ΠΑΡΟΣ … ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ
Είναι άραγε η μάχη χαμένη εκ των προτέρων , πριν καν δοθεί ;
Έφτασε η στιγμή που το πιο τρομακτικό σενάριο απώλειας ελέγχου εμφανίζεται μπροστά σου.
Μια υπόθεση που συνέχεια σε περιτριγύριζε αρκετά χρόνια τώρα , αλλά δεν σου είχε κτυπήσει την πόρτα.
Κάτι που φαίνονταν στον ορίζοντα και πλησίαζε αργά-αργά και βασανιστικά , τώρα μπήκε στο λιμάνι.
Είναι αυτή η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων ;
Φυσικά και όχι.
Ήρθε η ώρα να κάνουμε πιο έντονα και με ειλικρίνεια την αυτοκριτική μας και να αναθεωρήσουμε το μοντέλο ανάπτυξης που υποστηρίξαμε και ευθέως και πλαγίως.
Ίσως , με όλες τις κινητοποιήσεις του παρελθόντος , ξεχάσαμε την σπουδαιότερη.
Αυτήν του μέλλοντος.
Βλέπουμε μέχρι την μύτη μας και όσο περνάμε καλά , δεν κοιτάμε παραπέρα.
Όχι απλώς έχουμε αποδεχθεί την ήττα μας , την έχουμε «αγαπήσει» κιόλας.
Η ζωή από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου χρειάστηκε θάρρος , δύναμη κι αγώνα για να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες.
Σήμερα η απομόνωση κι η αδιαφορία και η «σιγουριά» ότι δεν μπορείς να έχεις ρόλο , έχουν ατονήσει αυτά τα χαρακτηριστικά.
Πρέπει , αν έχουμε πια καιρό , να επιλέξουμε (εμείς) τον δρόμο μας.
Δεν βοηθά σχεδόν καθόλου να αρχίσουμε να κατηγορούμε το «παρελθόν».
Φυσικά και δεν το ξεχνάμε , ούτε το «αθωώνουμε».
Όμως το μελετάμε για να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη.
Επανερχόμαστε.
Έχουμε άραγε καιρό ή όλα είναι προδιαγεγραμμένα.
Φυσικά και έχουμε … αλλά , «γιά νά γυρίσει ὁ ἥλιος, θέλει δουλειά πολλή ...» που λέει κι ο μεγάλος μας ποιητής.
Τώρα το τι θα χρειαστεί είναι «μεγάλη κουβέντα» και με πολλές παραμέτρους.
Το πρώτο βήμα όμως είναι «να βρεθούμε».
Σ΄αυτόν τον τόπο δεν κάνουμε διάλογο , δεν ακούμε παρά μόνο αυτά που λέμε εμείς , όχι τον άλλο.
Το μέλλον αυτού του τόπου κρίνεται μέρα με την μέρα και νομίζουμε ότι ένα πολύ θετικό στοιχείο την συγκεκριμένη στιγμή είναι η συνειδητοποίηση των περισσοτέρων , για τους κινδύνους που «κουβαλά» αυτού του είδους η ανάπτυξη και η ανησυχία τους για το γεγονός αυτό.
Τώρα λοιπόν είναι η ώρα μηδέν , η πιο σημαντική στιγμή , του προγραμματισμού , της σοβαρότητας και της ευθύνης.
Μεγάλα λόγια θα μου πείτε , που σχεδόν πάντα μένουν λόγια.
Ίσως έχετε δίκιο …
Ας κάνουμε όμως μια «προσπάθεια διάψευσης» …
Άλλωστε όπως λέγεται … «η μάχη που χάθηκε … είναι αυτή που δεν δόθηκε ποτέ ».
Ή όπως λέει κι ο Σαρτρ «Χαμένη μάχη, είναι η μάχη που πίστεψες ότι θα την έχανες».
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΥΓ Το άρθρο θα μπορούσε να έχει τίτλο… ΦΩΝΑΖΕΙ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ… ΑΛΛΑ ΠΟΥ…
