Παριανές υποκειμενικότητες

       10/12  Παγκόσμια ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων !   Προσπάθεια αιώνων για να επιτευχθεί Ειρήνη και να προαχθούν έννοιες, όπως Αξιοπρέπεια, Σεβασμός, Αξία της Ζωής…  Ζούμε σε μια εποχή όπου η αξία της ζωής είναι απούσα από την καθημερινότητά μας.  Καθημερινά υπάρχουν θύματα βίας, κυρίως γυναίκες και παιδιά. Ο σεβασμός αποτελεί σπάνια συμπεριφορά   στο σπίτι, στο σχολείο, στην εργασία, στην πλατεία, στο δρόμο, αλλά και σε υπηρεσίες που συναλλάσσονται με το κοινό, τόσο από πλευράς υπαλλήλων όσο και από πλευράς κοινού. Ακόμη και στη Βουλή που υποτίθεται ότι οι άνθρωποι αυτοί εκπροσωπούν το κράτος εκείνο που προάγει τα Δικαιώματα και   εφαρμόζει το Σύνταγμα.  Τι έγινε λοιπόν στις 10/12 και γιορτάζουμε αυτή την ημέρα;  Στις 10/12/1948 πραγματοποιήθηκε η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Γενική Συνέλευση από τον ΟΗΕ στο Παρίσι. Βέβαια δεν έγινε ξαφνικά και από τη μια στιγμή στην άλλη αυτή η κίνηση. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, τις δράσεις και τα κ

Κάποια γεγονότα που συμβαίνουν στις μέρες μας, καλό είναι να μην τα προσπερνάμε, επειδή μοιάζει να μην μας αφορούν. Πρόκειται για τις υποκλοπές. Υπάρχουν εφημερίδες που αναφέρονται σ΄αυτές, αλλά μία εξ αυτών, η εβδομαδιαία εφημερίδα documento δημοσιεύει σε συνέχειες ονόματα υπουργών, δημοσιογράφων και υψηλόβαθμων εν ενεργεία στρατιωτικών, που όπως ισχυρίζεται, παρακολουθούνται από το Μαξίμου. Εάν αληθεύει, θα πρέπει να ανησυχούμε όλοι μας. Μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών διαθέτουν όλες οι χώρες και η δική μας. Έργο των υπηρεσιών αυτών είναι να πληροφορούν τον πρωθυπουργό και δι΄αυτού κρίσιμα υπουργεία που αφορούν την ασφάλεια της χώρας, όπως είναι το Εξωτερικών και το Άμυνας καθώς και οι επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων. Στις μέρες μας που η τεχνολογία καλπάζει και μπορεί να έχουμε κλειστό το κινητό μας, αλλά υπάρχουν προγράμματα που απόσταση το θέτουν σε λειτουργία και μας παρακολουθούν, αυτό που ονομάζουμε απόρρητο έχει πλέον σχετική αξία. Και επειδή το κινητό τηλέφωνο αποτελεί καθημερ

Αυτό που διαπιστώνει κανείς στον πρώτο βαθμό της τοπικής αυτοδιοίκησης , σύμφωνα με τα τελευταία νομοσχέδια , είναι η συγκεντρωτική εξουσία του εκάστοτε δημάρχου που αγγίζει τα όρια της απολυταρχικής. Αυτός ορίζει και «διορίζει» τους πάντες , από τους αντιδημάρχους , τον πρόεδρο του δημοτικού συμβούλιου , τους προέδρους των νομικών προσώπων και ο ίδιος επιλέγει τους συμβούλους του και τον γενικό γραμματέα του δήμου. Αυτός ορίζει τους πέντε από τους επτά συμμετέχοντες στην οικονομική επιτροπή που ουσιαστικά διοικεί και αποφασίζει για όλα τα σημαντικά θέματα. Υπάρχει η ευχέρεια να παραπέμπονται (όλα αυτά τα σημαντικά θέματα) στο δημοτικό συμβούλιο , αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει οι «εξουσιάζοντες» να έχουν δημοκρατικές ευαισθησίες. Φτάνουμε έτσι στο σημείο να αναρωτιόμαστε σε τι διαφέρει η σημερινή πραγματικότητα από την «ενός ανδρός αρχή»; Έτσι «γεννιούνται» αισθήματα αλαζονείας και απληστίας που αλλοτριώνουν τις δημοτικές πλειοψηφίες και ο σκοπός της εκλογής ή της επανεκλογής , αυτό π