Μαθαίνοντας να παίζεις χωρίς σέντερ
Αυτό που συντελέστηκε χθες βράδυ στην αναμέτρηση Ελλάδας - Τσεχίας με βάση την κοινή λογική είναι αδιανόητο. Με τους Τσέχους να τελειώνουν το παιχνίδι με δύο ικανότατα και πολύπειρα σέντερ στο παρκέ (Μπάλντουιν και Βέσελι) η Ελλάδα επέλεξε να κρατήσει τον Παπαγιάννη στον πάγκο και να παίξει με κοντό σχήμα. Μια κίνηση υψηλού ρίσκου, αφού με τον καλύτερο πλέι μέηκερ του Ευρωμπάσκετ αντίπαλο (τον Σατοράνσκι) οι πιθανότητες να μην "ταϊστούν" οι ψηλοί και να μην πληγώσουν ανεπανόρθωτα την ελληνική ρακέτα ήταν λιγοστές. Απ την άλλη βέβαια, όσο κι αν ο Ιτούδης δοκίμασε μέσα στο παιχνίδι να "ματσάρει" τα ατού των Τσέχων με καθαρό μαν του μαν δεν κατάφερε πολλά πράγματα, αφού είτε σωματοδομικά δεν ταίριαζαν τα μαρκαρίσματα, είτε η άμυνά μας δεν είχε την απαραίτητη κινητικότητα (γρήγορη μετάβαση απ τη δυνατή στην αδύνατη πλευρά). Ετσι λοιπόν ανέσυρε απ το ντουλάπι του το τελευταίο του όπλο, το κοντό σχήμα και έκανε ρουά ματ στους πολύ επικίνδυνους και ανταγωνιστικούς Τσέχου