"Κατακάθι..."
Επροψές πέρασαν από το Δήμο κάποιοι περιφερειακοί φίλοι, εκ της περιφερείας, ξέρετε υποψηφίοι για να ενημερωθούν από το ΔΣ μας, για τα χάλια μας. Με τον έναν απ’ αυτούς έχω μιλήσει και κατ’ ιδίαν, πίνοντας καφεδάκιον γλυκό-γλυκό και άνευ ζαχάρεως, παρακαλώ, κι έχουμε προβληματιστεί παρέα για τα παραπάνω χάλια μας.
Επήρε, λοιπόν, τον λόγο και ανέπτυξε τας θέσεις της παρατάξεώς του με σύνεση και λογική χωρίς πολλές κορώνες. Η αλήθεια είναι ότι με το 99,9% αυτών που είπε εσυμφώνησα κι εγώ, τουλάχιστον στην κουβέντα που ανάπτυξα με τον εαυτό μου, παράλληλα με τα ακούσματα που είχα. Ξέρετε, στη θεωρία, λίγο πολύ, όλοι συμφωνάμε, όταν όμως επιμείνουμε στην πράξη, χάνεται εύκολα η ενότητα της συμφωνίας.
Όταν ήρθε και η σειρά μου να λαλήσω, είπα κάπως βαριεστημένα: «Τίποτα απ’ αυτά που λέτε δε θα κάνετε…». Είπα και κάποια ακόμα όπως μαρτυρούν και οι τελείες, έθεσα παύλα (.-) και σώπασα.
Η απάντηση που επήρα «με έβαλε στη θέση μου». Κεραυνοί θα ήταν τα λόγια του απαντητή, αν δεν είχε μεσολαβήσει εκιός ο καφές που σας είπα στην αρχή. Εκείνος μωρέ, ο γλυκός-γλυκός χωρίς ζάχαρη. Το πρώτο που μου είπε ήταν ότι είμαι απαισιόδοξος, το δεύτερο ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, το τρίτο να μη τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι, το τέταρτο ότι ήδη έχουν κάμει έγγραφα πολλά και καταγγελίες κι ότι εξαιτίας τους τρέχουνε πολλοί… Είπε κι άλλα κι, όταν εσταμάτησε, προσπάθησα να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου.
Επήρα, λοιπόν, το λόγο κι είπα…, κι αυτά που είπα έχω την αίσθηση ότι τα κατάλαβε, γιατί σίγουρα με είδε πίσω από το δάχτυλό μου, όσο καλά κι αν κρύφτηκα. Σήμερα θα του πω και τούτο το οποίο έχω τη βεβαιότητα ότι θα καταλάβει, ακόμα κι αν δε με θωρεί. Αγαπητέ φίλε, το καϊμάκι του καφέ έχει όλη τη γλύκα αλλά χωρίς το κατακάθι του ποτέ δε θα υπήρχε. Και τα δυο στο ίδιο φλιτζάνι ζούνε, το ένα το χαιρόμαστε, το άλλο το πετούμε. Βέβαια, πάντα υπάρχουν κι αυτοί οι λίγοι που γνωρίζουν την αξία του κατακαθιού και θαρούν ότι απ' τις σελίδες του διαβάζουν τα μελούμενα... Ακόμα, υπάρχουν και οι ελάχιστοι που δεν το πετούν, αλλά το εναποθέτουν στη γλάστρα τους, για να δυναμώσουν και να ανθίσουν οι τριανταφυλλιές τους.
Γιώργος Ανδρεάδης
