Παριανές υποκειμενικότητες

Διονύσης Δρόσος* Σήμερα είναι το τελευταίο μου μάθημα στο Πανεπιστήμιο. Δεν κατάλαβα πότε πρόλαβα και γέρασα. Αισθάνομαι πως άρχισα χθες. Φεύγω γεμάτος αγάπη από έναν χώρο τόσο ζωντανό και δημιουργικό, που μισήθηκε όμως και συκοφαντήθηκε τόσο από τις κυβερνήσεις των μεγάλων συμφερόντων, αλλά κυρίως και από το ίδιο το καθηγητικό κατεστημένο.

"Είμαι 89. Η ζωή μου έχει τελειώσει. Θα ζήσω 1,2,3 χρόνια ακόμη. Το δεύτερο μισό της ζωής ήταν πιο σημαντικό. Κανείς δεν με είπε χαρισματικό στο πρώτο μισό. Με λένε τώρα.