Παριανές υποκειμενικότητες

⦁ Είκοσι δυο χρόνια πέρασαν από τη τραγική νύκτα που το «σαπάκι» των 35 ετών πήρε μαζί του άδικα 81 ανθρώπους στη θάλασσα και έναν στη στεριά. Μια νύκτα που θα μείνει και βαθιά χαραγμένη στη μνήμη του παριανού λαού, μια νύκτα που ανέδειξε τον αλτρουισμό, τις δυνατότητες της λαϊκής πειθαρχημένης οργάνωσης και τα αποτελέσματα της αλληλεγγύης. ⦁ Δυο χρόνια πέρασαν από τότε που ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής πολιτικής Ι. Πλακιωτάκης δεσμεύτηκε για την ανέλκυση του ναυαγίου, που σύμφωνα με τη Δημόσια Αρχή Λιμένων «… το ναυάγιο φαίνεται να αποτελεί ενεργό εστία ρύπανσης, καθόσον καθημερινά απελευθερώνει ρύπους στο περιβάλλον και απειλείται μεγαλύτερη υποβάθμιση του θαλασσίου περιβάλλοντος στο μέλλον λόγω της προϊούσας διάβρωσης του, …». Από τότε καμιά σχετική ενημέρωση από τον Υπουργό, καμιά απάντηση και στις σχετικές ερωτήσεις στη Βουλή. Από τότε καμιά ενημέρωση και από τον δήμαρχο Πάρου, ο οποίος επαίρεται για τις σχέσεις του με τον Υπουργό και παρά τις σχετικές κατά καιρούς ερωτήσει

Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΧΤΙΖΕΙ ΑΝΩΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΩΓΕΙΑ… Το παλιό αεροδρόμιο της Πάρου προήλθε από δωρεά του αείμνηστου Νικόλα Παντελαίου προς την κοινότητα Πάρου έκτασης 230 περίπου στρ., και την προσθήκη στη συνέχεια με αγορά του Δήμου 35 στρ. για την επέκταση του διαδρόμου. Το σύνολο της έκτασης παραχωρήθηκε στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας με τον όρο της επιστροφής στην περίπτωση που ο χώρος πάψει να λειτουργεί ως αεροδρόμιο.

Το έργο της αποχέτευσης των Λευκών και του Κώστου είναι ένα μεγάλο, σύνθετο και αναγκαίο έργο, κυρίως γιατί ο κίνδυνος μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα είναι μεγάλος και η προστασία του τελείως απαραίτητη. Δεν θα μπούμε στην πολιτική λογική, ότι προτεραιότητα είχε το έργο της Αγκαιριάς – Αλυκής. Αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία με την οποία θα ασχοληθούμε λεπτομερώς σε άλλο μας άρθρο.

  «Σαμίνα» και συναντίληψη Είμαστε σίγουροι ότι βρήκαμε με τη σειρά όλες τις αιτίες για πολλά απ' τα ναυάγια μας; Χρεωκοπία, Χρυσή Αυγή (ναυάγιο πλοίου εννοώ!), Σαμίνα, Μάτι; Είμαστε σίγουροι ότι πήραμε τα σωστά μέτρα για να μην ξαναπέσουμε στο λάκκο; Θα παραθέσω αυτό για το "Σαμίνα" και μετά βλέπουμε, Το δικαστήριο έκρινε ενόχους για το ναυάγιο του Σαμίνα τον πλοίαρχο και τον υποπλοίαρχο και τους καταδίκασε. Τα δικαστήρια δεν έχουν την πολυτέλεια να ψάξουν και σε βάθη μεγάλα. Αντιγράφω από εφημερίδα («Το Βήμα» 30-9-2001 άρθρο του Χ. Κ. Τσούκα με τίτλο «Γιατί ναυάγησε το Εξπρές Σαμίνα»). Το άρθρο αυτό το είχα βάλει στον πίνακα του σχολείου για τους καθηγητές.   «Το ναυάγιο του «Σαμίνα» αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που εργαζόμαστε στην Ελλάδα. Συνήθως απουσιάζει το ομαδικό πνεύμα, η καλλιέργεια του οποίου οφείλει να είναι κύριο μέλημα τη διοίκησης, χάριν ενός μυθοποιημένου ατομικού «φιλότιμου», το οποίο όμως σε κρίσιμες στιγμές μόνο γραφικό χαρακτήρα μπορεί να

