Παριανές υποκειμενικότητες

Γράφει η Elena Akrita Η χθεσινή εικόνα στην Εξεταστική με τον φραπέ, τζιτζί ή όπως διάολο τον λένε δεν ήταν απλώς ντροπιαστική. Ήταν συμβολική: ένας άνθρωπος που εκπροσωπεί το πιο σάπιο κομμάτι Ελλαδας πρώτα συμπεριφέρεται με τσαμπουκά και μετά επικαλείται το δικαίωμα στη σιωπή - «προνόμιο» που δεν διαθέτει αφού ακόμα δεν είναι κατηγορούμενος. Αυτή η τζάμπα μαγκιά δεν είναι προσωπική αδυναμία. Είναι μοντέλο εξουσίας, την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, με τους μισούς βουλευτές της να έχουν στραφεί εναντίον της, προσπαθεί να αποποιηθεί την ευθύνη μιας υπόθεσης που την αφορά στο σύνολό της. Αυτή είναι η πραγματικότητα: Μια κυβέρνηση που κυβερνά για τους λίγους, που προστατεύει τα δικά της παιδιά, που αφήνει τις δομές να σαπίζουν και τους αγρότες να πνίγονται στα χρέη και στην απόγνωση. Μια κυβέρνηση που έχει μετατρέψει το κράτος σε λάφυρο και την πολιτική σε μηχανισμό συγκάλυψης. Αυτή είναι η Ελλάδα που μας πνίγει: της κομπίνας, του εκ τους ασφαλούς τραμπουκισμού, της λαμογιάς, του παράνομου ...

Στις 14 Δεκεμβρίου 1853 γεννήθηκε ο Ερρίκο Μαλατέστα. ..."ΑΝΑΡΧΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΗ ΒΙΑ, μη κυριαρχία ανθρώπου σε άνθρωπο, μη επιβολή βιαίως της βούλησης ενός η περισσοτέρων στους υπόλοιπους. Είναι μέσο της εναρμόνισης των συμφερόντων, μέσω της εθελουσίας συνεργασίας, της αγάπης, του σεβασμού, της αμοιβαίας ανοχής, είναι μόνο με την πειθώ, το παράδειγμα, τη μεταδοτικότητα και το αμοιβαίο όφελος από την επιείκεια που μπορεί και πρέπει να θριαμβεύσει η αναρχία, δηλαδή μια κοινωνία αδελφών ελευθέρως αλληλέγγυων, η οποία θα εξασφαλίζει στους πάντες την μέγιστη ελευθερία, τη μέγιστη ανάπτυξη, τη μέγιστη δυνατή ευημερία". Όταν διαβάζεις τις σκέψεις του μεγάλου αυτού Αναρχικού, συνειδητοποιείς πόσο επίκαιρες είναι. Βλέπεις μέσα σε αυτές την αγωνία του σκεπτόμενου ανθρώπου για τη σύνδεση θεωρίας και πράξης, για την Ηθική, για όλα τα θέματα που θα έπρεπε να απασχολούν τον Άνθρωπο κάθε εποχής και κάθε τόπου. Η αναφορά μου στο συγκεκριμένο απόσπασμα του Μαλατέστα δεν γίνεται για να θεωρητικολ...

Του Δημήτρη Καλανδράνη Χρόνια τώρα ήθελα να αγοράσω μια καλή τρομπέτα. Όμως οι καλές τρομπέτες είναι ακριβές και αυτή που μου άρεσε κόστιζε 3.500 ευρώ και δεν χαλάλιζα αυτά τα λεφτά. Εδώ και πέντε μήνες που βρίσκομαι στην Αθήνα, για λόγους υγείας της Κασσιανής, είδα τα 3.500 να κυλούν στους διαδρόμους των νοσοκομείων. Στην αρχή ήταν μόνο 3.500, μετά διπλασιάστηκαν , τριπλασιάστηκαν, μέχρι που έχασα τον λογαριασμό. Στο τέλος άρχισα να υπολογίζω την αξία της τρομπέτας με τις αμοιβές των γιατρών και τα έξοδα των νοσηλειών και έβγαλα το συμπέρασμα ότι οι γιατροί κόστισαν μέχρι σήμερα 4 τρομπέτες και τα νοσοκομεία άλλες 10. Ολόκληρη ορχήστρα με 14 τρομπέτες, τη στιγμή που εγώ δεν αποφάσιζα να αποκτήσω μόνο μια. Και τώρα, σκέφτομαι να την αγοράσω, παρόλο που δεν τελείωσα με το θέμα της υγείας. Έτσι, για να εκδικηθώ τη μοίρα μου σ΄αυτόν τον τόπο, όπου για να γιατρευτείς, πρέπει να ξοδέψεις οικονομίες μιας ζωής. Θα βρω τρόπο να την αποκτήσω με πολλές, πολλές δόσεις. Είναι η Bach Stradisvarius,...