Στατιστικά καθρέφτης!
Στατιστικά καθρέφτης!
Η Ελλάδα είναι χώρα των εκπλήξεων και των εξαιρέσεων. Είναι η γνώμη που έχουν οι Έλληνες για τον εαυτό τους (απόγονοι αρχαίων Ελλήνων!), είναι ο έρωτας του ανορθολογισμού (θρησκοληψία, αστρολογία, συνωμοσιολογία και άλλα ωραία!). Στάχτη κάνουμε τον Ευκλείδη της Γεωμετρίας και την Άλγεβρα και την πρακτική αριθμητική! Εύκολα απ’ τη γη και τα στέρεα πάμε στα σύννεφα και αιθεροβατούμε και αναζητούμε αυταπάτες θρεπτικές και στηριχτικές! Μια χώρα με τους περισσότερους γιατρούς δεν έχει σοβαρό σύστημα υγείας. Με τους περισσότερους δασκάλους το εκπαιδευτικό μας νοσεί χρόνια τώρα. Με τους περισσότερους δικηγόρους και τη δικαιοσύνη την ψάχνουμε. Απίστευτοι είμαστε! Για ποιο λόγο κάνουμε χρόνια στα δικαστήρια και συχνά η απόφαση βγαίνει μετά θάνατον; Να διοριστούν δικαστικοί, θα λέγαμε, όλοι της εύκολης απάντησης. Αμ δε! Οι δικαστικοί περισσεύουν, αλλά δικαιοσύνη δεν φαίνεται! Και γιατί παρακαλώ; Γιατί προωθούνται οι περισσότεροι στις πιο πάνω βαθμίδες και είναι λίγοι αυτοί των κάτω, ειρηνοδίκες και πρωτοδίκες. Αν πάμε σε πόλεμο οι περισσότεροι θα είναι από συνταγματάρχες και πάνω, πού να βρούμε στρατιώτες και λοχίες και δεκανείς; Όλα προς τα ανώτερα τείνουν! Ελληνική ιδιορρυθμία και αυτό! Γράφοντας στο «Βήμα» για την Έκθεση Πισαρίδη (Νομπελίστας οικονομολόγος από την Κύπρο) ο Αντώνης Καραμπατζός (καθηγητής στη Νομική Σχολή ΕΚΠΑ) παρατηρεί: «Οι καθυστερήσεις στην έκδοση των αποφάσεων των δικαστηρίων στη χώρα μας δεν οφείλονται στην υποστελέχωση των δικαστηρίων. Τουναντίον. Ο αριθμός των δικαστών μας είναι αναλογικά υψηλότερος από τον μέσον όρο τη Ε.Ε. Το 2017 η Ελλάδα είχε 26,5 δικαστές ανά 10.000 κατοίκους. Η Γερμανία 24,2, η Ιταλία 10, 7 και η Γαλλία 10,5. Το πρόβλημα μάλλον έγκειται στην αναποτελεσματική κατανομή των δικαστών στους διάφορους βαθμούς. Στην Ελλάδα το 2014 το 59% των δικαστών υπηρετούσε στον πρώτο βαθμό και το 9,5 στα ανώτατα δικαστήρια. Τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 70,6 και 5,3 στη Γαλλία. 74,9 και 4,6 στη Γερμανία και στην Ιταλία 77,7 και 4,75%.». Σε άλλο σημείο του κειμένου ο αρθρογράφος αναφέρεται σε άλλη παθογένεια του δικαστικού συστήματος. Το ελληνικό δικαστικό σύστημα κατατάσσεται τελευταίο μεταξύ των 27 χωρών της Ε.Ε. ως προς τον βαθμό εισαγωγής πληροφοριακών συστημάτων και μηχανογράφησης.
Με άλλα λόγια λοιπόν: Με πολλούς στρατηγούς και λίγους στρατιώτες δεν μπορούμε να πάμε σε πόλεμο. Με λίγους πρωτοδίκες και πολλούς αρεοπαγίτες δεν γίνεται να λειτουργήσουν τα δικαστήρια! Τα στατιστικά δίνουν συχνά εικόνες μιας πραγματικότητας που μας ξεφεύγει! Και όχι μόνον στη δικαιοσύνη!
Χρίστος Γεωργού
σης
