Το "κακό σπυρί" της μαρίνας έπρεπε κάποτε να σπάσει...
Τώρα, λοιπόν, που κατάκατσε κάπως ο κουρνιαχτός από το πέσιμο της «Μαρίνας» στα χέρια της δικαιοσύνης, ας πούμε κι εμείς κανά δυο υποκειμενικές κουβέντες.
Επιτέλους κάποιος τόλμησε να αναδείξει το θέμα και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό έγινε από κάποια υπηρεσία του Δήμου στην οποία υπηρετεί εργαζόμενος. Αυτό από μόνο του έχει μια ιδιαίτερη αξία, γιατί από τη μία καταδεικνύει την ευθύνη που έχουμε ως εργαζόμενοι απέναντι σε παρατυπίες που γίνονται και από την άλλη τη δύναμη να αντισταθούμε σ’ αυτές.
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Έτσι ο εργαζόμενος που καταγγέλλει πρέπει να ‘χει τεράστια ψυχικά αποθέματα για να αντιμετωπίσει την παράνοια μιας άρρωστης κοινωνίας, η οποία από τη μία συγχαίρει τον καταγγέλλοντα, από την άλλη συμμετέχει σύσσωμη στην παρανομία είτε από συμφέρον είτε με τη σιωπή της και τέλος ψάχνει για εξιλαστήρια θύματα. Μια κοινωνία που νίπτει τας χείρας της, όταν αναδεικνύονται ζητήματα τα οποία η ίδια γνωρίζει και συντηρεί με τη σιωπή της.
Στο πλαίσιο αυτό, το να αναζητήσουμε ευθύνες έχει τεράστια ιστορική, πολιτική και κοινωνιολογική αξία, ώστε να επισημάνουμε τα λάθη μας για να μην τα επαναλάβουμε στο μέλλον. Όμως το να αναζητήσουμε ευθύνες με στόχο την τιμωρία κάποιων επιλεγμένων από τη γενικότερη σαπίλα είναι τουλάχιστον άστοχο. Ας μη ξεχνάμε ότι με την τιμωρία κανείς από τη συντριπτική πλειοψηφία των τιμωρημένων δεν έγινε καλύτερος. Άλλωστε ποιος είναι ο αναμάρτητος που θα ρίξει την πρώτη πέτρα; Και για να πάμε λίγο παραπέρα τη σκέψη μας, για να μην έχουμε και τύψεις, ποιος μπορεί να είναι αναμάρτητος στα πλαίσια ενός κράτους το οποίο το ίδιο παρανομεί υπηρετώντας τους λίγους απέναντι στους πολλούς;
Βέβαια σε όλη αυτή τη διαδρομή από το κράτος ως τον πολίτη δε μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Μη ξεχνάμε ότι η δημοκρατία μας στηρίζει τις αποφάσεις της στην πλειοψηφία. Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι πλειοψηφίες που διαμορφώνονται στις δημοκρατίες της δύσης και πολύ περισσότερο στη χώρα μας είναι πλαστές, καθότι δημιουργούνται μέσω πλειοψηφικών εκλογικών συστημάτων και στην καλύτερη περίπτωση μέσω της ενισχυμένης αναλογικής. Έτσι λαμβάνεται μια απόφαση, πχ από το Δημοτικό Συμβούλιο για τη λειτουργία της μαρίνας, με την οποία παρά του ότι είναι κατά πλειοψηφία όλοι εξομοιώνονται. Όλο αυτό με μηδενιστικές εξισώσεις οδηγεί τελικά σε λαθεμένο καταμερισμό ευθυνών, αφού κατά την κοινωνία όλοι είναι ίδιοι.
