Παριανές υποκειμενικότητες

  Ανάξιοι του αίματος Επέτειος του Πολυτεχνείου και τα συνθήματα (Ψωμί, Παιδεία,   Ελευθερία) είναι πάντα επίκαιρα. Μόνη ένσταση θα μπορούσε να εγερθεί για το θέμα της Ελευθερίας, καθώς τώρα δεν έχουμε δικτατορία. Η Ελευθερία συναρτάται με άλλα πολλά, αλλά μετά τη δικτατορία τραβήξαμε στα άκρα της έως την ασυδοσία ορισμένες συνιστώσες της. Πολύς ο κόσμος τη μέρα της ιστορικής εξέγερσης και θυμωμένος, δεν έγιναν όμως καταστροφές και το μίσος δεν έφτανε μέχρι εκεί, παρά τον φανατισμό των αστυνομικών δυνάμεων που ορκίστηκαν πίστη στον ανισόρροπο δικτάτορα. Ελευθερία γνώρισαν και τα δουκάτα όλα που διαμορφώθηκαν όπως και αυτό των υπαλλήλων της Βουλής με τα «καραμπινάτα» προνόμια. Γι’ αυτό ακούσαμε συχνά ότι αν χαθούν τα κεκτημένα τους θα χυθεί αίμα ή θα περάσουμε πάνω απ’ τα πτώματά τους. Η Ελευθερία χρειάζεται παντού και πάντα επανακαθορισμό. Οι καταστροφές, η βία, η παραβίαση του νόμου και η διαμόρφωση ταγμάτων εφόδου, δεν είναι ελευθερία και λυπούμαστε ιδιαιτέρως πολύ που τμήμα της

Της Νίνας Γεωργιάδου Η Ζηνοβία, η Φραξυλάνθη και η Αουρέλια συγκατοικούν αρμονικά με τη Νουνού, Η Ζηνοβία πήρε το όνομά της, από την όμορφη, κιμπάρισσα βασίλισσα της Παλμύρας που, όταν οι Ρωμαίοι κατακτητές απαίτησαν νεους δυσβάσταχτους φόρους, τους εμήνυσε σε άπταιστα αραμαϊκά, «μολών λαβέ». Η Ζηνοβία γιατρεύει την ποδάγρα, τον τσιγαρόβηχα και τους καημούς του έρωτα. Η Φραξυλάνθη τίμησε, με το όνομά της, τη μοσχομυριστή αφροξυλιά που τη βοηθά να γιατρεύει κάθε είδους φαγούρα και να δροσίζει κάθε λογής πυρετούς. Η όμορφη Αουρέλια πήρε το όνομά της, τιμώντας τα κουρέλια που τραγουδούν ακόμα και ντύνουν τις τρεις όμορφες με δαντελωτά μεσοφώρια και περίτεχνα εξώρουχα. Η Αουρέλια ειδικεύεται στις φυτικές βαφές. Βάφει χειλάκια πετροκέρασα με το χυμό των πατζαριών, τις μαύρες κάπες της Ζηνοβίας και της Φραξυλάνθης με το μελάνι της σουπιάς, ροδίζει τα μάγουλα των χλωμών γυναικών με τις αχτίνες του ήλιου, και ξασπρίζει τα γαριασμένα κοντοβράκια τους, με μια μυστική συνταγή για λουλάκι απ’ τα λ

