο καπιταλιστικός κόσμος πολώνεται σε ένα θανάσιμο ανταγωνισμό, δύο βασικών πόλων, γύρω από τους οποίους με αστάθεια, ταλαντεύσεις και παλινωδίες ωθούνται να στοιχηθούν όλα τα κράτη. Οι αιτίες είναι οικονομικές, αλλά σε τέτοιες εποχές η πολιτική αποκτά ένα (σχετικό πάντα) προβάδισμα. Προς έναν φονικό πολεμικό διπολισμό;

    Ευάγγελος Κοροβίνης Οι αντιτιθέμενες απόψεις για τα αίτια του πολέμου στην Ουκρανία συγκαλύπτουν το γεγονός, ότι οι εμπλεκόμενες Ατλαντικές και Ευρασιατικές Δυνάμεις αντιμετωπίζουν έναν κοινό εχθρό, ασύγκριτα πιο επικίνδυνο απ’ ό,τι αντιπροσωπεύει το ένα μπλοκ για το άλλο. Ο κοινός αυτός εχθρός δεν είναι έξω τους, αλλά μέσα τους. Α. Η ανθρωπολογική παρακμή Πρόκειται για την παρακμή του νεωτερικού ανθρωπολογικού προτύπου, αναγνωριζόμενη συνήθως ως «παθητικοποίηση», «διάλυση» ή «εκφυλισμός» του Ατόμου. –Αποδιδόμενων, κατά κανόνα, στο «πνεύμα» του καταναλωτισμού, του ηδονισμού και τη σχετικής κοινωνικής αμεριμνησίας και καλοπέρασης, που εξασφάλιζε στη Δύση η λεγόμενη «κοινωνία της αφθονίας». Προσλαμβάνοντας διαστάσεις υπέρτατου ιδανικού, το φαινόμενο αυτό μαγνήτισε όλο τον κόσμο και πριν απ’ όλα τη «σοσιαλιστική» Ανατολή, ως ιδεολογικός μοχλός ανατροπής του Σοβιετικού μπλοκ. Μεταλαμπαδεύτηκε λοιπόν εκεί τόσο καλά, που άρχισε να αποδίδει τους καρπούς του, ορατούς στο λεγόμενο «χάσμα τω