Πριν προχωρήσω στο ιστορικό των ενεργειών που έχουν γίνει από πλευράς Δήμου για τη μαρίνα, σας θυμίζω δύο κείμενα που είχαν γραφτεί το 2017 και το 2018
Έχω την αίσθηση ότι με γλαφυρότητα παρουσιάζονται μέσα από τα παραπάνω δημοσιεύματα οι ευθύνες που έχουμε όλοι μας για παρανομίες που εις γνώση μας υφίστανται εδώ και πολλά χρόνια. Και για να βγάλουμε πιο χρήσιμα συμπεράσματα ας δούμε και το ιστορικό των ενεργειών που έκανε ο Δήμος μας για τη νομιμοποίηση όλου αυτού του παραλόγου:
Το έργο χωροθετήθηκε µε την µε αρ. πρωτ. Τ/1821/13-05-1999, απόφαση χωροθέτησης από τον Υπουργό Ανάπτυξης, για καταφύγιο τουριστικών σκαφών µε επιφάνεια χερσαίας ζώνης 3.350 τµ, εμβαδόν θαλάσσιας ζώνης 11.500 τµ, εμβαδόν προτεινόμενων προσχώσεων 3.290 τµ και συνολική δυναμικότητα 64 σκάφη διαφόρων κατηγοριών.
Προσέξτε τώρα, ο τελικός σχεδιασµός των έργων όπως αποτυπώνονται στο εγκεκριμένο σχέδιο οριζοντιογραφίας έργων προς κατασκευή που έγινε από τη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κυκλάδων, βάσει του οποίου εκτελέσθηκαν τα έργα, παρουσιάζει διαφοροποιήσεις σε σχέση µε την οριζοντιογραφία έργων που χωροθετήθηκε και αδειοδοτήθηκε περιβαλλοντικά καθώς βρέθηκε μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη κατά 600 τμ έκταση παραλιακού χερσαίου χώρου. Το έργο ολοκληρώνεται με αυτήν την παράβαση και γίνεται διοικητική παραλαβή από το Δήμο Πάρου στις 10/3/2010. Με την υπ’ αριθ. 195/2010 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου εγκρίνεται:
1. Ο Κανονισμός Λειτουργίας της μαρίνας
2. Η προσωρινή διαχείριση λειτουργίας από ιδιώτη εθελοντή και
3. Η τριμελής επιτροπή εποπτείας της λειτουργίας της.
Από τότε έχουν γίνει τα παρακάτω:
1. Στις 12-10-2012 διαβιβάστηκε φάκελος Ανανέωσης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων προς την Δ/νση Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού Ν. Αιγαίου Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, ο οποίος επιστράφηκε λόγω µη τυπικής πληρότητας, σύμφωνα µε την ισχύουσα νοµοθεσία.
2. Στις 4-6-2013 το Υπουργείο Τουρισμού με έγγραφό του προς το Δήμο και τη Δ/νση Περιβάλλοντος και Χωρικού σχεδιασμού Ν. Αιγαίου επισημαίνει τις διαφοροποιήσεις μεταξύ των σχεδίων οριζοντιογραφίας έργων του Καταφυγίου που συνοδεύουν την Απόφαση Χωροθέτησης και των σχεδίων προς κατασκευή του Αγκυροβολίου.
3. Στις 18-12-2013 η Δ/νση τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου κατέθεσε αίτηση νομιμοποίησης του έργου µε συνημμένο τεχνικό φάκελο προς την Κτηµατική υπηρεσία Κυκλάδων.
4. Στις 31-10-2014 υποβλήθηκε ο φάκελος της ΜΠΕ του έργου από το Υπ. Τουρισμού.
5. Μετά από θετικές γνωμοδοτήσεις από συναρμόδια Υπουργεία για την νομιμοποίηση των χερσαίων και λιμενικών έργων στις 11/09/2015 υποβλήθηκαν επιπρόσθετα τεύχη της ΜΠΕ.
6. Στις 13-9-2016 μετά από γνωμοδοτήσεις αρμόδιων υπηρεσιών εγκρίνονται οι περιβαλλοντικοί όροι του έργου «Ὑφιστάμενο καταφύγιο τουριστικών σκαφών Νάουσας ν. Πάρο, στο Νομό Κυκλάδων» και τα επιµέρους έργα του καταφυγίου όπως έχουν κατασκευαστεί δυναμικότητας 60 θέσεων ελλιμενισμού σκαφών αναψυχής.
