Παριανές υποκειμενικότητες

 

Μέρες γιορτινές, μέρες χαρούμενες έρχονται, αλλά με ταυτόχρονη έξαρση των ψυχικών νοσημάτων, ιδιαίτερα της κατάθλιψης. Δεν είναι μόνο οι οικογένειες που ευτυχώς ακόμα διατηρούν τη συνοχή τους και συναντώνται στο κοινό εορταστικό, οικογενειακό χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Είναι και τα μοναχικά άτομα, που αναπολούν περασμένα χρόνια χαράς με αγαπημένους συντρόφους και παιδιά. Είναι οι συνάνθρωποί μας που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου. Είναι τα άτομα που δεν τα πάνε καλά με την ψυχική τους υγεία και είναι αβοήθητα. Όλος αυτός ο κόσμος της μοναξιάς, της ανέχειας, της ασθένειας, σωματικής και ψυχικής, μέσα σ΄αυτήν την ατμόσφαιρα της επίπλαστης επικοινωνιακής και εμποροποιημένης επικοινωνίας, τηλεοπτικής και μη, προσπαθεί με διάφορους τρόπους να ξεφύγει από συναισθήματα που τον βαραίνουν και τον γεμίζουν με θλίψη. Δεν είναι τυχαίο, ότι διαχρονικά οι μέρες αυτές είναι γεμάτες με ήθη και έθιμα και με χριστουγεννιάτικες ιστορίες, που δίνουν διέξοδο στο ψυχικό φορτίο που κουβαλάμε. Κάποιοι από ε