Δεν θα διαφωνήσουμε με τις προσπάθειες της δημοτικής αρχής για την προβολή του νησιού μας στις εκθέσεις τουρισμού του εξωτερικού, αν και αυτού του είδους η προβολή έχει πλέον περιορισμένα αποτελέσματα. Εκεί που διαφωνούμε ριζικά είναι ότι διαφημίζουμε το νησί μας για παροχή υπηρεσιών που δεν υπάρχουν ή υπολειτουργούν, γιατί τότε κοροϊδεύουμε τους επισκέπτες μας. Ένα από αυτά (το πρώτο) είναι η ασφάλειά τους κατά την παραμονή τους στο νησί. Το Κέντρο Υγείας και οι γιατροί που υπηρετούν σ΄αυτό τους καλοκαιρινούς μήνες εργάζονται εξοντωτικά, αφού το σύνολο του πληθυσμού πολλαπλασιάζεται ενώ ο αριθμός των γιατρών παραμένει ο ίδιος. Η αναβάθμιση του Κέντρου Υγείας είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας και αφορά όλους μας. Ένα δεύτερο είναι η οδική ασφάλεια. Πολλά είναι τα τροχαία επειδή, οι δρόμοι απαιτούν βελτιώσεις. Ασφαλτοστρώσεις, οδική σήμανση και διαγραμμίσεις παρέχουν ασφάλεια στους επισκέπτες, αλλά και σε εμάς τους ντόπιους. Και βέβαια επισταμένος έλεγχος στα πάσης φύσεως ενοικιαζόμενα

Βαδίζαμε προς το τέλος της δεκαετίας του 1990, όταν μια αντιπροσωπεία αυτοδιοικητικών της Πάρου, προσκεκλημένη από μεγάλη γερμανική εταιρεία, έφτασε στο Baden-Baden για να δει στην πράξη πως λειτουργεί στην πόλη αυτή της Γερμανίας η εγκατάσταση διαχείρισης και αξιοποίησης των απορριμμάτων της περιοχής. Στη Γερμανία η διαλογή γίνεται στην πηγή και αναφερόμαστε στο οργανικό σκουπίδι. Το περιβάλλον, που οδήγησαν τη παριανή αντιπροσωπεία, δεν θύμιζε με τίποτα ότι ήταν χώρος εναπόθεσης απορριμμάτων. Τι γίνονταν στην εγκατάσταση αυτή. Τα σκουπίδια τα άδειαζαν σε ένα μεγάλο όρθιο κύλινδρο. Εκεί γίνονταν ζύμωση από την οποία παραγόταν βιοαέριο. Στη συνέχεια με σωληνώσεις το μετέφεραν σε χώρο που υπήρχαν ηλεκτρογεννήτριες και την παραγωγή του ηλεκτρικού ρεύματος την πωλούσαν στην πόλη. Ότι απέμενε από τη ζύμωση, το τοποθετούσαν σε μια λεία τσιμεντένια επιφάνεια που είχε υπόγεια σωλήνωση, από την οποία διοχέτευαν οξυγόνο και μετέτρεπαν τη μάζα σε οργανικό λίπασμα. Η πρόταση της εταιρείας ήταν να

Δημήτρης Καραΐσκος Η ευγενική και σπιρτόζα μορφή της γεμίζει με φως την οθόνη του υπολογιστή. Η διαδικτυακή συνάντησή μας, μέσω zoom, έχει ξεκινήσει, και η Αμερικανίδα φυσικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας Μάρσα Μπαρτούσακ είναι έτοιμη να μιλήσει για όσα κάνουν το τελευταίο της βιβλίο «Η μέρα που ανακαλύψαμε το σύμπαν» (εκδόσεις Ροπή, 2022) τόσο συναρπαστικό. Βιβλίο με σκοπιά τόσο φιλόδοξη όσο και η επιστημονική εποποιία που διηγείται: μια αστρονομική έρευνα που έλαβε χώρα στις αρχές του εικοστού αιώνα και οδήγησε στην ανατριχιαστική συνειδητοποίηση πως το σύμπαν είναι κατά πολύ, πολύ μεγαλύτερο (για την ακρίβεια, χίλιες τρισεκατομμύρια φορές) από ό,τι πιστεύαμε. Οταν ο, νεαρός τότε, Αμερικανός αστρονόμος Εντουιν Χαμπλ ανακοίνωσε, την Πρωτοχρονιά του 1925, αυτή τη συγκλονιστική ανακάλυψή του, η επιστημονική κοινότητα του πλανήτη (και η ανθρωπότητα ολόκληρη) ταρακουνήθηκε στα θεμέλιά της. Οπως γράφει χαρακτηριστικά η Μάρσα Μπαρτούσακ στο βιβλίο της, «ήταν σαν να βρισκόμασταν στριμωγμένο

