49 χρόνια Πολυτεχνείο - 46 χρόνια «Αρχίλοχος»
Του Χρίστου Γεωργούση
Πετύχατε. Οι πετρούλες που ρίξατε στα γρανάζια έφεραν εμπλοκή στα μηχανήματά τους. Μερικά εξαρτήματα έσπασαν. Τ’ ανταλλακτικά που έβαλαν βιαστικά δεν είχαν τέλεια εφαρμογή. Δεν λογάριασαν τις τριβές, δεν μέτρησαν σωστά την τάση. Έσφιξαν τις βίδες πολύ, χωρίς να λογαριάσουν την τριβή και την θέρμανση. Τα μέταλλα στράβωσαν. Ένα βραχυκύκλωμα έκανε το μοτέρ να στρέφεται πιο σύντομα, οι ιμάντες γλίστρησαν και πετάχτηκαν. Μπερδεύτηκαν όλα, παραδόθηκαν όλα σε ανεξέλεγκτη κίνηση και θρυμματίστηκαν. Άξονες, ρουλεμάν, σίδερα, σύρματα, αντιστάσεις, πηνία, νάτα σωριασμένα τώρα, εύκολο ήταν, έπρεπε να πεθάνετε πρώτα.
(Ελεγείο για το Πολυτεχνείο, 1973).
49 χρόνια Πολυτεχνείο
46 χρόνια «Αρχίλοχος»
Επέτειος της εξέγερσης των νέων σήμερα και ας ψάξουμε τη σχέση που έχει ο «Αρχίλοχος» με το Πολυτεχνείο. Τα γεγονότα έλαβαν χώρα το τριήμερο 15, 16 και 17 Νοεμβρίου 1973, ένα χρόνο αργότερα (17 Νοεμβρίου 1974) έγιναν εκλογές μετά την επταετία γύψου και ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η «Νέα Δημοκρατία» με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Λίγους μήνες μετά (Ιούλιος 1975) κυκλοφορεί η «Παριανή Γνώμη» με συντάκτες της όλους που θα περάσουν ως βασικά στελέχη απ’ τον «Αρχίλοχο» και θα υπηρετήσουν την αυτοδιοίκηση. Στο μετα-ξύ γίνονται ζυμώσεις στην Πάρο για τη δημιουργία αθλητικού-πολιτιστικού συλλόγου με τους Τάσο Κοντόσταυλο, Γιάννη Γκίκα και άλλους από τη μια και τους Φίλιππο Τσαντάνη, Νίκο Βαρθακούρη, Νίκο Κρίσπη και άλλους από την άλλη. Ο Σύλλογος ιδρύεται και επίσημα το 1976. Η ίδρυση και λειτουργία του Συλλόγου ήταν κι αυτή ένα είδος εξέγερσης στα μέχρι τότε δεδομένα της απουσίας συλλογικής ζωής και στις συνήθειες μιας κλειστής ζωής με ατολμία και φόβο. Αυτός ήταν ο λόγος που ο «Αρχίλοχος» καθιέρωσε μέσα στις σπουδαίες του εκδηλώσεις την επέτειο του Πολυτεχνείου μέχρι που η συνήθεια και «η γραφειοκρατικοποίηση» της μέρας αυτής κατέστησε την «γιορτή» περιττή. Τότε από το 1974-1980 ήθελε τόλμη να προχωρήσει κανείς στο ετήσιο μνημόσυνο και το ίδιο και βαρύτερο κλίμα αντιμετώπιζαν οι μαθητές στα σχολεία, όπου δινόταν ένα δεκάλεπτο να ειπωθούν λόγια χωρίς ουσία. Ο «Αρχίλοχος» το αποτόλμησε με ουσιαστικές εκδηλώσεις, κάθε φορά και σε άλλη αίθουσα μέχρι που να αποκτήσει την τελευταία των πέντε διεθνών συνεδρίων, αίθουσα πολιτισμού, όπως την αποκάλεσε ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος Στάμενας.
