Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιουλίου 25, 2022

Μια μικρή διαλογική διαδικτυακή κουβεντούλα

Εικόνα
- Ελπίζω να είσαι καλά, και η οικογένεια σου. Είστε από τα άτομα που έχω ψηλά σε εκτίμηση. Ας μην έχουμε σχέσεις. Κάποτε μου είχες πει στην ταράτσα του πατρικού σου. Ρε φίλε, γιατί χρυσώνεις το χάπι; Γιατί μετά από πολλά χρόνια, έχω να πω ότι είμαι ένας απλός άνθρωπος, χωρίς πονηριά μέσα του. Με τις ατέλειές μου βέβαια. Μπορεί να μην έχω ακαδημαϊκή μόρφωση αλλά αντιλαμβάνομαι πράγματα. Είναι πολύ φτηνή η ζωή μας. Ντρέπομαι που δεν ήμουν πιο ενεργός πολίτης. Τα μόνα λόγια που με έχουν κάνει εντύπωση σαν εργάτης είναι του Λένιν και του Χριστού. Ξέρεις είμαι άπιστος. Η φιλοσοφία της ζωής για μένα είναι ο άνθρωπος... Ήθελα κάτι να γράψω, είσαι ο μόνος που γνωρίζω ότι θα μπορούσε να με καταλάβει. Εύχομαι να είστε καλά.

Παραιτήθηκε η Χρύσα Ρουμελιώτη από το Προεδρικό Μέγαρο του Μητσοτάκη και της Προέδρου του

Εικόνα
Ήταν 33 χρόνια διαπιστευμένη της ΕΡΤ στο προεδρικό μέγαρο. ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ Το χοντρό βιβλίο που άνοιξε στην πρώτη του σελίδα το 1989, κλείνει σήμερα με εκκωφαντικό κρότο το οπισθόφυλλό του. Το νέο που θα αρχίσει τώρα να γράφεται,θα είναι σίγουρα πιο ενδιαφέρον,απελευθερωμένο και δημιουργικό. Οι εξελίξεις εξάλλου που προδιαγράφονται μας θέτουν και πάλι το δίλημμα: αξιοπρεπείς,χρήσιμοι και αξιόπιστοι ή δουλικοι και κόλακες; Στο δύσκολο παζλ προστίθενται δύο σκοτεινές ψηφίδες. -----Δεν υπάρχουν πια βράχοι,όπως η Βλάχου,ο Καραπαναγιώτης,ο Φυντανίδης,ο Παπαϊωάννου...που τα κύματα των παρεμβάσεων σπαγαν και μέναν στα γραφεία τους, χωρίς να αγγίζουν τη δουλειά των συντακτών. Και, -----Δυστυχως,αυτό το ξέρουν,όσοι επιφανείς, αγνοώντας τις συνταγματικές επιταγές,παρεμβαίνουν. ΤΙ ΜΈΝΕΙ ΛΟΙΠΌΝ ΣΕ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΦΑΝΕΙΣ; Η περιφρούρηση της αξιοπρέπειάς μας και η προάσπιση της αξιοπιστίας μας. Επ αυτού κρινομαστε εξάλλου. Όχι από τους επιφανείς,αλλά από τους αναγνώστες,τους ακροατές και τους τηλεθεατές μας

Τα παρατράγουδα μιας γιορτής για τη δημοκρατία

Εικόνα
Ένας άνθρωπος που κρίνεται άξιος να τιμηθεί για το έργο του, αποκλείεται επειδή ασκεί κριτική. Να ένας πρωτότυπος τρόπος να τιμήσουμε την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Είναι οξύμωρο, την ημέρα που τιμούμε την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας, ένας άνθρωπος που έχει ανακοινωθεί ότι θα παρασημοφορηθεί για το έργο του, να αποκλείεται για τις… απόψεις του. Προχωρούν τόσο γρήγορα φαίνεται οι επιτελικές μεταρυθμίσεις, που γυρνάμε ξανά στην αφετηρία της Μεταπολίτευσης.

Οι Έλληνες εφοπλιστές και καναλάρχες που μεταφέρουν απτόητοι ρωσικό πετρέλαιο

Εικόνα
Ποιοι Έλληνες πλοιοκτήτες συνεχίζουν να κάνουν δουλειές με ρωσικά ορυκτά καύσιμα  Ανάμεσά τους Βαρδινογιάννης, Αλαφούζος, Μαρινάκης Πρώτοι στις μεταφορές ορυκτών καυσίμων από τη Ρωσία παραμένουν Έλληνες εφοπλιστές τις μέρες πολέμου στην Ουκρανία, συνεχίζοντας τις «χρυσές» δουλειές.

Οι “κάτοικοι” του δάσους της Δαδιάς εκπέμπουν SOS

Εικόνα
Αρπακτικά από τη Δαδιά βρήκαν καταφύγιο σε κολώνες φωτισμού στις Φέρες, ενώ κοπάδι από ζαρκάδια έχει διαφύγει στον ημιορεινό όγκο Σουφλίου και χρήζει προστασίας. Μία παράλληλη τραγωδία είναι σε εξέλιξη για τρίτο 24ωρο στο δάσος της Δαδιάς, που αποτελεί το “σπίτι” για πολλά είδη της πανίδας μας. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αρπακτικών πουλιών που ζουν στην Ευρώπη φωλιάζουν στο δάσος της Δαδιάς, με προεξάρχοντα τον μαυρόγυπα, ο οποίος διατηρεί τη μοναδική αναπαραγωγική του αποικία στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια σε αυτό το δάσος.

Ρεύμα υψηλής τάσης!

Εικόνα
Προτιμώ έναν καινούριο φίλο, λέει ο Κορνήλιος Καστοριάδης, παρά ένα καινούρο αμάξι(!) και προσθέτει: "Ο πληθυσμός βυθίζεται στην ιδιώτευση εγκαταλείποντας τον δημόσιο χώρο στις γραφειοκρατικές, διευθυντικές και χρηματιστικές ολιγαρχίες. Ένας νέος ανθρωπολογικός τύπος ατόμου αναδύεται, που καθορίζεται από την απληστία, την αποστέρηση, τον γενικευμένο κομφορμισμό (που στη σφαίρα του πολιτισμού αποκαλούν ωμά μετανεωτερικότητα). Όλα αυτά υλοποιούνται μέσα σε δομές βαρύτατες: την τρελή και δυνάμει θανατηφόρα πορεία μιας αυτονομημένης τεχνο-επιστήμης, τον καταναλωτικό, τηλεοπτικό και διαφημιστικό αυνανισμό, την εξατομίκευση της κοινωνίας, την ταχύτατη τεχνική και «ηθική» παλαίωση όλων των «προϊόντων», ενός «πλούτου» που αν κι αυξάνεται αδιάκοπα, λιώνει ανάμεσα στα δάχτυλα.