    Ενας ολόκληρος γύρος ολοκληρώθηκε λοιπόν χθες και βρήκε τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή χειμώνα με την εξαιρετική συγκομιδή των 37 βαθμών σε 13 αγώνες! Οι "πράσινοι" έδειξαν αξιοθαύμαστη σταθερότητα, αντιμετώπισαν τον κάθε αγώνα σαν τελικό, βρήκαν λύσεις σε όλα τα προβλήματα που τους παρουσιάστηκαν και ... ευχαριστούν το Θεό για τη διακοπή λόγω μουντιάλ που θα τους προσφέρει απαραίτητες ανάσες και κάποια ενδεχόμενη μεταγραφική ενίσχυση απαραίτητη κατά τη γνώμη μου μετά τους σοβαρούς τραυματισμούς των Τρουγιέ, Αϊτόρ και Παλάσιος. Φυσικά τα όσα πέτυχαν φέρουν τη σφραγίδα του προπονητή τους, του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που όσο κι αν θέλει με τις δηλώσεις του να υποβαθμίσει το δικό του ρόλο και να υπερτονίσει αυτόν των παικτών του, δεν θα καταφέρει να μας πείσει ότι χωρίς την παρουσία του στην άκρη του πάγκου τους οι "πράσινοι" θα είχαν την ίδια πορεία. Ομως χθες το απόγευμα στο Φάληρο είχαμε και το τελευταίο μεγάλο παιχνίδι του πρώτου γύρου, αυτό ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ.

  Προσοχή στα κόμματα O δημοσιογράφος Γιάννης Μπασκόζος αναφερόμενος σε κείμενο της Σιμόνης Βέιλ « Για την κατάργηση των κομμάτων (εκδόσεις Αρμός)» γραμμένο το 1950 παρατηρεί: Τρία είναι τα χαρακτηριστικά του κόμματος κατ΄αυτήν: (α) μηχανή κατασκευής συλλογικού πάθους, (β)οργανισμός που ασκεί συλλογική πίεση στη σκέψη κάθε μέλους του και (γ)μοναδικός σκοπός του η ενδυνάμωσή του χωρίς κανένα όριο. «Ολα αυτά συντείνουν ώστε να έχουμε μια αντιστροφή της σχέσης μεταξύ σκοπού και μέσου». Ο πολίτης δεν ενδιαφέρεται αν το τάδε κόμμα θα κυβερνήσει ή όχι, περισσότερο ενδιαφέρεται αν θα μπορεί να ζει σε μια κοινωνία καλή, με δικαιοσύνη, που να μπορεί να φροντίζει τα μέλη της. Το χρήμα, η εξουσία, το κράτος, τα εθνικά μεγαλεία είναι όλα μέσα για την επίτευξη της «αγαθής κοινωνίας». Προσοχή λοιπόν στα κόμματα που κομματιάζουν. Παράλληλα με τη δράση τους θα πρέπει να βρούμε τρόπους και άλλων πρωτοβουλιών (γόνιμος εθελοντισμός), τόσο για να μην υποτασσόμεθα πλήρως, όσο και για να ανοίγουμε δρόμου

