Το ηδύοσμον, το άνηθον και το κύμινον
Το ηδύοσμον, το άνηθον και το κύμινον
Η δασκάλα μας συχνά μας μιλούσε για τους Γραμματείς και Φαρισαίους και μερικοί είχαμε μάθει απέξω την περικοπή του Ευαγγελίου. Άφηνε να εννοηθεί ότι δεν τελείωσε η υποκρισία με αυτούς και ο φανατισμός. Και μετά τα βρήκαμε μπροστά μας στην καθημερινή ζωή μας και στα έργα των πολιτικών. Έγινε συνήθεια και πρακτική να αποδεκατούν το ηδύοσμον, το άνηθον και το κύμινον και να αφήνουν τα βαρύτερα του νόμου στο έλεος των ανέμων. Έγινε καθεστώς η προσοχή να εστιάζεται στα δευτερεύοντα, στον τύπο, στην επιφάνεια και όχι στα βαθύτερα της ουσίας. Παίζεται το μέλλον της χώρας και περί άλλα τυρβάζουν οι εξουσίες με τους κολαούζους τους. Κι ενώ η εκκλησία θα έπρεπε να αποτάξει τον φαρισαϊσμό και να τονώσει με το έργο της, την κρίσιν και το έλεον, συχνά τον ενδύεται προκειμένου να έχει ως όφελος μέρος της εξουσίας. «Οδηγοί τυφλοί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες». Αν καταφέρει κανείς μέσα σ’ αυτήν την απελπισία κάτι πιο υψηλό, καταδικάζεται διότι ήταν μέρα Σαββάτου! Στα βαρύτερα του νόμου ως πρώτον αναφέρεται η «κρίσις» (η κριτική, η λογική) κι εμείς επηρεασμένοι την αφήσαμε, την εγκαταλείψαμε κι αφεθήκαμε στα παραμύθια και στις αυταπάτες. Και ιδού μέσα σ’ αυτές τις καταιγίδες κάποιοι ζητούν εκτελέσεις και Γουδί για να επαναληφθούν τα όσα της Ιστορίας μας οδήγησαν εδώ. Κάποιοι βλέπουν το έξωθεν του ποτηρίου και όχι το φαρμάκι μέσα. Η λογική λοιπόν, ο ορθολογισμός, είναι απ’ τα πρώτα ζητούμενα και οι δάσκαλοι αυτό ελπίζουμε να κοιτάξουν και όχι τα γνωστά της παπαγαλίας, γιατί κερδίζουμε σε λόγια και χάνουμε σε δυνατότητα σκέψης. Αυτά πληρώνουμε τώρα κι ας θυμηθούμε ότι αποκαλέσαμε κάποτε (1964) προδότες τον Καραμανλή με τον Αβέρωφ για την συμφωνία σχετικά με το Κυπριακό, που δεν μπορούμε σήμερα ούτε στο ύπνο μας να τη φτάσουμε, τόσο πίσω πήγαμε! Να προσέξουμε τα βαρύτερα του νόμου και όχι τους φανατισμούς, τους φαμφαρονισμούς και τα μεγάλα λόγια. Ο θεός της λογικής μαζί μας. «Του ορθολογισμού ήλιε νοητέ και μυρσίνη εσύ δοξαστική// μη παρακαλώ σας, μη λησμονάτε τη χώρα μου (που την λησμονήσατε!)». Αμήν!
Χρίστος Γεωργούσης
