Παριανές υποκειμενικότητες

  Η σημασία του τοπικού τύπου Παραθέτω μερικές σκέψεις για τον τοπικό τύπο και τη σημασία του. Εδώ ανήκουν και τα περιοδικά (Τα Παριανά, Parola, o Φάρος), τα ενημερωτικά δελτία συλλόγων (Του Συλλόγου Λευκιανών λ.χ. και διάφορων άλλων φορέων) και ο ηλεκτρονικός "τύπος".   Ένα: Η έκδοση ενός τοπικού εντύπου προσθέτει και άλλες ματιές και άλλες δυνατότητες θεώρησης της πραγματικότητας, που συχνά διαφεύγει. Δεν είναι εύκολο πράγμα η ανάγνωση της πραγματικότητας και ο εντοπισμός της. Γι’ αυτό εδώ μπόρεσε και δούλεψε κατάλληλα η τηλεόραση με τη δύναμη της εικόνας και πρόσφερε ως πραγματικότητα, αυτό που ευνοεί τα συμφέροντα όσων την κινούν. Στην ουσία εξαφάνισε την πραγματικότητα και αξίζει σήμερα ένα κίνημα εναντίον της αρνητικής αυτής επίδρασης της τηλεόρασης, που πάει να αναδειχθεί και ως πολιτική εξουσία.   Δύο: Στο πρώτο Παγκυκλαδικό Πολιτιστικό Συνέδριο, που έγινε στις Λεύκες το 1983, ο τοπικός τύπος θεωρήθηκε σαν ένας από τους βασικούς πολιτιστικούς φορείς. Για τ

Νικόλας Ζηργάνος Τα ντοκουμέντα της αρχαιοκαπηλίας στη συλλογή Στερν  Η «Εφ.Συν.» αποκαλύπτει φωτογραφίες από το κατασχεθέν αρχείο του Ιταλού αρχαιοκάπηλου Τζιανφράνκο Μπεκίνα, ο οποίος απέκτησε μέσω... παρθενογένεσης δύο κυκλαδικά ειδώλια και τα πούλησε σε αρχαιοπώλη, για να επανεμφανιστούν μετά από χρόνια ως «ξεπλυμένα». «Οι συλλέκτες είναι οι πραγματικοί αρχαιοκάπηλοι» |  Κόλιν Ρένφριου.  Όταν το 1993 ο καθηγητής Aρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ, Κόλιν Ρένφριου, διατύπωνε αυτόν τον αφορισμό, είχε ήδη βιώσει μέσω των ανασκαφών που διεξήγαγε στη Μήλο, την Αμοργό και τον Κάβο Δασκαλιού στην Κέρο την τεράστια καταστροφή που προκάλεσαν οι αρχαιοκάπηλοι στα Κυκλαδονήσια. Οι σαρωτικές αρχαιοκαπηλίες, οι οποίες προηγήθηκαν της ανασκαφικής έρευνας των αρχαιολόγων, κατέστρεψαν πολύτιμες πληροφορίες και αυτός είναι ένας βασικός λόγος που γνωρίζουμε τόσα λίγα για τον Κυκλαδικό Πολιτισμό και την κοινωνία που τον γέννησε. Μέχρι τη δεκαετία του 1930 η κυκλαδική τέχνη θεωρούνταν, ακόμη και α

Παραμονή Χριστουγέννων έφυγε από κοντά μας ένας σπουδαίος Έλληνας, ο γιατρός Απόστολος Πολυζωίδης, ο οποίος, μετά τη συνταξιοδότησή, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί μας, που το έκανε δεύτερη πατρίδα. Έλληνας της διασποράς, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, σπούδασε ιατρική και άσκησε το λειτούργημά του στα νοσοκομεία του Λονδίνου. Και αναφερόμαστε σε λειτούργημα και όχι σε επάγγελμα, γιατί η ιατρική για τον Απόστολο Πολυζωίδη ήταν ύψιστο ανθρωπιστικό έργο. Ως ορθοπεδικός διέπρεψε. Είναι γνωστές στον επιστημονικό χώρο της ορθοπεδικής οι εφευρέσεις του για τα τεχνικά γόνατα καθώς και οι τιμητικοί τίτλοι που του απένειμε το αγγλικό κράτος. Στην Πάρο εγκαταστάθηκε το 1992 και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας. Πολλοί συμπατριώτες μας απευθύνονταν στο γιατρό Πολυζωίδη για προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζαν και είχαν σχέση με την ειδικότητά του. Τους υποδέχονταν πάντοτε με καλοσύνη και εννοείται χωρίς ιατρική αμοιβή. Ο Απόστολος Πολυζωίδης διετέλεσε πρόεδρος του Κέντρου