  Ωραίες οι κριτικές, αλλά καλό θα είναι να έχουν και μια πολιτική βάση, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε, ειδικότερα όταν αυτές αναφέρονται σε κατ’ εξοχήν πολιτικά θέματα. Εδώ, σ’ αυτή τη χώρα, έχω την αίσθηση ότι έχει χαθεί η μπάλα ολοσχερώς καθώς ο καθένας μεταφράζει κατά το δοκούν έννοιες ξεκάθαρες, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε διαστρεβλώσεις και τελικά σε αλλοίωση απόψεων, αποφάσεων και αποτελεσμάτων. Το χειρότερο όλων δε, είναι όταν αυτό γίνεται από άγνοια, γιατί αυτοί που το κάνουν, για να αποκομίσουν εκλογικά κέρδη, πολύ γρήγορα ξεμπροστιάζονται καθώς τελικά το απολιτίκ μασκάρεμα καταρρέει μέσω των αποφάσεων και πολύ περισσότερο των έργων που πράττουν. Η μάχη για την κατάκτηση της εξουσίας, λοιπόν, περιθωριοποιεί την πολιτική βούληση ως βδέλυγμα και προτάσσει την ανεξαρτησία απέναντί της, λες κι αυτή δεν είναι έκφραση πολιτικής. Και βέβαια, προς χάριν αυτής της ανεξαρτησίας, δεν απαντά κανείς πώς γίνεται ένας, δεξιός ή αριστερός, πολιτικός να εκφράζεται ως ανεξάρτητος, αφο

Ο επικεφαλής της FIFA έστειλε μία ντροπιαστική επιστολή προς τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες για να μας πει ότι «το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να παρασύρεται από την πολιτική». Βρισκόμαστε σχεδόν μια εβδομάδα πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο με τον πρόεδρο της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, και τη γενική γραμματέας, Φατμά Σαμούρα, να μας καλούν να «χαρούμε το ποδόσφαιρο». «Σας παρακαλώ, ας επικεντρωθούμε τώρα στο ποδόσφαιρο», έγραφε η επιστολή των Ινφαντίνο και Σαμούρα προς τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες των χωρών που συμμετέχουν στη διοργάνωση. «Γνωρίζουμε ότι το ποδόσφαιρο δεν ζει σε κενό αέρος και γνωρίζουμε εξίσου ότι υπάρχουν πολλές προκλήσεις και δυσκολίες πολιτικού χαρακτήρα σε όλο τον κόσμο. Αλλά, σας παρακαλούμε, να μην επιτρέψετε το ποδόσφαιρο να παρασύρεται σε κάθε ιδεολογική ή πολιτική μάχη που υπάρχει», πρόσθεσαν. Ο Ελβετός παράγοντας της FIFA έχει επιχειρήσει ήδη από την αρχή του χρόνου να δείξει ότι τάχα ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο. Τον περασμένο Μάιο, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σ

Ένα από τα σημεία που θα έπρεπε να είναι κοινώς αποδεκτά και να τα διεκδικούν με κάθε τρόπο οι δήμαρχοι είναι εκείνο της οικονομικής αυτοτέλειας. Τα άλλα δύο είναι η δυνατότητα προσλήψεων (αφού έχεις εξασφαλίσει την οικονομική αυτοτέλεια) και οι «ξεκάθαρες και ολικές» αρμοδιότητες στα «του τόπου σου». Όταν γίνουν αυτά έπεται ένας ισχυρός εσωτερικός και εξωτερικός έλεγχος και αξιολόγηση των πάντων. Αυτή την στιγμή από την μια μεριά είναι μπερδεμένο και ανορθολογικά μοιρασμένο το πλαίσιο και οι τομείς των αρμοδιοτήτων και από την άλλη διαρκώς είσαι με το χέρι απλωμένο σαν ζητιάνος. Φυσικά και η κατανομή αυτή των αρμοδιοτήτων μεταξύ τοπικής και κεντρικής διοίκησης υποκρύπτει μεταξύ άλλων και το θέμα της χρηματοδότησης των αντίστοιχων ενεργειών. Είναι αυτό δικαιολογία για να σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Όχι φυσικά!!! Η μάχη πρέπει να δοθεί σε τρία επίπεδα. Πρώτον διεκδίκηση των ανωτέρω , δεύτερον λειτουργία και διαχείριση με όρους ρεαλισμού και τρίτον και δυσκολότερο κινητοποίηση της κοινωνίας