Παριανές υποκειμενικότητες

Η «Φωνή της Πάρου» φιλοξένησε στο σημερινό της φύλλο το μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, Μαρία Χανιώτη, η οποία απάντησε σε ερωτήσεις για το πολιτικό σκηνικό, για τα θέματα ακρίβειας και υγείας που ταλανίζουν τους πολίτες, αλλά και για το εάν θα είναι τελικά υποψήφια στις προσεχείς εκλογές... Παραθέτουμε αυτούσια τη συνέντευξη όπως αυτή δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φωνή της Πάρου" Χρονιά εκλογών αυτή που διανύουμε -κυρία Χανιώτη- και με την ιδιότητα του μέλους της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. στις Κυκλάδες θα θέλαμε να μας πείτε ποιο είναι, κατά τη δική σας προσέγγιση, το διακύβευμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης; Μ.Χ.: Αυτές οι εκλογές είναι ίσως οι πιο κρίσιμες των τελευταίων δεκαετιών. Ο βαθμός κρισιμότητάς τους είναι σε απόλυτη συνάρτηση για το ποιο θεωρούμε ότι είναι το διακύβευμα. Θεωρώ ότι αυτή τη φορά οι Έλληνες πολίτες ψηφίζουν για περισσότερη δικαιοσύνη παντού. Στο κράτος, την οικονομία, την κοινωνία. Τα τελευταία 3,5 χρόνια

Ένα συνηθισμένο απόγευμα στη Νάξο . Διακομιδή ασθενούς με ιδιωτικό πλωτό μέσο. Δίπλα αραγμένο το πλωτό ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, με αναρτημένη κλίνη για να απορροφά τους κραδασμούς του κυματισμού και όλα τα απαραίτητα για μια ασφαλή και φθηνή διακομιδή , οξυγόνο, απινιδωτή κλπ. Αυτό που δεν απέκτησε ποτέ είναι προκηρυγμένες θέσεις από το ΕΚΑΒ για διασώστες και από το Λιμενικό για πλήρωμα. Δεν πειράζει , στο γάμο του καραγκιόζη πετιούνται από το ΕΚΑΒ, που τα πληρώνει, Νάξο- Σύρο όσο Νάξο -Νέα Ζηλανδία κάτι χιλιάδες ευρώ κάθε φορά. Πόσο κόστισε το Πλωτό Ασθενοφόρο; Γιατί δεν επιλέγεται; Πόσο θα κόστιζαν στο ελληνικό Δημόσιο οι μισθοί της επάνδρωσης του Πλωτού Ασθενοφόρου ; Ποιος είναι ο ετήσιος τζίρος του ιδιώτη; Πόσο ασφαλείς είναι αυτές οι διακομιδές ; Πόσες εκατοντάδες χιλιάδες έχει πληρώσει αποζημιώσεις το ελληνικό δημόσιο, για μη έγκαιρες και ασφαλείς διακομιδές ; Ερωτήσεις για κοινούς λύτες, εκτός νιρβάνας. Υ.Γ. Μερικά πράγματα φαίνονται τόσο απλά και αυτονόητα και ταυτόχρονα αδιανόητα

Είναι άραγε η μάχη χαμένη εκ των προτέρων , πριν καν δοθεί ; Έφτασε η στιγμή που το πιο τρομακτικό σενάριο απώλειας ελέγχου εμφανίζεται μπροστά σου. Μια υπόθεση που συνέχεια σε περιτριγύριζε αρκετά χρόνια τώρα , αλλά δεν σου είχε κτυπήσει την πόρτα. Κάτι που φαίνονταν στον ορίζοντα και πλησίαζε αργά-αργά και βασανιστικά , τώρα μπήκε στο λιμάνι. Είναι αυτή η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων ; Φυσικά και όχι. Ήρθε η ώρα να κάνουμε πιο έντονα και με ειλικρίνεια την αυτοκριτική μας και να αναθεωρήσουμε το μοντέλο ανάπτυξης που υποστηρίξαμε και ευθέως και πλαγίως. Ίσως , με όλες τις κινητοποιήσεις του παρελθόντος , ξεχάσαμε την σπουδαιότερη. Αυτήν του μέλλοντος. Βλέπουμε μέχρι την μύτη μας και όσο περνάμε καλά , δεν κοιτάμε παραπέρα. Όχι απλώς έχουμε αποδεχθεί την ήττα μας , την έχουμε «αγαπήσει» κιόλας. Η ζωή από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου χρειάστηκε θάρρος , δύναμη κι αγώνα για να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες. Σήμερα η απομόνωση κι η αδιαφορία και η «σιγουριά» ότι δεν μπορείς να έχεις

