Παριανές υποκειμενικότητες

Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου Δικαίου και διέπονται από ειδική νομοθεσία, τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων. Έχουν τη δυνατότητα να δημιουργούν θυγατρικά νομικά πρόσωπα δημοσίου ή και ιδιωτικού δικαίου, όπως είναι το Λιμενικό Ταμείο Πάρου – Αντιπάρου, η ΔΕΥΑ Πάρου, η ΚΔΕΠΑΠ και άλλα. Ο Δήμος της Πάρου είναι ο μεγαλύτερος οργανισμός του νησιού, απασχολεί τον μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων, από οποιονδήποτε άλλο φορέα της Πάρου, δημόσιο ή ιδιωτικό και μπορεί να αναπτύξει επιχειρηματική δραστηριότητα σε πολλούς τομείς εισπράττοντας σημαντικά έσοδα.

Τάκη τα έκανες θάλασσα Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν αισθάνεται άσχημα που η γυναίκα η οποία δολοφονήθηκε στη Ζάκυνθο από τον σύζυγό της είχε προηγουμένως καταφύγει στην αστυνομία. Ούτε επηρεάστηκε από το λυγμό του γιου της ότι η μάνα του γύρισε σπίτι από το αστυνομικό τμήμα αβοήθητη.

Γράφει ο  ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ   «Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;». Το ακούσαμε συχνά στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, το διαβάσαμε αλλού με άλλα λόγια, το μιλήσαμε μεταξύ μας, το σκεφθήκαμε, το βιώσαμε σε περιπέτειες ανθρώπων, δικών μας και ξένων, το είδαμε να επαληθεύεται με τραγικό τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι μυαλωθήκαμε, ότι αποκτήσαμε την ικανότητα να σταματήσουμε αυτήν την κατηφόρα, ότι βρήκαμε τρόπους να φρενάρουμε το κακό ενώ η σύγχρονη πολιτική γλίστρησε στην ποσότητα και ξέχασε την ποιότητα, ώστε πουθενά να μην ακούς ιδέες και λόγια που να σε κάνουν να λουλουδίσεις μέσα σου.

Γράφει ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ Αυτό που θέλω να πω δεν βγαίνει ποτέ ολόκληρο, μια σταγόνα, αντί χείμαρρος, ένα δάκρυ αντί κλάμα. Όσες λέξεις κι αν βρέθηκαν δεν φτιάχνουν ψηφιδωτό με το χρώμα εκείνου που περιμέναμε κι εκείνου που ήρθε, δεν μπορούν να δώσουν τη μουσική που ελπίζαμε να μας ανεβάσει στ’ αστέρια.  Πολλοί απ’ όσους αγαπήσαμε αναχώρησαν ή πήγαν μακριά και δεν μας έχουν τώρα στο νου τους κι άλλοι άλλαξαν με τον καιρό συνήθειες γκρεμίζοντας όλες τις γέφυρες. Δεν στέκει να καθίσουμε τώρα να θρηνούμε ή να κακιώνουμε, να τα βάζουμε με τους άλλους ή να κλεινόμαστε σε κάστρο να μη μας πληγώσουν ακόμα πιο πολύ. 

Γράφει ο Takis Apostolopoulos "Η Πάρος που γνωρίσαμε και ζήσαμε πάει.... πέταξε μακριά! Γίναμε ξένοι στον ίδιο μας τον τόπο!!! Άλλοι αποφασίζουν και "ενδιαφέρονται" για μας, για τις παραλίες, για τα Αρχαία λατομεία, για τις ανεμογεννήτριες, για το περιβάλλον γενικότερα, για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό .... Χάθηκε η αλληλεγγύη το νοιάξιμο, το ενδιαφέρον για το νησί και τον τόπο! Λέει ο αγαπητός Χρίστος Γεωργούσης σήμερα, (παραθέτοντας και ένα συγκλονιστικό γράμμα που του έστειλε ένας νεαρός Παριανός) "Όλα εκείνα που θα έπρεπε να μάς ενδιαφέρουν και να μας ενώνουν, απωθήθηκαν κι ένας ιδιότυπος εγωισμός μας έχει συνεπάρει. Ποιος γιατρός μπορεί να βρει το φάρμακο και την κατάλληλη αγωγή; Ποιος μπορεί να προβλέψει πού θα είμαστε με τέτοιον έρωτα στο Μαμωνά και στο κέρδος;"