Νέο εκλογικό σύστημα
Νέο εκλογικό σύστημα
Θα αγιαστούν τα νερά, θα αγιαστούμε κι εμείς και σιγά σιγά θα προχωρήσουμε στις δημοτικές εκλογές, αφού μάλλον πρώτα γίνουν οι εθνικές. Έχω γράψει παλιότερα κείμενα, αλλά πού να ψάχνω τώρα στα αρχεία μου. Το θέμα είναι το εκλογικό σύστημα, όπου πολλοί προσπάθησαν να βελτιώσουν τα πράγματα αλλά ή έκαναν πίσω ή τα παράτησαν. Μερικό σπαταλιούνται στη θεωρία, άλλοι περί άλλων τυρβάζουν και στο μεταξύ οι κεντρικές εξουσίες, στις οποίες συμμετέχουν όλα τα κόμματα λίγο πολύ, συνεργάζονται ως ένα βαθμό και ας κάνουν τον ασυμβίβαστο. Μέχρι και η Χρυσή Αυγή ήθελε να μπει στο κοινοβούλιο και ο δικός της δερβέναγας είπε το αμίμητο «εγέρθητος» κάνοντας το ρήμα ουσιαστικό, ο εγέρθητος, του εγέρθητου κ.λ.π. Όλοι θέλουν να μπουν στο κοινοβούλιο, ενώ δεν είναι το καθοριστικό όργανο της εξουσίας. Των χρημάτων, τού μπεζαχτά, του ταμείου, ναι, όχι όμως της εξουσίας. Και ποιο είναι αυτό που μάς εξουσιάζει; Δεν αναρωτηθήκαμε γιατί δεν αλλάζουν τα πράγματα μετά τις εκλογές, γιατί η εξουσία δεν αλλάζει και αν αλλάζει, είναι κάποια ασήμαντα ποσοστά της μοίρας. Τι εμπόδιζε λ.χ. το Σύριζα, κόμμα αριστερό κατά πολλούς, να κάνει ένα νόμο για τις παραλίες που να φέρνει τα πάνω κάτω; Μπορεί να διαμορφωθεί μια ομάδα πανελλήνιας εμβέλειας πολιτών που να συσκέπτεται κατά περιοχή και να βγάζει τα πορίσματά της. Δεν είναι ανάγκη να είναι στη Βουλή και να βρίσκεται μέσα στις τοξικότητες της ακατάσχετης φλυαρίας. Μπορεί να διεκδικήσεις μέρος εξουσίας έξω από τις εξουσίες. Η εκκλησία έχει εξουσία, αλλά δεν εκλέγονται ιερείς στο κοινοβούλιο, ούτε δεσποτάδες. Ξεφύγαμε απ’ το θέμα αλλά θα τα πούμε τα άλλα πιο σύντομα και θα ισοφαρίσουμε!
Ποιο εκλογικό σύστημα θα ήταν καλύτερο στην αυτοδιοίκηση; Η προηγούμενη κυβέρνηση ψήφισε καλώς την απλή αναλογική, να ψηφίζεις το Γιώργο και να βγαίνει Γιώργος, όχι Σταμάτης. Τα άλλα όλα που ειπώθηκαν είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, ότι δήθεν δεν μπορεί να πάρει απόφαση το Δημοτικό Συμβούλιο. Κάθε θέμα έχει την πλειοψηφία του και δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα. Πρόβλημα υπάρχει που οι αντιδημοκρατικές παγίδες καμιά φορά αδρανοποιούνται και αυτό εξοργίζει τους απανταχού συμφεροντολόγους.
Υπάρχει και καλύτερο εκλογικό σύστημα. Ιδού: Οι πολίτες όλοι ενός Δήμου, σαν την Πάρο λ.χ. με 15.000 κατοίκους που θέλουν να αναλάβουν ευθύνες μπαίνουν σε ένα ψηφοδέλτιο και μόνο. Ας υποθέσουμε ότι τη θέληση αυτή, την προθυμία συμμετοχής την δείχνουν 100 πολίτες. Εκλέγονται οι 30 πρώτοι για το Δημοτικό Συμβούλιο και οι υπόλοιπο 50 αποτελούν το Κοινοβούλιο του Δήμου Πάρου που θα έχει τακτικές συνεδριάσεις και θα διατυπώνει γνώμες και προτάσεις. Οι 50 αυτοί σύμβουλοι θα συνεπικουρούνται από προέδρους σωματείων και συλλόγων και των 15μελών των Λυκείων. Και ο δήμαρχος πού; Ο δήμαρχος και οι αντιδήμαρχοι και άλλοι των επιτροπών θα εκλέγονται από τους πρώτους 30 συμβούλους. Ποιος θα βάλει τις φωνές για το απλό αυτό σύστημα; Μα η κεντρική εξουσία που ποδηγετεί την αυτοδιοίκηση και τα κόμματα που κομματιάζουν. Κόπτονται δήθεν για προγράμματα και για άλλα προεκλογικά τερτίπια και φανφαρονισμούς. Ποια παράταξη πολιτεύτηκε με βάση τα προγράμματά της; Νικητής βγαίνει ο κομματισμός στον οποίο κι εμείς παρασυρθήκαμε παλιότερα με αποτέλεσμα να ζημιώνεται η αυτοδιοίκηση, ο τόπος και η ίδια η λογική. Η μόνη επαναστατική λογική είναι οι πολίτες σε κάθε δήμο να αδιαφορούν για τους ανταγωνισμούς των κομμάτων και να αποφασίζουν μόνοι τους για το χωριό και την πόλη τους.
Χρίστος Γεωργούσης
