Ο δάσκαλος που έγινε γκουρού
Γράφει ο Giorgos Kyriazis
Πες μου ποιο δάσκαλο συμπαθείς και γιατί;
Όμως πριν απαντήσω θα κάνω μια μικρή εισαγωγή, με ένα απόσπασμα από κάτι «μεγαλύτερο» που γράφω.
«Το παρελθόν αλλάζει όταν θρηνούμε το μέλλον.
Όταν ήμουν μικρός είχα φάει πολύ ξύλο στο σχολείο, ήμουν βλέπετε «ζωηρός και ατίθασος».
Το ξύλο από τους δασκάλους δε με λύγισε τότε, αλλά πολλά χρόνια αργότερα. Έφαγα ξύλο τις μετρητοίς και το πλήρωσα με δόσεις (ακόμη έχω λίγες), ξύλο με πίστωση. Αναρωτιόμουν γιατί τα κορίτσια δε τρώνε ξύλο, αργότερα κατάλαβα ότι δυστυχώς κάποια το τρώνε όταν μεγαλώνουν.
Η μάνα μου ζύμωνε. Με έστειλε κάποιο βράδυ να ρίξω τα μούτρα μου και να πάω πεσκέσι μια κουλούρα και ένα ζωντανό πιτσούνι στο δάσκαλο που με ξυλοφόρτωνε. Περίμενα έξω από την πόρτα του σπιτιού, όπου έμενε με την οικογένειά του, ώρα πολλή. Μέχρι που έκατσα λίγο κάτω γιατί με είχε φάει η ορθοστασία. Βρήκα το σθένος να κάνω πολλά σενάρια με το μυαλό μου αλλά όχι να ρίξω το τείχος που μας χώριζε. Ο εγωισμός δε με άφησε να φύγω και έτσι χτύπησα.
Ο δάσκαλος, έμεινε έκπληκτος που είδε εμπρός του το δαρμένο τύραννο. Το κατάλαβα. Ήταν μια νίκη που μου έδωσε κουράγιο και μπήκα σπίτι σαν καλεσμένος. Ήμουν ειδικός στο πως ταΐζουν τα πιτσούνια, είχαμε περιστέρια. Με στάρι που είχα στη τσέπη μου ανοίγοντας το στόμα τους. Είχε μια «παράξενη ζέστη» στο σπίτι που δεν ήθελα να φύγω, ήταν χειμώνας. Κάποια στιγμή έφυγα σκεπτικός. Η συμπεριφορά και των δύο πλευρών άλλαξε».
Ας δεχτούμε ότι ο δάσκαλος που είναι παιδαγωγός, κάθεται στο θρανίο-έδρα και «διδάσκει αεί διδασκόμενος», από το Δημοτικό πάει Γυμνάσιο και μετά Λύκειο ή ΕΠΑΛ. Το ΕΠΑΛ είναι δύσκολη βαθμίδα εκπαίδευσης, διότι οι ανάγκες των μαθητών είναι πράγματι πολύπλοκες. Οι μαθητές έχουν αντικειμενικές δυσκολίες, μαθησιακές, κοινωνικές, οικονομικές πολλές φορές, αποκλεισμού και οι συνθήκες τους οδήγησαν σ’ αυτό το σχολείο. Πολλές φορές είναι παιδιά με ικανότητες πράξης εντυπωσιακές. Ο δάσκαλος πρέπει να είναι γκουρού για να προσφέρει έργο.
Στο λύκειο που είναι τα προπύλαια των εξετάσεων, ο δάσκαλος πρέπει να γνωρίζει καλά το manual του αντικειμένου του και να μπορεί να το διδάξει.
Το γυμνάσιο είναι ο κατεξοχήν χώρος σύγκρουσης της πυρηνικής οικογένειας με την κοινωνία και τους κανόνες της και η κατάσταση απαιτεί πολλή δύναμη και κουράγιο και από τις δύο πλευρές. Οι γονείς αρνούνται να παραδώσουν τα βλαστάρια τους στην κοινωνία και αμύνονται σθεναρά. Οι εκπαιδευτικοί είναι ο αερόσακος που παιδιά και γονείς ασκούν το δράμα τους.
Το δημοτικό είναι ένας κύκλος όπου οι μαθητές, πιασμένοι χέρι χέρι με τους δασκάλους και τους γονείς, κινούνται, παίζοντας και μαθαίνοντας τον εαυτό τους, προς τον αποχωρισμό.
Η απάντηση στο αρχικό ερώτημα είναι: αν ήσασταν εκπαιδευτικοί σε ποιο σχολείο θα θέλατε να διδάσκετε και γιατί;