7. Στις 1-12-2017 ενημερώνεται από το Δήμο το Υπουργείο Τουρισμού για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων και παράλληλα ζητήθηκε η υπόδειξη των επόμενων ενεργειών, ώστε να εκδοθεί η άδεια λειτουργίας του έργου και ο κανονισμός λειτουργίας.
8. Το Υπουργείο Τουρισμού απάντησε σχετικά στις 18-5-2018.
9. Στις 6-8-2018 υποβάλλεται στο Υπ. Τουρισμού ο φάκελος τροποποίησης χωροθέτησης του τουριστικού καταφυγίου Νάουσας.
10. Στις 22-11-2018 το Υπ. Τουρισμού ζητά κι άλλα έγγραφα.
11. Στις 23-12-2019 πληρώνονται διοικητικά πρόστιμα νομιμοποίησης.
12. Στις 10-12-2020 μετά από επιτόπου επίσκεψη στο Υπ. Τουρισµού και σχετικές συνεννοήσεις, επανυποβάλεται ο φάκελος τροποποίησης χωροθέτησης του έργου,
13. Στις 28-5-2021 υποδεικνύονται και άλλες παρατηρήσεις και εκκρεμότητες από το Υπ. Τουρισμού.
14. Στις 26-7-2021 στέλνεται νέο έγγραφο από το Δήμο με τις σχετικές υποδείξεις του Υπ. Τουρισμού.
Όποιος έχει το κουράγιο μπορεί από το παραπάνω ιστορικό να διαπιστώσει τα μεγάλα επικοινωνιακά διαστήματα που μεσολαβούν μεταξύ των υπηρεσιών. Για αυτή τη κατάσταση που επικρατεί, όχι μόνο στη μαρίνα αλλά και σε όλη τη χώρα, ο καθένας μπορεί να σκεφτεί διάφορα, συνήθως, χωρίς να μπορεί να αποδείξει τίποτα. Φταίει ας πούμε η έλλειψη προσωπικού, οι λαθεμένες προτεραιότητες της διοίκησης, το χάλι του Αθηνοκεντρικού κράτους, η ανικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τόσο σοβαρά ζητήματα, η απάθεια του πολίτη, η απάθεια των εργαζομένων που ζουν από κοντά αυτή την αηδία, η πολυνομία από τη μία και η μη εφαρμογή των νόμων από την άλλη, η ανυπαρξία της αστυνομίας και του λιμενικού στις ζώνες ευθύνης τους, ο ελλιπέστατος έλεγχος, τα συμφέροντα, τα ρουσφέτια, η βλακεία;;; Και πάει λέγοντας. Όλα αυτά τα ερωτήματα αποδεικνύουν ότι οι ευθύνες απέναντι στα ζητήματα διατρέχουν όλον τον κοινωνικό ιστό, από την κυβέρνηση έως τον τελευταίο εργαζόμενο. Βέβαια σε καμιά περίπτωση δε συμμεριζόμαστε την άποψη «όλοι μαζί τα φάγαμε» καθώς είναι άλλο να λες ναι στη λοβιτούρα για να γίνεις ακόμα πιο πλούσιος και άλλο να «εκμεταλλεύεσαι» μια συγκυρία γιατί δεν έχεις να φας. Όμως, ακόμα κι αυτή η «ξεπεσμένη ηθική», που κινείται στα όρια της αξιοπρέπειας, θα είχε τελείως διαφορετικά περιθώρια αν οι σημερινοί άνθρωποι διέθεταν ελάχιστη πολιτική συνείδηση, η οποία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία δυνατών συλλογικοτήτων, με στόχο την καλύτερη λειτουργία της κοινωνίας.
Γιώργος Ανδρεάδης
