Πολιτεία και νησιωτικότητα
Του Κώστα Αργουζή 
Τα νησιά μας ήταν πάντοτε μια άλλη Ελλάδα, υποβαθμισμένη, παραμελημένη και αφημένη να αντιμετωπίζει μόνη της προβλήματα που μόνο η κεντρική κυβέρνηση μπορεί να επιλύσει αποτελεσματικά.
Κραυγαλέο δείγμα της διαχρονικά κυβερνητικής αδιαφορίας είναι η επικρατούσα κατάσταση στο Κέντρο Υγείας Πάρου – Αντιπάρου, το οποίο καλείται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας ενός κυμαινόμενου πληθυσμού που από 15.000 φτάνει ή και ξεπερνά κατά τους θερινούς μήνες τις 100.000.
Βασικές ειδικότητες, που προβλέπονται στον οργανισμό του Κέντρου Υγείας, παραμένουν για χρόνια κενές (γυναικολόγου) και άλλες κενώνονται προσεχώς όπως αυτή του καρδιολόγου και του ακτινολόγου.
Οι νοσηλεύτριες δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες του Κέντρου Υγείας, αφού χρειάζονται ακόμα τρεις για να καλυφθούν στοιχειωδώς τα κενά, αλλά η πολιτεία κωφεύει, ακόμα και όταν νοσηλεύτρια παριανής καταγωγής έχει υποβάλει αίτηση μετακίνησης από νοσοκομείο των Αθηνών στο Κέντρο Υγείας Πάρου.
Και βέβαια στον τομέα της καθαριότητας η κατάσταση είναι δραματική (και μιλάμε για χώρο υγείας), αφού υπηρετεί μόνο μια καθαρίστρια, με αποτέλεσμα νοσηλεύτριες, διοικητικό προσωπικό και κάποιες φορές και γιατροί να ασχολούνται και με την καθαριότητα.
Αλλά και το υγειονομικό ελικόπτερο που εδρεύει στο παλιό αεροδρόμιο και είναι σε διαρκή ετοιμότητα με γιατρό, δεν είναι πάντοτε στην πρώτη επιλογή του ΕΚΑΒ, που προτιμά άλλα μέσα μεταφοράς ασθενών πιο δαπανηρά και συχνά με ανεπίτρεπτες καθυστερήσεις.
Είναι πολλά αυτά που μπορούν να γίνουν στο χώρο της πρωτοβάθμιας δημόσιας περίθαλψης σε Πάρο και Αντίπαρο αρκεί να αποφασίσουμε εμείς οι μόνιμοι κάτοικοι να δράσουμε με σχέδιο και ενότητα και με συμπαραστάτες τους πολλούς φίλους των νησιών μας.
