Παριανές υποκειμενικότητες

    Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια, η ζωή μονότονη. Μας έδωσαν ένα κινητό τηλέφωνο και μία τηλεόραση, για να ξεχνάμε τα καθημερινά προβλήματα, όπως η ανεργία, η ακρίβεια, η υγεία, η μικρή σύνταξη και τόσα πολλά άλλα. Με λίγα λόγια μας αποπροσανατολίζουν... Στη Βουλή μπλα-μπλα και η ουσία είναι η «καρέκλα». Η ζωή μας γίνεται πιο δύσκολη γιατί το θέλουν αυτοί που δήθεν μας κυβερνάνε. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτε για μας. Άλλοι μας κυβερνάνε... Εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοβιομήχανοι. Όλο αυτό το σινάφι, μαζί υπουργοί και βουλευτές. Σήμερα κάνουν διακοπές με κότερα και βαποράκια. Αυτοί στις καλύτερες ταβέρνες, στο Πασαλιμάνι, με καλαμαράκι, αστακό, γαρίδες, συναγρίδες, γεμίζει η κοιλιά τους και περνάνε καλά. Αλίμονο στη φτωχολογιά που περνάει με σουβλάκι και τυρόπιτα. Μερικοί κοιμούνται στους δρόμους του Πειραιά, οι άστεγοι, που στρώνουν για να ξαπλώσουν χαρτόνια από κούτες. Τους δίνουν ένα πιάτο φαΐ, που και που, για να μη μιλάνε και διαμαρτύρονται. Αυτά που λέει στα κανάλια ο π...

Ήρθε κλαμένη και σωριάστηκε στον καναπέ που ήταν ακουμπισμένος απέναντί του, ξύλινος και επιβλητικός, με ψηλή πλάτη, γεμάτος σκαλίσματα από έναν άγνωστο καλλιτέχνη του ξύλου. Στο σαλόνι που τους φιλοξενούσε δέσποζε το ξύλο. Καναπές πολυθρόνα, σοφράς, βιβλιοθήκη, λοιπά τραπεζάκια, έπιπλο για την τηλεόραση, σταχτοδοχεία, βάζα, ακόμα και τα ακουμπιστήρια των ποτηριών. Όλα ξύλινα. Μόνο τα ποτήρια απ’ τα φώτα ήταν από φυσητό γυαλί, τα οποία κι αυτά ξεκουράζονταν πάνω σε ένα ξύλινο σκελετό, καθώς και τα πορτατίφ που ήταν γυάλινα με ώχραινα μεγάλα και πιο μικρά καπέλα ανάλογα με το μέγεθος των τραπεζιών που κάθονταν. Το ξύλινο πάτωμα ήταν στρωμένο με χοντρά φλοκάτα φτιαγμένα με κόπο και ιδρώτα από νιες καταπιεσμένες κοπέλες μιας άλλης εποχής και βαμμένα σε χρώμα καρυδί. Η μέρα ήταν Πέμπτη 9 Νοεμβρίου του 1989, η ώρα απόγευμα σχεδόν βραδάκι, είχαν ανάψει τα χαμηλά φώτα των πορτατίφ, και του μικρού και του μεγάλου, δίνοντας χρώμα στα καπέλα τους. Τη διάθεσή του συνόδευε η μουντάδα του σκηνι...

 

Η 23η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Ορίστηκε επίσημα ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου μόλις το 1996, μετά από εισήγηση της Διεθνούς Ένωσης Εκδοτών στην Ουνέσκο. Το σκεπτικό ήταν ότι μία ετήσια “επέτειος” θα αποτελούσε αφορμή για την οργάνωση συντονισμένων δράσεων σε όλο τον κόσμο που θα αναδείκνυαν την αξία του βιβλίου, τη σημασία... Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/23-aprilioy-pagkosmia-imera-vivlioy/

Οι λάτρεις του βιβλίου σίγουρα θα ήθελαν να υιοθετήσουν αυτό το υπέροχο χριστουγεννιάτικο έθιμο από την Ισλανδία, που οποία συνδυάζει λογοτεχνία και διακοπές, δύο σε ένα! Οι Ισλανδοί λοιπόν, την παραμονή των Χριστουγέννων δωρίζουν ο ένας στον άλλο βιβλία και στη συνέχεια περνάνε τη νύχτα διαβάζοντας. Το έθιμο αυτό τόσο βαθιά ριζωμένο στην κουλτούρα τους , που κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα σπίτια πλημμυρίζουν βιβλία. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που η πλειοψηφία των βιβλίων στην Ισλανδία πωλείται μεταξύ Σεπτεμβρίου – Δεκεμβρίου στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τα Χριστούγεννα. Σ αυτή την εποχή του χρόνου, τα περισσότερα νοικοκυριά θα λάβουν τον ετήσιο δωρεάν κατάλογο βιβλίων των καινούριων εκδόσεων που ονομάζεται Bokatidindi, έτσι ώστε να επιλέξουν ποια απ αυτά θέλουν να αγοράσουν, τροφοδοτώντας τη “ραχοκοκαλιά της εκδοτικής βιομηχανίας.” “Είναι σαν την εκπυρσοκρότηση του όπλου για την έναρξη του αγώνα», λέει ο Baldur Bjarnason , ένας ερευνητής ο οποίος έχει γράψει για τη βιομηχανία του ισλ...