Χθες γιόρτασε η Πάρος
Χθες είχαμε γιορτή Από χθες νιώθουμε χαρούμενοι, νιώθουμε και ψηλότεροι γιατί λάβαμε παραδείγματα ζωής, αγάπης και μοιράσματος, ξαναγίναμε για λίγο άνθρωποι, αφήσαμε πίσω κακίες και υστεροβουλίες, ενωθήκαμε δανεισμένοι αγάπη και καλοσύνη από τον περίσσιο πλούτο του Δασκάλου και θυμηθήκαμε αυτά που γράφαμε το Δεκέμβρη του 2021 όταν ξεκινούσε η περιπέτειά του.
Ο Δάσκαλος είναι ένας από τους πρώτους ανθρώπους που εκτίμησα κατά τον ερχομό μου στο νησί, το καλοκαίρι του 2014, φουριόζος από τη βοή της πόλης και αγχωμένος για αυτά που «έπρεπε» να γίνουν στον τόπο που αγαπούσα από μικρός.
Στις πολλές συζητήσεις που άνοιγα με το Γιάννη, φίλος καρδιακός, πάντα έβρισκε τρόπο ο Δάσκαλος να τρυπώνει με τις ιδέες του και τις πράξεις του έστω κι από απόσταση. Ήταν τόσο έντονη η παρουσία του στις αναζητήσεις μας που το μυαλό μου γέννησε την εικόνα του χωρίς να τον έχω δει ποτέ. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν η απόφασή του, ως διευθυντής του Γυμνασίου, να αφήσει τις πόρτες του σχολειού του ανοιχτές. Και η απόφασή του αυτή ήταν ιδιαίτερα βαριά, γιατί δεν ήταν παρμένη από κάποιον που δε συμμετείχε στο χορό αλλά απ’ αυτόν που ήταν μπροστά και βαστούσε το μαντήλι.
Ο Δάσκαλος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος τόλμησε και κατάφερε να ξεκλειδώσει τη γνώση όχι για να την κατακτήσει, αλλά για να τη μοιραστεί. Δεν είναι τυχαία η φράση «Είμαστε μαζί. Είμαστε συμμαχία» που έγραψε στον πίνακα του σχολειού του ως πρωτοδιόριστος εκπαιδευτικός απευθυνόμενος στα παιδιά. Γιατί τα παιδιά μπορεί να αντιμετωπίζονται σαν μαθητές από μας τους μεγαλύτερους, αλλά στην ουσία της ύπαρξής τους είναι δάσκαλοι που μας ξαναδείχνουν τη ζωή. Αν τα παρατηρήσεις, έχεις την ευκαιρία να γίνεις σοφός, αν όχι, με σιγουριά μένεις ξύλο απελέκητο.
Ο Δάσκαλος, λοιπόν, έδωσε στην εξουσία την αξία που της πρέπει και έβαλε μπροστά απ’ αυτή και το δάσκαλο και το μαθητή. Η γνώση δεν μπορεί να είναι στρατευμένη και εκπορευόμενη από ένα κέντρο. Πρέπει να είναι λεύτερη και να προσαρμόζεται σε ιδιοσυγκρασίες διαφορετικών μυαλών με διάφορα ενδιαφέροντα και προτεραιότητες.
Πρωτοστάτησε στη δημιουργία του «Αρχιλόχου» μέσω της μουσικής και των μουσικών της εποχής. Μέσα απ’ αυτόν (τον Αρχίλοχο) ξεπετάχτηκε ο ΑΟΠ και ο ΝΟΠ, άνοιξε το ελεύθερο βήμα με συζητήσεις και ανταλλαγές απόψεων που απαντούσαν σε προβλήματα δύσκολα μετά τη δικτατορία.
Έχει γράψει πάνω από 10 βιβλία και έχει στηλιτεύσει πολλές φορές την κακή μας νοοτροπία που έχει οδηγήσει στην αλλοίωση της ταυτότητας του νησιού, η οποία όπως χαρακτηριστικά λέει θεμελιώθηκε «στο μικρό, στο αργό και στο λίγο».
Και ακόμα και σήμερα συνεχίζει να αγωνίζεται για το μοίρασμα της γνώσης μέσω των σπουδαίων αναρτήσεών του, πάντα πιο μπροστά από την εποχή του, όπως άλλωστε όλοι οι λίγοι που κινούν την ιστορία της ανθρωπότητας.
Ως τέτοιο αγωνιστή περιμένω την παρέα του ανάμεσα στις γάτες του, στα βιβλία του και στη γαλήνια ανησυχία του.
Δάσκαλε να είσαι καλά!!!
