Ο Αρης και η μεξικάνικη κουζίνα
Επειδή αρχίζω να εκνευρίζομαι με την κριτική που ασκείται στον Αρη που στην ενδεκάδα που δεν έχει ούτε έναν Ελληνα, είπα να γράψω αυτές τις γραμμές για να αναδείξω μια διαφορετική οπτική του θέματος και γιατί θεωρώ πως αυτή η κριτική εμπεριέχει αρκετή δόση υποκρισίας.
Ο Αρης λοιπόν δεν είναι ελληνική ομάδα γιατί δεν έχει ούτε έναν Ελληνα στη σύνθεσή του. Ωραία! Ας υποθέσουμε τώρα πως υπάρχει στο Χαλάνδρι ένα εστιατόριο που σερβίρει αποκλειστικά μεξικάνικο φαγητό. Αυτό δεν το καθιστά μια μεξικάνικη επιχείρηση. Προφανώς και είναι ελληνική, αφού βρίσκεται σε ελληνική πόλη, κατά πάσα πιθανότητα έχει Ελληνες ιδιοκτήτες και οι πελάτες του κατά κύριο λόγο είναι Ελληνες. Το ζητούμενο γι αυτή την επιχείρηση όπως και για όλες τις υπόλοιπες είναι αν το προϊόν που διαθέτει είναι ποιοτικό, όχι γιατί έχει μόνο μεξικάνικα και δεν πετάει και κανένα παστίτσιο ή κανένα πιτόγυρο.
Οποιος θέλει ελληνική κουζίνα θα πάει αλλού και θα την απολαύσει. Θα μου πείτε τώρα τι σχέση έχει το ποδόσφαιρο με το φαγητό. Ενδεχομένως μία μόνο. Ενα εστιατόριο και μια επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα είναι και τα δύο επιχειρήσεις. Το εστιατόριο προσφέρει φαγητό και η ποδοσφαιρική ομάδα (θα έπρεπε να) προσφέρει όμορφο ποδόσφαιρο. Αν αυτό μπορεί να συμβεί με ντόπια υλικά έχει καλώς. Αν συμβεί με εισαγόμενα, πάλι δεν ενδιαφέρει. Και επειδή όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, αυτοί που σήμερα κατακρίνουν τον Αρη που έχει μόνο ξένους, θα τον κατέκριναν για έλλειψη ποιότητας αν είχε μόνο Ελληνες κι έβγαινε στο πρωτάθλημα δωδέκατος. «Που πας με τον Κουτσομήτρα» θα του έλεγαν. Αντίστοιχα οι οπαδοί του Αρη που σήμερα είναι χαρούμενοι γιατί η ομάδα κάνει «μεταγραφές αεροδρομίου», αν αύριο η ομάδα δεν πετύχει τους στόχους της θα πουν «λογικό, κουβάλησαν όλους αυτούς τους μισθοφόρους. Πού πήγαν τα δικά μας τα παιδιά; Τι νοιώθουν οι τουρίστες από τη φανέλα του Αρη;» Ετσι λοιπόν. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και φυσικά θα μπορούσαμε σήμερα να λέγαμε διαφορετικά πράγματα αν τα ελληνόπουλα δεν είχαν που να παίξουν. Ευτυχώς ή δυστυχώς όμως, οι καλοί δεν πάνε χαμένοι. Ξενιτεύονται και παίζουν μπάλα και μάλιστα με καλύτερα λεφτά και σε καλύτερες συνθήκες από εδώ. Τελικά κανένας καλός δεν πάει χαμένος. Τώρα αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά για την ανάπτυξη του αθλήματος, θα πρέπει να δούμε τι γίνεται στις πιο κάτω κατηγορίες, η Super League δεν μπορεί να θεωρηθεί πεδίο ανάπτυξης του αθλήματος. Πόσοι ξένοι παίζουν στη super league 2 και στη football league; Ποιος είναι ο μέσος ηλικιακός όρος στις ερασιτεχνικές κατηγορίες; Αυτά πρέπει να μας ενδιαφέρουν.
Αν ο Αρης έχει έντεκα ξένους και παίζει καλή μπάλα, μπορεί κι εγώ να πάρω το τρένο και να πάω στη Θεσσαλονίκη να δω έναν αγώνα του από κοντά κι ας μην είμαι Αρης. Αλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που ταξίδεψα στο εξωτερικό για να δω καλό ποδόσφαιρο. Και τις περισσότερες φορές επέστρεψα μ ένα αίσθημα ζήλιας κι ένα παράπονο γιατί στη πατρίδα μου να μην μπορώ να δω πάνω από τρεις σωστές πάσες. Φυσικά αν ο Αρης αποτύχει θα πω πως οι παίκτες που πήρε δεν ήταν καλοί, πως ο προπονητής δεν έκανε καλή διαχείριση ή σωστή επιλογή στις μεταγραφές, δεν πρόκειται όμως ποτέ να πω πως η ομάδα απέτυχε επειδή δεν έχει ούτε έναν Ελληνα στην ενδεκάδα της. Και τώρα σας χαιρετώ. Αυτή η συζήτηση περί μεξικάνικης κουζίνας μου άνοιξε την όρεξη. Πάω να φάω μια τορτίγια με γύρο και τζατζίκι. Κορόϊδα μεξικάνοι, δεν ξέρετε τι χάνετε!
Νίκος Καραμάνος