Στις 16/1/2023, Η Λαϊκή Συσπείρωση Πάρου έβγαλε την παρακάτω ανακοίνωση: "ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Κάνουμε γνωστό ότι ο εκλεγμένος με την Λαϊκή Συσπείρωση δημοτικός σύμβουλος Χαρίλαος Γιουρτζίδης, παραιτείται του αξιώματος του , αφού βλέπει πλέον την συμμετοχή του στα κοινά του νησιού μας, έξω από τον συνδυασμό της Λαϊκής Συσπείρωσης. Τη θέση του θα καταλάβει η Παρασκευή Καπούτσου. Ο δε κοινοτικός σύμβουλος Κώστου Άγγελος Πιτσικάλης δεν εκπροσωπεί πλέον την Λαϊκή Συσπείρωση. Πάρος 16-1-22" Ο ίδιος ο Χάρης Γιουρτζίδης σε ξεχωριστή ανακοίνωση, εξήγησε τους λόγους: "Ο λόγος παραίτησης μου από την Λαϊκή συσπείρωση και από την θέση του Δημοτικού Συμβούλου. Η συγκυρία των εκλογών του 2019 με οδήγησε στην απόφαση μαζί με πολλούς άλλους συμπατριώτες μου να ενταχθώ στο ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης με υποψήφιο δήμαρχο τον αξιόλογο συμπολίτη μας Κώστα Ροκονίδα. Στις εκλογές εκείνες, είναι γνωστό ότι ισοψήφησαν οι δύο παρατάξεις, τα λάθη τακτικής που έγιναν από την πλευρά της Λαϊκής Συσπείρω

  Θεά της θλίψης και της χαράς «Η λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε», αν και είναι «πιο κοντός απ’ τη λύπη του ο άνθρωπος».   Ο Ελύτης που τραγούδησε «τις χαρές ανείδωτες», συχνά άφησε την ποίηση του να προσαράξει σε υφάλους θλίψης (Δυτικά της Λύπης). Μάλλον δεν υπάρχει ποιητής που να μην έγινε σε κάποια στιγμή ιερέας της λύπης. Η χαρά σπανίζει στα ποιήματα. Αυτό γιατί τα θετικά συναισθήματα μας γεμίζουν πληρότητα, μας δίνουν ικμάδα αυτάρκειας και αυτοεπιβεβαίωσης.   Όταν δεν έχουμε τη χαρά, γυρεύουμε στήριξη και παρηγοριά. Αν βάλουμε τα όσα έχουν γραφτεί γι’ αυτήν από τη μια και τα άλλα της πίκρας, της λύπης, της θλίψης, από την άλλη, η ζυγαριά θα γείρει απ’ την δεύτερη μεριά. Ίσως είναι έτσι φτιαγμένος ο άνθρωπος, να έχει πολύ περισσότερα κύτταρα ευαισθησίας προς το μέρος των συναισθημάτων αυτών. Η χαρά είναι σύντομη, ξοδεύεται γρήγορα, η πίκρα γίνεται σταθερότερη και διαρκέστερη. Πιθανόν είναι ένας προορισμός της ποίησης να αυξήσει την ευαισθησία μας στα θετικά συναισθήματα,