Παριανές υποκειμενικότητες

  Ωραίες οι κριτικές, αλλά καλό θα είναι να έχουν και μια πολιτική βάση, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε, ειδικότερα όταν αυτές αναφέρονται σε κατ’ εξοχήν πολιτικά θέματα. Εδώ, σ’ αυτή τη χώρα, έχω την αίσθηση ότι έχει χαθεί η μπάλα ολοσχερώς καθώς ο καθένας μεταφράζει κατά το δοκούν έννοιες ξεκάθαρες, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε διαστρεβλώσεις και τελικά σε αλλοίωση απόψεων, αποφάσεων και αποτελεσμάτων. Το χειρότερο όλων δε, είναι όταν αυτό γίνεται από άγνοια, γιατί αυτοί που το κάνουν, για να αποκομίσουν εκλογικά κέρδη, πολύ γρήγορα ξεμπροστιάζονται καθώς τελικά το απολιτίκ μασκάρεμα καταρρέει μέσω των αποφάσεων και πολύ περισσότερο των έργων που πράττουν. Η μάχη για την κατάκτηση της εξουσίας, λοιπόν, περιθωριοποιεί την πολιτική βούληση ως βδέλυγμα και προτάσσει την ανεξαρτησία απέναντί της, λες κι αυτή δεν είναι έκφραση πολιτικής. Και βέβαια, προς χάριν αυτής της ανεξαρτησίας, δεν απαντά κανείς πώς γίνεται ένας, δεξιός ή αριστερός, πολιτικός να εκφράζεται ως ανεξάρτητος, αφο

Ο επικεφαλής της FIFA έστειλε μία ντροπιαστική επιστολή προς τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες για να μας πει ότι «το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να παρασύρεται από την πολιτική». Βρισκόμαστε σχεδόν μια εβδομάδα πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο με τον πρόεδρο της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, και τη γενική γραμματέας, Φατμά Σαμούρα, να μας καλούν να «χαρούμε το ποδόσφαιρο». «Σας παρακαλώ, ας επικεντρωθούμε τώρα στο ποδόσφαιρο», έγραφε η επιστολή των Ινφαντίνο και Σαμούρα προς τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες των χωρών που συμμετέχουν στη διοργάνωση. «Γνωρίζουμε ότι το ποδόσφαιρο δεν ζει σε κενό αέρος και γνωρίζουμε εξίσου ότι υπάρχουν πολλές προκλήσεις και δυσκολίες πολιτικού χαρακτήρα σε όλο τον κόσμο. Αλλά, σας παρακαλούμε, να μην επιτρέψετε το ποδόσφαιρο να παρασύρεται σε κάθε ιδεολογική ή πολιτική μάχη που υπάρχει», πρόσθεσαν. Ο Ελβετός παράγοντας της FIFA έχει επιχειρήσει ήδη από την αρχή του χρόνου να δείξει ότι τάχα ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο. Τον περασμένο Μάιο, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σ

Ένα από τα σημεία που θα έπρεπε να είναι κοινώς αποδεκτά και να τα διεκδικούν με κάθε τρόπο οι δήμαρχοι είναι εκείνο της οικονομικής αυτοτέλειας. Τα άλλα δύο είναι η δυνατότητα προσλήψεων (αφού έχεις εξασφαλίσει την οικονομική αυτοτέλεια) και οι «ξεκάθαρες και ολικές» αρμοδιότητες στα «του τόπου σου». Όταν γίνουν αυτά έπεται ένας ισχυρός εσωτερικός και εξωτερικός έλεγχος και αξιολόγηση των πάντων. Αυτή την στιγμή από την μια μεριά είναι μπερδεμένο και ανορθολογικά μοιρασμένο το πλαίσιο και οι τομείς των αρμοδιοτήτων και από την άλλη διαρκώς είσαι με το χέρι απλωμένο σαν ζητιάνος. Φυσικά και η κατανομή αυτή των αρμοδιοτήτων μεταξύ τοπικής και κεντρικής διοίκησης υποκρύπτει μεταξύ άλλων και το θέμα της χρηματοδότησης των αντίστοιχων ενεργειών. Είναι αυτό δικαιολογία για να σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Όχι φυσικά!!! Η μάχη πρέπει να δοθεί σε τρία επίπεδα. Πρώτον διεκδίκηση των ανωτέρω , δεύτερον λειτουργία και διαχείριση με όρους ρεαλισμού και τρίτον και δυσκολότερο κινητοποίηση της κοινωνίας

Αν κάνουμε την υπόθεση, ότι μπήκε τάξη στην καθαριότητα παντού, σε όλους τους οικισμούς του νησιού, που είναι σχετικά εύκολο για μια δραστήρια δημοτική αρχή, τότε πάμε στο δύσκολο, που είναι η προστασία του περιβάλλοντος από τα παραγόμενα σκουπίδια. Και για μην λέμε πολλές κουβέντες, εκεί τα κάναμε μούσκεμα. Πριν οργανωθεί ο ενιαίος δήμος, υπήρχαν στο νησί 7 σκουπιδότοποι, όσοι ήταν οι ΟΤΑ του νησιού και ένας επιπλέον στο Άσπρο Χωριό, που διοικητικά υπάγεται στην κοινότητα Λευκών. Τότε τα σκουπίδια καίγονταν. Στη συνέχεια ήρθε η απαγόρευση της καύσης και το σκέπασμα των σκουπιδιών με χώμα. Ακολούθησε η κατάργηση των σκουπιδότοπων, εκτός από αυτόν της Παροικιάς. Και επειδή η πίεση για την κατάργηση και αυτού του σκουπιδότοπου ήταν πολύ μεγάλη, λόγω της επαφής του με τα επιφανειακά αρχαία λατομεία, ο δήμος αγόρασε έκταση 100 στρεμμάτων στη θέση Καμπί και έπειτα από πολλές προσπάθειες δημιούργησε τάφρο καλυμμένη με μεμβράνη και με σύστημα παροχέτευσης των υγρών για την προστασία του υπεδά

  Πώς ψηφίζουμε στις Δημοτικές εκλογές  Μακάρι να το ξέραμε! Και να το ήξεραν και οι ασχολούμενοι με την αυτοδιοίκηση. Και όλοι μας! Πρέπει να γίνει κάποια έρευνα, δεν μετρούν τόσο τα επιχειρήματα, όσο τα μικροσυμφέροντα, οι πολιτικές συγγένειες, οι οικογενειακές σχέσεις και οι φιλίες. Αυτά συχνά συμβαίνουν στους μικρότοπους. α) Θεωρούμε καλό να ενταχθούμε σε ένα γενικότερο πολιτικό οργανισμό της Αθήνας να λάβουμε στήριξη και αυτό βέβαια ανάλογα με την τρέχουσα κατάσταση επηρεάζει κάπως τους ψηφοφόρους. Ιδίως των αριστερών κομμάτων. Αλλά σε περιόδους όξυνσης και πολωτικών καταστάσεων και των δεξιών κομμάτων. Κατά προσέγγιση 25%. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι δικές μου εκτιμήσεις αυθαίρετες. γ) Οι φιλίες, οι συγγένειες, οι κουμπαριές παίζουν κι αυτές μεγάλο ρόλο στα τοπικά πολιτικά δρώμενα. Κατά προσέγγιση 25%. δ) Η τιμωρητική ψήφος στην παράταξη που δεν μας έκανε τα κέφια, που δεν νομίζουμε να πολιτεύτηκε σωστά, πού πήρε αποφάσεις βλαπτικές για μας, που θεωρούμε ότι ζήμ