Μουντιάλ δεν παρακολουθείς, Premier League παρακολουθείς αγαπητέ Ερίκ; Champions League;
Το λάβαρο της επανάστασης εναντίον της διοργάνωσης του παγκοσμίου κυπέλλου από το Κατάρ σήκωσε και όχι αδικαιολόγητα κατά τη γνώμη μου ο γνωστός για τις ριζοσπαστικές του απόψεις πρώην ποδοσφαιριστής Ερίκ Καντονά. Η τεράστια αυτή προσωπικότητα για το χώρο του ποδοσφαίρου δήλωσε πριν την έναρξη της διοργάνωσης (το απόσπασμα από δημοσίευμα του Πρώτου Θέματος)
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν με νοιάζει καθόλου το Μουντιάλ αυτό. Δεν είναι πραγματικό Μουντιάλ για εμένα. Το Κατάρ δεν είναι μια ποδοσφαιρική χώρα. Δεν είμαι εναντίον της ιδέας να φιλοξενηθεί αυτή η διοργάνωση σε μια χώρα που μπορεί να προωθηθεί και να αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο, όπως συνέβη σε προηγούμενες δεκαετίες με τις ΗΠΑ και με τη Νότια Αφρική. Στο Κατάρ δεν υπάρχει τίποτα, μόνο το χρήμα. Όλα γίνονται για τα λεφτά. Ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν και συμπεριφέρονται στους ανθρώπους που συμμετείχαν στην κατασκευή των γηπέδων είναι φρικτός. Τόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν. Και εμείς θα πάμε να γιορτάσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο», είπε ο Καντονά. Και συνέχισε: «Εγώ δεν θα το παρακολουθήσω. Καταλαβαίνω ότι το ποδόσφαιρο είναι και μπίζνες, αλλά πιστεύω ότι στο συγκεκριμένο μέρος δεν θα έπρεπε να δοθεί αυτή η ευκαιρία».
Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με όλα τα παραπάνω; Αλλά αν δούμε πιο προσεκτικά αυτές τις δηλώσεις θα διαπιστώσουμε πως υπάρχει μια διάκριση που δεν θα έπρεπε. Αλήθεια, τόση σημασία έχει αν η διοργάνωση γίνεται σε μια χώρα στην οποία δεν υπάρχουν προοπτικές να αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο; Και αυτή η κατανόηση πως το ποδόσφαιρο είναι και μπίζνες; Αν το ποδόσφαιρο είναι και μπίζνες, τότε μπορούμε να εξηγήσουμε θαυμάσια γιατί η διοργάνωση γίνεται στο Κατάρ. Εκτός αν αποδεχθούμε πως οι Αραβες εμίρηδες που έχουν εισβάλει τα τελευταία χρόνια σε πολλά ευρωπαϊκά κλαμπ μερικά εκ των οποίων λαοφιλέστατα και ιστορικά συμβάλουν να αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο στη Γαλλία και την Αγγλία για παράδειγμα αλλά όχι στην ίδια τους τη χώρα. Και με ποιον τρόπο συμβάλουν να αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο εκεί; Ανεβάζοντας σε δυσθεόρητα και παράλογα ύψη την αξία των ποδοσφαιριστών που αποκτούν οι ομάδες τους, γιατί αν παρατηρήσουμε προσεκτικά ελάχιστα ενδιαφέρονται για την αναπτυξιακή διαδικασία αυτών των συλλόγων και την ανάδειξη ταλέντων και περισσότερο προσεγγίζουν το άθλημα σαν να παίζουν Football Manager με πραγματικά λεφτά στην κανονική ζωή. Και από πού προέρχονται άραγε αυτά τα δις (για να μην πω τρις) που επενδύουν σε ομάδες εκτός της χώρας τους; Μήπως δεν γνωρίζουμε τα επίπεδα φτώχειας στο Κατάρ που συνυπάρχουν με τον αμύθητο πλούτο μερικών Εμίρηδων μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού; Ανθρωποι λιμοκτονούν και ζουν πολύ κάτω από τα όρια της φτώχιας για να μπορούν αυτοί οι ελάχιστοι να σπαταλούν αμύθητα ποσά αγοράζοντας παίκτες. Ας το παραδεχτούμε. Αν δεν μας ενοχλεί αυτό, τότε προσεγγίζουμε το θέμα συντεχνιακά. Ας πλουτίζει ο κλάδος μας αρκεί να μην τελούνται μεγάλες διοργανώσεις στη χώρα των ιδιοκτητών των ομάδων μας. Ε λοιπόν όχι. Αν πραγματικά μας ενδιαφέρει η ανάπτυξη του ποδοσφαίρου, αν μας νοιάζει ο κοινωνικός του ρόλος, αν μας εξοργίζει η φτώχια, η καταπίεση, οι ζωές που χάνονται στο όνομά του, τότε θα πρέπει να τοποθετούμαστε συνολικά απέναντι σ αυτό το έκτρωμα που λέγεται επαγγελματικό ποδόσφαιρο και όχι επιλεκτικά. Οχι μόνο μουντιάλ. Ούτε Premier League, ούτε Ligue 1, ούτε Champions League πρέπει να παρακολουθούμε αγαπητέ Ερίκ. Για να μην μιλήσουμε για τις τεράστιες χορηγίες στοιχηματικών εταιριών. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο ...
