Κομματισμός και λαϊκισμός
Κομματισμός και λαϊκισμός
«Όσοι έκαναν αισιόδοξες εκτιμήσεις για τη χώρα μας μετά τη δικτατορία αγνόησαν κάποιους σοβαρούς παράγοντες, Ο πρώτος, και ίσως ο πιο σημαντικός, ήταν ότι η Ισπανία και η Πορτογαλία έγραψαν τη νέα πολιτική διαδρομή τους σε μια λευκή σελίδα. Αυτή περιέλαβε νέους πολιτικούς, χωρίς φορτία του παρελθόντος και με οπτική που κοίταζε μπροστά. Αντίθετα στη χώρα μας επέστρεψε, ως κυρίαρχο, το προδικτατορικό πολιτικό προσωπικό. Αυτό το προσωπικό δεν είχε κάνει υπέρβαση, στοιχειωδώς ανάλογη με εκείνη του Καραμανλή. Επανήλθε με τον παλιό κακό εαυτό του.
Ισπανία και Πορτογαλία είχαν επίσης πιο στέρεες κρατικές δομές. Λιγότερα πελατειακά σύνδρομα. Είχαν μια καλά εκπαιδευμένη μεσαία τάξη που θα τροφοδοτούσε και το χώρο της πολιτικής. Επειδή οι δημοκρατικές μεταβάσεις τους ήταν δυσκολότερες, το πολιτικό προσωπικό των χωρών αυτών διδάχτηκε την αξία της συναίνεσης». Αυτά γράφει ο Γιάννης Λούλης, γνωστός πολιτικός αναλυτής κι επικοινωνιολόγος στο σπουδαίο βιβλίο του «Στις ρίζες του κακού, πώς και γιατί εκτροχιάστηκε η μεταπολίτευση». Μη παραλείποντας τα θετικά τους, χαρακτηρίζει τους πρώην πρωθυπουργούς Ανδρέα Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά ως λαϊκιστές, ελάττωμα που το βρίσκει και στον Αλέξη Τσίπρα, ενώ συμπεραίνει ότι ο μεν Καραμανλής ο νεότερος και ο Κώστας Σημίτης παρά τις αρετές τους άφησαν να τους παρασύρουν τα κόμματά τους. Για τον Γιώργο Παπανδρέου γράφει ότι ξεκινούσε από κάποιο σημείο και κατέληγε αλλού. «Έμοιαζε διαρκώς «περαστικός»! Ηγέτες περαστικοί που δεν βλέπουν τα προβλήματα και χάνονται στον κόσμο τους, σαν να ορκίστηκαν να πηγαίνουν πιο πίσω τη χώρα από εκεί που την παρέλαβαν!
Χρίστος Γεωργούσης