  Γέλια και κλάματα Αποσύρθηκε από την πολιτική πριν μερικά χρόνια ο ηγέτης των Πράσινων της Γερμανίας Κον Μπετίτ, μορφή της Ευρώπης και φίλος της χώρας μας. «Πολλά που είπαμε ήταν για γέλια», είπε, «έστω κι αν κάπου προχωρήσαμε κι επιτύχαμε». Από τους δικούς μας πολιτικούς ποιοι άραγε θα μπορούσαν να πουν κάτι παρόμοιο, που όταν πιέζονται από καταλυτικά γεγονότα αναλαμβάνουν δήθεν τις ευθύνες τους στα λόγια και δεν κινούνται ούτε ρούπι από τις τακτικές που οδήγησαν σε τραγικά λάθη; Με τέτοια δύναμη αυτοκριτικής θα τα καταφέρναμε παντού καλύτερα. Η έλλειψη αυτογνωσίας και η απουσία έστω και μιας ελάχιστης αξιολόγησης της πορείας που ακολούθησαν οι πολιτικοί μας με τις παρέες τους και η τάση να μην παραδέχονται ποτέ συγκεκριμένα σφάλματα, είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο στη χώρα μας και ίσως δείχνει μια απ’ τις σοβαρές ευθύνες για τα δεινά που μας βρήκαν. Πολλοί αποσύρονται και γράφουν βιβλία ή δημοσιογραφούν, και στα γραφτά τους διαβάζουμε ότι όλοι οι άλλοι έφταιξαν, ενώ αυτοί αγωνί

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αποσύρει από τα Πανεπιστήμια προσωρινά την Πανεπιστημιακή αστυνομία. Δεν θα σου πει κανεις το γιατί, το παρουσιάζουν όμως ως κάτι φυσιολογικό και προσωρινό. Θα σου πω εγώ τι συμβαίνει: Στη Θεσσαλονίκη μετά την αναίτια και βίαιη επέμβαση στη συναυλία του Θανάση, που έβγαλε από τα ρούχα τους όχι μόνο όσους αντιτίθενται αλλά και οικογένειες που ήταν εκεί και κόσμο που δεν σχετίζεται με το ΑΠΘ αλλά φρίκαρε με όσα συνέβησαν, η οργή ξεχείλισε. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Στην εξεταστική του Σεπτεμβρίου η πτώση της συμμετοχής των φοιτητών σημείωσε βουτιά σε πάρα πολλές σχολές. Οι φοιτητές φοβήθηκαν να πάνε να δώσουν τα μαθήματα του σε ένα περιβάλλον που θυμίζει δικτατορία και υπήρξαν αμφιθέατρα άδεια. Αναρτησεις τις τελευταιες μερες στα σοσιαλ το επιβεβαιώνουν. Τρίτον οι διαρκείς έλεγχοι, σωματικοί και στοιχείων σε φοιτητές που απλά πήγαιναν στις σχολές τους μέσα στο Campus από αστυνομικούς εξόργισε εκατοντάδες γονείς ακόμα και στελέχη πολιτικά που τα παιδι

Πανηγυρίζει με δελτίο τύπου ο Δήμαρχος για την έκταση του παλαιού αεροδρομίου που με την 103/2022 απόφαση του Εφετείου Αιγαίου περιήλθε στην κυριότητα του δήμου. Το οποίο αναμφισβήτητα, είναι επιτυχία του δικηγόρου του δήμου κ. Κώστα Φιφλή. Πρόκειται για μια έκταση 223 στρεμμάτων, εκ των οποίων τα 188 προήλθαν από δωρεά του αείμνηστου Νικολάου Παντελαίου και τα υπόλοιπα 35 στρέμματα από αγορά του Δήμου. Η έκταση αυτή επί δημαρχίας Στέλιου Φραγκούλη παραχωρήθηκε στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας με όρο: Να επιστραφεί η έκταση στον Δήμο, εάν παύσει να λειτουργεί το αεροδρόμιο. Όπερ και εγένετο με τη βούλα του δικαστηρίου.

