Έχουν οι παππούδες ακόμα
Έχουν οι παππούδες ακόμα
‘Ολοι για τη χώρα του γέλιου αποπλεύσαμε κάποτε με βαρύ οπλισμό τη στέρηση και τη θλίψη εκείνων των καιρών της σκοτεινιάς. Μάθαμε ν’ αντέχουμε και να κωπηλατούμε στα δύσκολα, βαδίσαμε στ’ αγκάθια και τα πόδια μας σκλήρυναν. Κάποια στιγμή πιστέψαμε ότι βρήκαμε καλό λιμάνι, μάλλον ήταν όνειρο, οφθαλμαπάτη, παγίδα κι επιστρέψαμε πάλι πίσω στα ίδια, με την ωδύνη να βλέπουμε τα παιδιά μας να συνεχίζουν ένα αμφίβολο δρόμο χωρίς καμιά σιγουριά να βρουν εκείνο που έπρεπε εμείς να τους εξασφαλίσουμε μετά τις περιπέτειες και τα βάσανα. Αυτό που τώρα με εντυπωσιάζει είναι που η νεολαία μας ζαλισμένη απ’ τους χορούς και τη μουσική και τα ξενύχτια δεν έχει πάρει χαμπάρι τι καιρός ανατέλλει, πώς έχουν γίνει οι άνθρωποι, τι αέρηδες φυσούν στα πελάγη. Αυτό που με προβληματίζει είναι πόσο απληροφόρητα και καλομαθημένα είναι τα παιδιά και πώς θα τα καταφέρουν να κρατήσουν στο χρόνο αυτή την ιδέα της καλοζωίας και του γλεντιού. Αν εμείς διασχίσαμε εκτάσεις και ερήμους μέσα σε καύσωνες ασκημένοι στη δίψα και καταφέραμε μετά σύντομη πορεία όασης να βρεθούμε και πάλι στα σκληρά και τα δύσκολα, πώς θα προχωρήσουν αυτά με μόνο εξοπλισμό τα φανταχτερά φώτα του ξενυχτιού και της καθημερινής διασκέδασης. Μάλλον έχουν οι παππούδες ακόμα, δεν τα έχασαν όλα και γι’ αυτό δεν έχουν πάρει χαμπάρι οι νεότεροι, μάλλον θέλουν κι άλλο χρόνο να καταλάβουν.
Να αναλάβει μια χούντα για μερικά χρόνια, να ζωντανέψουμε τη Γυάρο και τα συστήματα βασανισμών (ΕSA, S-S, βασανιστές), να βρούμε κι άλλα κόλπα καθώς προχωρά ακάθεκτη η τεχνολογία και ίσως ξαναδιδαχτούμε όλοι. Έχουμε εκχωρήσει τα πολιτικά μας δικαιώματα στους συμφεροντολόγους που γίνονται επαγγελματίες.
Είπαμε, οι παππούδες έχουν ακόμα και σταματήσαμε να στέλνουμε τα κορίτσια 11 και 12 ετών για υπηρέτριες, να λέμε το ψωμί ψωμάκι, να πουλάμε τα χωράφια μας και να γινόμαστε λαχειοπώλες στην Αθήνα.
Καλά περνάμε δόξα σοι ο θεός, τα παιδιά κάνουν μεταπτυχιακό για να πουλάνε σουβλάκια και καταλήγουμε άστεγοι, όταν χτίζονται δίπλα μας ξενοδοχεία 500 κλινών και πάνω. Μεγαλεία η Πάρος (!) και οι νέοι απόντες. Είχαμε εκλογές στις Μαθητικές Κοινότητες. Ποιοι θα κάνουν έρευνα να δουν τι δρόμο ακολούθησαν οι πρόεδροι και τα συμβούλια των 15 μελών και 5μελών. Θυμούμαι στο σχολείο προσέχαμε τα διαγωνίσματα και τα άλλα πήραν μια εντελώς τυπική σημασία. Μαθητικά Συμβούλια για καταλήψεις έτσι για τη μαγκιά, για το θόρυβο και τις εκδρομές! Πήρε κανένας θέση στην αυτοδιοίκηση ή όλα έγιναν μετά ψιλά γράμματα και αναμνήσεις; Μια χούντα μάς σώζει. Αν δε την φέρουν οι στρατιωτικοί, οι μητροπολίτες (μπορεί να ζηλέψουμε το Ιράν), αν δεν την φέρουν τα μονοπώλια που κυβερνούν αόρατα ήδη, θα τη φέρουμε εμείς με την παραίτηση από όλα τα δρώμενα της πολιτικής, της κοινωνίας και του πολιτισμού.
Χρίστος Γεωργούσης
