Η ΝΕΑ ΟΜΙΛΙΑ, του Γιάννη Γεωργούση
Η ΝΕΑ ΟΜΙΛΙΑ (13-11-2022)
Κάποτε στον 21ο αιώνα η Νέα Ομιλία έγινε δόγμα. Το μότο της ήταν: "όσο πιο λίγα γνωρίζετε, τόσο πιο πολλά να λέτε". Στα σχολεία προσαρμόστηκε το εκπαιδευτικό σύστημα. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές προέτρεπαν τα παιδιά να μη φοβούνται και να λένε τη γνώμη τους. Ακόμα, και αν η γνώμη τους δεν εδράζεται σε επιχειρήματα, πρέπει να τη λένε.
Οι διαφημίσεις κατέκλυζαν τους χώρους, την τηλεόραση και την κοινωνική ζωή: «Έχεις μια γνώμη και δεν τη λες; Χάνεις την ευκαιρία για ένα νέο, αποτελεσματικό και γρήγορο τηλέφωνο». «Πες τη γνώμη σου και κέρδισε κουπόνια για το σούπερ μάρκετ». «Άργησες να πεις τη γνώμη σου; Έχασες την σούπερ ευκαιρία κλήρωσης της εταιρίας μας.»
Οι ειδικοί στα άρθρα των εφημερίδων και στα περιοδικά έγραφαν: Είναι η εποχή της γνώμης. Η πολιτική ορθότητα σήμερα είναι να λέμε πάντα τη γνώμη μας. Τα ατομικά δικαιώματα το επιβάλλουν αυτό. Σημασία δεν έχει το περιεχόμενο. Έχει η μορφή. Σημασία έχει να πείθετε ή να φαίνεστε αληθοφανείς. Η γνώμη μετράει. Ρίχνει καθεστώτα, ανεβάζει μινώταυρους. Αρκεί η γνώμη να είναι σοφιστεία. Να πείθει και να λέγεται, να εκστομίζεται, να βγαίνει από το κούφιο καύκαλο της σιωπής. Αν δεν είστε δασολόγοι, πρέπει να γίνετε. Αν δεν είστε ιστορικοί, πρέπει να γίνετε. Αν δεν είστε γιατροί, πρέπει να γίνετε. Αν δεν είστε οικονομολόγοι, πρέπει να γίνετε. Είναι πολύ απλό. Πείτε τη γνώμη σας! Η γνώμη σας είναι δύναμη, είναι θόρυβος, είναι και δυναμίτης. Μην το ξεχνάτε! Ρίχνει καθεστώτα, ανεβάζει μινώταυρους. Μη σας νοιάζει η αλήθεια. Πείτε τη γνώμη σας! Άφοβα, εδώ και τώρα!»
Και άρεσε αυτό στον κόσμο. Ήταν μια εκτόνωση και μια πηγή ναρκισσισμού και διαμαχών. Η γνώμη φετιχοποιήθηκε. Το κακό είχε αρχίσει από αυτό το σατανικό δημιούργημα του Ζούκεμπεργκ στις αρχές του αιώνα. Η Νέα Ομιλία δεν ήταν απλώς υποκειμενική. Ήταν εντελώς σχετικιστική. Και επίσης ρηχή, επιφανειακή, αλλά με τρομακτικά αποτελέσματα.
Επινοήθηκαν νέες μορφές θεραπείας και συμβουλευτικών κέντρων. Ένα από αυτά λεγόταν Άποψη με στυλ. Εκεί, κατακρεουργείτο ο Σωκράτης και στέφονταν με δάφνες ο Καλλικλής και ο Θρασύμαχος. Διδασκόταν ευγλωττία χωρίς σοφία, σοφιστείες και ρητορική. Οι εκπαιδευτές ενοχλούνταν και επέπλητταν κάποιον που «σκεφτόταν πολύ». Του έλεγαν «αν θες να βρεις καλύτερη γνώση από αυτή που προσφέρουμε, υπάρχει η αστρολογία και τα μέντιουμ. Εδώ πρέπει όλοι να λένε τη γνώμη τους και, κυρίως, όταν αυτή δεν τη ζητάει κανένας. Έτσι, επιτυγχάνεται η τέχνη του να είναι κανείς προσβλητικός. Εδώ δεν μας νοιάζει η αλήθεια. Εδώ χτίζουμε τη μορφή και το ύφος…».
Είχε βγει κι ένα τραγούδι στις ΗΠΑ από την ποπ τραγουδίστρια Opi Nion που έγινε σουξέ αμέσως:
Μπες μέσα στο χαβαλέ
Κακόμοιρε, σιωπηλέ
Τα Υπουργεία Γνώμης πολλών χωρών συμβούλευαν:
Η γνώμη είναι ιερή
Όλοι έχουν μια γνώμη
Κι όσοι δεν έχουν ακόμα γνώμη, δικαιούνται ν’ αποκτήσουν
Να λέτε πάντα τη γνώμη σας
Να λέτε πάντα τη γνώμη σας, ακόμα κι αν δεν γνωρίζετε
Να λέτε πάντα την άποψή σας, ακόμα κι αν δεν έχετε ερωτηθεί
Η γνώμη είναι όπλο
Σημασία δεν έχει το περιεχόμενο, αλλά η μορφή
Μην αδικείτε αυτόν τον κόσμο: δώστε του μια γνώμη
Σήμερα οι τάξεις είναι οι ομάδες που έχουν γνώμη
