Παριανές υποκειμενικότητες

ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ Πριν από τρία περίπου χρόνια, στο πλαίσιο της ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, των αρχαίων λατομείων, αναλάβαμε τη πρωτοβουλία και φέραμε θέμα στο δημοτικό συμβούλιο, με αποτέλεσμα τη συγκρότηση συντονιστικής και άλλων επιτροπών για το ζήτημα αυτό. Επανειλημμένα θέσαμε στην επιτροπή και το Δήμαρχο προσωπικά, ότι ανάδειξη του χώρου χωρίς επίλυση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος δεν μπορεί να υπάρξει. Για το λόγο αυτό ζητούσαμε να προκαλέσει συνάντηση με την Υπουργό Πολιτισμού ώστε να τεθεί το ζήτημα και να βρεθεί λύση σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Να σημειωθεί ότι οι ιδιοκτήτες της έκτασης ταλαιπωρούνται αναμένοντας λύση εδώ και τριάντα περίπου χρόνια.

Πριν λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε στο Μαράθι μια εκδήλωση για τα αρχαία λατομεία. Στην τοποθέτησή μου ως Έπαρχος Πάρου είχα δηλώσει ότι : «Το όραμα και ο στόχος όλων μας πρέπει να είναι η ανάδειξη - προβολή των αρχαίων λατομείων και συγχρόνως η ένταξη τους στον κατάλογο της UNESCO. Άμεση προτεραιότητα κατά την άποψη μου είναι η επίλυση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος που θα δώσει την δυνατότητα για αξιοποίηση των αρχαίων στοών αφού ολοκληρωθούν οι απαραίτητες μελέτες από το Υπουργείο Πολιτισμού και ενταχθεί το έργο σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα.

Βάσει του άρθρου 77 του Ν. 4555/2018( ΦΕΚ Τεύχος Α’ 133/19.07.2018) για τη μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (πρόγραμμα Κλεισθένης Ι) Καλείσθε την 25η Ιουλίου 2022, ημέρα Δευτέρα και ώρα 8:30 π.μ. να προσέλθετε στο Δημοτικό Κατάστημα στην Παροικία σε τακτική συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής για συζήτηση και λήψη απόφασης στο παρακάτω θέμα της ημερησίας διάταξης: Θέμα 1ο Υποβολή της πράξης «Βελτίωση Οδικής Ασφάλειας Δημοτικών Οδών Αγίας Θεοκτίστης και Νικολάου Στέλλα της Παροικίας Πάρου» προς το Υπουργείο Εσωτερικών στα πλαίσια του προγράμματος «Βελτίωση Οδικής Ασφάλειας» που χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης

Του Κωστή Παπαγιώργη Πολλοί είναι οι τρόποι για να οξύνει κανείς την ανθρωπογνωσία του μέσα στον νεοελληνικό βίο, αλλά η μελέτη της λέξης «κομπλεξικός» κρατάει τα σκήπτρα. Από τη μαθητική ηλικία κιόλας, η χρήση του όρου ισοδυναμεί με επίδειξη ταυτότητας. «Ρε μαλάκα, μιλάμε για κομπλεξάρα, ούτε νερό δεν μπορεί να πιει!» Η κατηγοριοποίηση είναι προφανής. Από τη μια οι ξεσκολισμένοι, αυτοί που δεν κωλώνουν, δε μασάνε, δεν τους τη βγαίνει κανένας, και από την άλλη οι αδικογεννημένοι, οι σκουντούφληδες και μουντζωμένοι. Ο ασυμπλεγμάτιστος είναι «μορφή, όλα τα σφάζει / όλα τα μαχαιρώνει· σε αγοράζει στο πιτς φιτίλι, γεννήθηκε τετραπέρατος· αντίθετα, ο έρμος ο κομπλεξικός πάει τοίχο τοίχο, αν κερδίσει ποτέ κερδίζει μόνο στο λήγοντα, στην πρόσθεση ξεχνάει το μηδέν, τέλος πάντων μαζεύει τα καρφοπέταλα των άλλων.