Τα τελευταία χρόνια η Αλυκή και η ευρύτερη περιοχή εμφανίζει εντυπωσιακή τουριστική ανάπτυξη. Τα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και η κατασκευή παραθεριστικών κατοικιών παρουσιάζουν συνεχή αύξηση και αυτό δημιουργεί υποχρεώσεις κυρίως από τη δημοτική αρχή και για έλεγχο της ασυδοσίας που έχει κάνει την εμφάνισή της και εδώ αλλά κυρίως για έργα υποδομής.

Του Πρόδρομου Νικηφορίδη Ως γέννημα θρέμμα της Κρήτης, βίωσα και βιώνω τον επαναλαμβανόμενο βιασμό της βόρειας Κρήτης και ειδικότερα του Ηρακλείου. Το πρώτο μου ταξίδι στις Κυκλάδες έγινε το 1978. Πάρος, Μύκονος και, ευτυχώς, αμέσως μετά Αμοργός. Στο Δημοτικό πηγαίναμε εκδρομή στα Μάταλα. Νάξος, Ιος, Σίκινος, Αστυπάλαια, Τήνος και Σύρος πολύ αργότερα. Στη Μύκονο επανήλθα για να επισκεφθώ τη Δήλο. Στην επιστροφή από τη Δήλο δεν αναγνώριζα το αγαπημένο κυκλαδίτικο τοπίο. Είχε χαθεί. Ο ξερός και απογυμνωμένος βράχος, με τη Χώρα και το πυκνό λευκό της, δεν υπήρχε πια. Το λευκό είχε εξαπλωθεί παντού, κυριαρχούσε. Ο βιασμός του τόπου είχε ήδη ξεκινήσει και σταδιακά χανόταν το όποιο πνεύμα του. Ο ρυθμός και η ταχύτητα ανέγερσης νέων κατασκευών διαταράσσουν αμετάκλητα την ισορροπία που έχει επιτευχθεί.

  Επίθεση αγάπης και Έλενα! "Η βασική πολιτική θα έπρεπε να είναι ξαναφυτέψουμε όσους περισσότερους κέδρους μπορούμε! Και βελανιδιές, και σχοίνους και φίδες και αρμυρίκια και κρίταμα και θυμάρια και φασκόμηλα και ό,τι άλλο μπορούμε. Από τις φυτεύσεις που γίνονται τόσα χρόνια από τόσους ανθρώπους στο Πάρκο του Αι-Γιάννη του Δέτη οι κέδροι πάνε πάρα πολύ καλά. Πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον πενήντα με ύψος πάνω από ένα μέτρο. Επίθεση χρειάζεται, η άμυνα δεν είναι αρκετή. Επίθεση αγάπης και δημιουργίας!". Αυτά έγραψε πριν χρόνια η Έλενα Συμεωνίδου ως απάντηση για την κοπή των κέδρων. Οι κέδροι  κατεβαίνουν μέχρι τη θάλασσα να βαφτιστούν στο Φιλίζι, στο Νταμουλί και αλλού. Ν' απαντάς στο κακό με το καλό, λέει η φίλη μας, να βρίσκεις τρόπους ώστε το κακό να χάνει στο τέλος το στοίχημα. Όλος ο δυτιικός πολιτισμός (και ο ανατολικός!) βασίζονται πάνω στον Μωσαϊκό νόμο. Γι' αυτό καταλήγουμε τυφλοί με το "οδόντα αντί οδόντος και οφθαλμόν αντί οφθαλμού". Δέστε